De Heks van Komschrei (betaversie)

Hoofdstuk 27 - De schout

Peet schonk een voor een drie mokken vol met dampend hete thee. De drie dames mochten gebruik maken van de keuken van de Dansende Bok, de herberg waar de woonwagen naast stond. Aangezien ze midden in de stad geen kampvuur konden maken, was minstens één van hen minimaal vier keer per dag in de ruimte achterin de herberg te vinden. Sjaak en Marie, de herbergier en zijn vrouw waren erg vriendelijk, niet alleen omdat hun aanwezigheid een leuke toename in de dagelijkse omzet had veroorzaakt, maar ook omdat het gewoon hartelijke mensen waren. Ze hadden zelfs al de hint laten vallen dat Pien en Peet bij een volgende bezoek aan Waterpoort hun wagen weer naast de herberg mochten stallen.

Pien had de mok nog maar nauwelijks voor zich staan of er ging een flinke lepel honing in. Met een verlekkerd gezicht roerde de zoetekauw het door haar thee en kon zichtbaar niet wachten totdat het water voldoende was afgekoeld om het te kunnen drinken.

Net toen Peet ging zitten om ook van haar eigen thee te genieten voor de drukke dag van start zou gaan, werd er luidruchtig op de deur gebonsd.

Floor schrok er zo van dat ze een paar druppels warm water op haar schoot morste en die vervolgens zachtjes vloekend weg probeerde te vegen. Pien stond op, liep naar de deur en mompelde ook enkele krachttermen. Ochtendthee was voor alle drie de vrouwen een bijna heilig moment van rust voordat ze aan hun werk zouden beginnen.

Ze duwde de deur met ferme klap open. Floor zag een man nog net op tijd naar achteren stappen om te voorkomen dat hij de deur vol tegen zich aan kreeg. Schijnbaar had hij er geen rekening mee gehouden dat de deur naar buiten toe opende. Twee stadswachten achter hem konden hem nog net tegen houden, anders was hij achterover van het trappetje gevallen dat naar de deur van de woonwagen leidde.

Hoewel Floor haar gezicht niet kon zien, zag ze aan de houding van Pien dat ze het gevloek van de man negeerde en hem zonder enig spoortje van medelijden of spijt aankeek. 'Goedemorgen. Kan ik u ergens mee van dienst zijn? Een drankje tegen evenwichtsproblemen wellicht?'

De man, gekleed in een uniform dat leek op de stadswacht, ging met een boze blik weer rechtop staan en richtte een vernietigende blik op Pien. Floor werd er een beetje bang van, maar zag dat het op Pien geenszins indruk maakte. Pien was niet zo eenvoudig bang te maken. Floor had Pien zelfs nog nooit bang gezien in de ruime maand dat ze haar nu kende en vroeg zich af of ze de emotie überhaupt wel kende.

'Ik ben de schout van Waterpoort!' brieste de man. 'Ik kom hier om met jullie te praten over wat jullie gisteravond gezien hebben.'

'En dat moet persé zo vroeg in de ochtend? We zijn nog niet zo lang wakker; we hebben ons nog niet eens aangekleed,' antwoordde Pien droogjes.

Nu pas leek de schout in de gaten te hebben dat Pien - maar ook Peet en Floor, die hij ook kon zien - nog in haar nachtjapon gekleed was in plaats van haar gebruikelijk fleurige jurk. De twee mannen achter de schout waren inmiddels rood aangelopen bij het zien van de drie dames in nachtkledij, maar hun baas liet zich niet zo gemakkelijk uit het veld slaan.

'Het is belangrijk,' zei hij enkel. 'Jullie moeten met mij mee naar mijn kantoor; alle drie.'

Pien keek even over haar schouder naar Floor. Floor wist waarom ze naar keek; ze zat bij het horen dat ze allemaal mee moesten meteen zo stijf als een plank op haar bed. Zenuwen gierden door haar lijf bij het idee dat ze nu naar buiten moest. Dat ze door de drukke straten van de ontwaakte stad moest lopen. Dat iedereen naar haar zou kijken. 'S Nachts had ze eng gevonden, maar omdat het rustig was had ze het gekund. Ook het willen zien van de baby van Linette was een motivatie geweest die haar had geholpen haar angst even de baas te zijn, maar genezen van haar straatvrees was ze nog lang niet. Ze voelde zelfs haar tranen al in haar ogen opwellen. Ze durfde het echt niet, maar deze man kon hen dwingen om naar zijn kantoor te gaan en noch Pien, noch Peet konden hier iets aan doen.