De Heks van Komschrei (betaversie)

Hoofdstuk 39 - Tobbe

Bij gebrek aan wat beters te doen, stond Floor al zeker vijf minuten alle details van het schilderij in haar op te nemen. Ze had de stapel boeken die in de kamer lagen al bekeken; het waren voornamelijk werken over de geschiedenis van Baldavië en er zat een volume over staatsinrichting bij. Floor dacht dat iemand ze wellicht vergeten was. Ze had eigenlijk gedacht na een minuutje het landschap al zat te zijn, maar tot haar eigen verbazing wist ze iedere keer weer kleine details te ontdekken die haar eerder ontgaan waren. Ze had geen idee wie de schilder was, maar bedacht dat hij zeker getalenteerd was; het doek zag er in ieder geval prachtig uit, vol levendige kleuren en kleine details.

Alsof ze zich schaamde voor haar interesse in het schilderij draaide ze zich vlug om toen de deur open ging. Een klein vrouwtje met korte, bruine krullen stapte de kamer binnen. Ze trok een tobbe op wielen de kamer in. Er kwam damp vanaf, dus het moest wel vol warm water zijn en er lag een dikke laag sop op. Tevens verspreidde het een prettige aromatische geur door de kamer. Aan de zijkant zat een bak gemonteerd met een borstel, diverse flesjes en er zaten een paar handdoeken in.

'Hallo. Jij moet het nieuwe meisje zijn. Ik kom je helpen met wassen en omkleden,' riep ze vrolijk, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was dat er een meisje geheel tegen haar wil ingelijfd werd in de prostitutie. Misschien was dat ook wel zo.

'Hoi,' zei Floor en besloot zich voorlopig netjes te gedragen. Iets voorbij de deur zag ze de massieve gedaante van Ludo. Ze had hem nog nooit horen spreken, maar zelfs als hij dit om de een of andere reden niet kon, dan was ze er zeker van dat hij wel in staat was informatie aan madam Boterbloem te geven. Zij verwachtte dat Floor zich netjes gedroeg, dus dat zou ze voorlopig ook doen. 'Ik ben Floor... iana.'

'Floor-Iana?' vroeg het vrouwtje.

'Floriana. Sorry, ik moet nog een beetje wennen aan mijn nieuwe naam,' bekende ze. Alweer, dacht ze er achteraan. Ergens shockeerde het haar dat ze zo snel aan "Floor" was gaan wennen dat haar echte naam niet meer als haar eigen naam voelde, maar ze had nu geen tijd om hier eens goed over na te denken. Ze had besloten dit later nog wel eens een keer te doen, als ze uit de problemen waren.

'Ik ben Betje. Ik kom je helpen met wassen en omkleden,' glunderde ze en sloot achter haar de deur. Ze leek even na te denken en sloeg met de platte hand tegen haar voorhoofd. 'Ach jee, dat had ik al gezegd. Wat dom van mij.'

'Geeft niets. Je werkt hier? In het bordeel bedoel ik?'

'Nee joh,' lachte ze. 'Nou ja, eigenlijk wel. Ik werk wel in de herenclub, maar niet in de herenclub, begrijp je? Ik maak schoon en doe kleine klusjes voor de madam. Ik ben niet knap genoeg en zeker niet slim genoeg voor het werk dat jullie doen. Nou, kom. Kleed je uit en spring in de tobbe.'

Floor keek haar schaapachtig aan en wachtte totdat ze weg ging.

'Waar wacht je op?' vroeg Betje.

'Totdat jij de kamer verlaat zodat ik mij uit kan kleden?' Floor vond het volkomen logisch en snapte niet waarom Betje daar zelf niet op gekomen was.

Als antwoord begon de vrouw te lachen. Het was een soort gehinnik met een snik erdoor en als Floor de hele situatie niet vreselijk ongemakkelijk had gevonden, had ze de lach waarschijnlijk erg amusant gevonden.

'Nou, hou op met die gekkigheid en kleed je uit. Als je wordt geacht gastvrouw te zijn in de Gouden Roos, dan moet je niet bang zijn dat iemand je naakt ziet. Een deel van je werk doe je immers in je blootje.'

'Maar ik wil dit werk helemaal niet doen,' beargumenteerde Floor geïrriteerd. Waarom begreep niemand dat toch?

'Tja, ik hoorde het van de madam; bedelen zonder vergunning. Wees blij dat zij je betrapt heeft en niet IJzeren Hein uit het armenkwartier. Dit is een nette herenclub. Hij runt een bordeel waar alleen dronken zeelui komen. De meeste meiden die daar werken worden minimaal een paar keer per week tijdens hun werk ondergekotst door...'