De Heks van Komschrei (betaversie)

Hoofdstuk 44 - Boze Boterbloem

'Gildemeester! Wat doe jij hier?' riep madam Boterbloem verbaasd.

Floor voelde dat ze haar hand iets ontspande en het mes prikte niet meer in haar vel. Toch durfde ze een zucht van opluchting nog niet aan.

'Die vrouw staat onder mijn bescherming,' antwoordde hij met een monotone stem. 'Ik heb haar leermeesteres mijn woord gegeven.'

Madam Boterbloem liet het mes onder de kin van Floor zweven. 'Ze is een zwerfster die liep te bedelen op straat... Zonder vergunning, dus ik laat haar met werk in de Gouden Roos haar boete laten afbetalen.'

'Ze is een leerling van de geneesvrouw die gisternacht het leven van het kind van Alina heeft gered.' Toen hield hij de ketting van Floor in de lucht en keek haar aan. 'Betje vond deze bij je jurk. Als ze hier eerder naar mij mee was gekomen, dan hadden we deze situatie kunnen voorkomen, maar ze wist niets van mijn belofte aan juffrouw Peet en wat er momenteel in de stad aan de hand is.'

Betje stond schuin achter hem een beetje schaapachtig te lachen.

Floor wilde het liefste haar gelijk halen bij de madam, maar het mes dat nog altijd met een simpele steek omhoog haar leven kon beëindigen weerhield haar hiervan. In plaats daarvan zei ze zo respectvol als ze op kon brengen: 'Het is waar, madam Boterbloem. Peet is mijn leermeesteres. Dat bedelen deed ik alleen om de mensen op straat de indruk te geven dat ik een zwerfster was. De schout was in onze woonwagen en wilde mij arresteren. Ik wilde enkel de steeg aan de overkant bereiken en dan via het riool in contact komen met het dievengilde. Het was nooit mijn bedoeling om de regels van het gilde te overtreden. Ik was zelfs niet eens op de hoogte van de regel, anders had ik wel iets anders verzonnen.'

Een grote hand duwde met zachte dwang het mes naar beneden. Ludo keek zijn zus vol mededogen aan schudde zijn hoofd.

'Maar ze heeft mij net voor schut gezet ten opzichte van al mijn personeel!' ze ze tegen haar broer.

De korte stilte verraadde een moment van communicatie tussen Ludo en Boterbloem; Floor hoefde niet te schouwen om dat in de gaten te hebben.

'Het kan wel zijn dat ze zo fel reageerde omdat ze pijn had, maar wat ze zei... Ze is een heks. Ze heeft magie gebruikt. Hoe kon ze anders weten wat wij tegen elkaar zeiden? Nu weet iedereen hoe we...'

Floor viel haar in de rede, maar nog steeds zo rustig en respectvol mogelijk. Boterbloem begon eindelijk iets te kalmeren en dat wilde ze niet teniet doen. 'Madam Boterbloem, ik kan u enkel zeggen dat ik soms... dingen zie en voel die anderen niet kunnen zien.'

'En als ik die meid goed begrijp, ben jij ook niet vies van een beetje magie om met je broer te praten,' grinnikte Jelle, die vlak achter zijn baas stond. 'Hoewel de meeste van ons dat vermoeden al jaren hebben.'

Floor wist dat dit niet waar was; ze had gezien dat de verbinding tussen de broer en zus het sterkste was bij Ludo. Of Ludo in staat was ook een verbinding te maken met anderen kon ze niet zeggen. Floor wist nog nauwelijks iets van magie, nauwelijks meer dan de gemiddelde inwoner van het koninkrijk. Ze wist in ieder geval dat het niet haar plaats was om Jelle te verbeteren. Als Ludo en Boterbloem wilden dat anderen wisten hoe de vork in de steel zat, dan moesten ze dat zelf vertellen - mits ze hun manier van communiceren zelf überhaupt begrepen. Ook dat kon Floor niet met enige zekerheid zeggen.

