De Heks van Komschrei (betaversie)

Hoofdstuk 15 - Kookkunst

Zes dagen lang waren de heksen met Floor in Zonkloof gebleven. Pien en Peet hadden hun dagen gevuld met het behandelen van een aantal kwaaltjes en ziekten en de controle van een drietal zwangere vrouwen. Het gerucht dat er een aantal genees- en vroedvrouwen in Zonkloof waren had zich verspreid als een lopend vuurtje in de omliggende dorpjes en iedereen die diensten nodig dacht te hebben was naar Zonkloof gereisd om hen op te zoeken. Onder hen was een hoogzwangere jonge vrouw uit Raaltop, een dorpje op een halve dag reizen ten noordwesten van Zonkloof, die bij de eerste weeën door haar man in een wagen was gezet en de gehele reis met wat hulp van haar schoonmoeder haar weeën weg had gepuft. Eenmaal in Zonkloof bij de heksen aangekomen had het slechts drie uur geduurd alvorens ze het leven schonk aan een kerngezonde jongen die de naam Peter kreeg, uit dank voor de goede zorgen en adequaat optreden van vooral Peet, die als vroedvrouw de leiding had genomen over de bevalling.

Bart en Josefien hadden goede zaken gedaan door de aanvoer van de vele bezoekers aan de stad die niet dezelfde dag terug konden gaan of nog bleven plakken voor een maaltijd. Zowel Peet en Pien als Floor hadden hun kamers verlaten omdat ze net zo gemakkelijk in de woonwagen konden slapen en zo Bart de mogelijkheid gaven om de twee kamers te verhuren aan gasten.

Floor was de gehele tijd angstvallig binnen gebleven en had het werk van Pien en Peet met gemengde gevoelens bekeken. Aan de ene kant vond ze het allemaal machtig interessant en aan de andere kant had ze het gevoel dat haar interesse in dit werk gelijk stond aan het accepteren van haar situatie was. De vraag 'Floriana of Floor' stuiterde door haar hoofd sinds Josefien die haar had gesteld. Ze miste Floriana, maar wist dat die nooit meer hetzelfde zou zijn, wat er ook gebeurde. Middels Floor kon ze zichzelf opnieuw uitvinden en een nieuw leven beginnen op de puinhopen van het oude, maar dat betekende dat ze haar oude leven definitief op moest geven. Daarbij zou Floor onder de mensen moeten durven komen en dat was iets wat ze absoluut niet aankon. Enkele malen had ze geprobeerd om de woonwagen te verlaten, beide keren toen het al wat rustiger op straat was en beide keren kwam ze niet verder dan de eerste trede van het trappetje bij de ingang van de woonwagen. Ze voelde een nieuwe aanval opkomen en vluchtte weer naar binnen voordat deze doorzette. Floor voelde zich stom, waardeloos en een nietsnut; ze had de hele tijd enkel in de woonwagen rondgehangen terwijl Pien en Peet zich de hele dag rot hadden gewerkt om iedereen die hun hulp had opgezocht zo goed mogelijk van dienst te zijn.

Balthazar en Hannibal waren inmiddels alweer voor de woonwagen gespannen en hoewel ze hadden genoten van hun rust en het gezelschap van andere paarden, stonden ze te trappelen om het werk te doen waarvoor ze gefokt waren; het trekken van de loodzware woonwagen. Floor herkende de door de wanden van de wagen gedempte stemmen van Bart en Josefien en begreep dat ze afscheid namen van Pien en Peet. Floor wilde ook graag afscheid nemen van de twee, maar durfde nog altijd niet naar buiten te stappen.

Drie tikken op het hout van de deur van de woonwagen vertelden haar dat ze niet naar buiten hoefde te komen voor het afscheid.

'Kom maar binnen,' zei ze en was zowel blij als opgelucht toen Josefien met Bart vlak achter haar naar binnen kwamen.

'We konden jullie natuurlijk niet laten vertrekken zonder ook van jou afscheid te nemen, ondanks het feit dat we je niet veel hebben gezien ,' zei Bart voordat Josefien ook maar iets kon zeggen.

Ze porde haar man met haar elleboog op de borstkas.

'Ik bedoelde het niet vervelend,' riep Bart verongelijkt en Floor dacht aan zijn expressie te kunnen zien dat hij dit meende, ondanks de baard die veel van zijn gezicht verborg.

'Mijn man drukt zich soms wat onhandig uit,' zei Josefien verontschuldigend met een vriendelijke glimlach op haar lippen.

Floor sprong van haar bed en klemde haar armen om de voormalige heks heen. 'Het spijt me dat ik de hele tijd in de wagen ben gebleven. Ik had jullie beiden graag beter leren kennen.'