'Of ze nu net deed of ze bedelde of niet, ze bedelde zonder vergunning. Ze moet die schuld inlossen, hoe dan ook,' hield Boterbloem vol. 'Zelfs jij,' ze wees op de gildemeester, 'kunt onze regels niet veranderen wanneer dat je beter uitkomt. De code moet gerespecteerd worden, zelfs door de gildemeester.'

'Juist door de gildemeester,' verbeterde hij haar. 'Maar goed, aangezien jij de enige getuige van haar overtreding bent en een van de meest gerespecteerde leden van het gilde, dan moet ik je op je woord geloven.'

'Mooi. Dus ze blijft hier en ik kan doen en laten met haar wat ik wil.'

Floor voelde de moed in haar schoenen zakken. Ze dacht eindelijk gered te zijn, maar door die stomme regels van het gilde zag het ernaar uit dat ze alsnog als een opgedirkte pop in dit luxe bordeel moest gaan werken, terwijl Pien en Peet in de bak zaten op verdenking van moord.

'Niet zo snel,' zei de gildemeester toen. Hij had een zwarte doek voor zijn mond en een hoed op om zijn identiteit te verhullen, maar Floor kreeg toch de sterke indruk dat er onder de bandana een brede grijns verscholen ging. 'De exacte regel is dat dit meisje een schuld bij het gilde heeft. Andere leden van de binnenste kring kunnen haar dienstbaarheid opeisen en haar hiermee dwingen haar schuld af te betalen.'

De ogen van madam Boterbloem vernauwden zich tot spleetjes. 'Dat is vals van je, gildemeester. En als je het waagt haar de kans te geven om haar boete met een of ander simpel klusje af te kunnen kopen... De dienst die ze bewijst moet in verhouding staan tot de boete. Ook dat is onderdeel van de code.'

'Ik wil niet heel vervelend doen, maar heb ik er ook nog iets over te zeggen?' vroeg Floor. Ze was er een beetje klaar mee dat iedereen van alles voor haar wilde beslissen. De afgelopen maanden werden geplaagd door het gevoel van een gebrek aan keuze. Als ze nu een keuze kreeg, dan wilde ze er ook gebruik van maken.

'Nee!' snauwde Boterbloem.

'Ja!' bromde de gildemeester stellig.

'Wat wilt u dat ik doe?' vroeg Floor.

'Dat voorstel is niet voor iedereen om te horen. Ik kom hier namelijk niet alleen voor jou. Er is een spoedbijeenkomst van de binnenste kring van het gilde.'

Floor vroeg zich af wat er aan de hand was. Het kon niets met Pien en Peet te maken hebben. Peet had enkel een bevalling voor het gilde gedaan, tegen betaling nog wel. Maar wat was er dan aan de hand?

'Je naam is Floor, nietwaar?' vroeg de gildemeester.

'Ja, meneer de gildemeester,' knikte Floor.

Zijn ogen lachten. 'Gewoon gildemeester is prima, Floor. Jij gaat met ons mee. Ik hoef je niet uit te leggen dat wat er straks besproken wordt in jouw bijzijn en iedereen die daar aanwezig is geheel vertrouwelijk is en je met niemand mag delen, zelfs niet met je leermeesteressen.'

'En hoe wilde je haar zwijgen garanderen?' wilde Boterbloem weten.

'Wederzijdse geheimen, madam Boterbloem. Zijn weet straks dingen van ons die niet naar buiten mogen en jullie weten straks iets van haar dat net zo goed geheim moet blijven.'

Floor slikte hoorbaar. Wist hij het? Hoe is hij erachter gekomen? En wat ging hij met die informatie doen?

Terwijl madam Boterbloem haar meisjes en de barman opdrachten begon te geven, liep Ludo naar Floor toe. Hij reikte haar met een glimlach de hand. Floor nam deze aan en zei toen zachtjes: 'Dankjewel. Dat is lief van je. Ik ga met jullie mee.'

Toen liepen ze samen achter de gildemeester en zijn mannen aan, in de richting van het riool.

'Gildemeester?' vroeg Floor terwijl ze de trap afliepen. 'Is er toevallig nog tijd voor mij om mij om te kleden?'

Wederom lachte zijn ogen. 'Ik ben bang van niet, meisje. Ik ben bang van niet.'

'Verdorie,' mompelde ze.