De Heks van Komschrei (betaversie)

Hoofdstuk 22 - Vroedvrouw

'Wat wilde je vragen, lieve schat?' vroeg Peet aan Floor.

Het was laat in de middag en ze waren inmiddels een dag in Waterpoort. Floor had bijna de hele dag en de hele nacht geslapen. Ze was 's ochtends wakker geworden en wist nog maar weinig van de vorige dag; enkel dat een wacht haar uit de wagen had willen trekken, dat ze erg bang was geweest en toen de situatie gesust was, was gaan slapen. Wel had ze sinds het opstaan die ochtend het idee gehad dat er iets was; Pien en Peet gedroegen zich anders als ze in de buurt was. Het was subtiel en Floor wist niet zeker of ze zich nu dingen aan het verbeelden was, maar het leek alsof ze extra voorzichtig met haar waren.

'Nou, Peet, ik loop er al een tijdje over na te denken, maar ik denk dat ik ook wil leren vroedvrouw te zijn,' bekende ze.

Peet keek haar verbaasd aan. 'Weet je het zeker?'

Floor knikte. 'Ik denk er al dagen aan. Ik vind kruiden ontzettend interessant en daar heb je mij al het een en ander over geleerd de afgelopen tijd, maar ik denk dat ik mij ook nuttig kan maken door te helpen met bevallingen. Ik vindt het ook wel eng; ik heb er nog nooit eentje meegemaakt, maar ik wil zoveel mogelijk doen om mijn steentje bij te dragen.'

Net op dat moment kwam Pien de woonwagen in. Ze keek eerst naar Floor en toen naar Peet. 'Wat is er?' vroeg ze vervolgens.

Floor viel het weer op dat Pien wat bezorgt keek en begreep niet waar die bezorgdheid iedere keer toch vandaan kwam. Ze besloot er voorlopig maar niet zo op te letten; als ze het zich niet verbeelde zou het waarschijnlijk wel komen door het voorval van de vorige dag of het feit dat ze zich nu in een grote stad bevonden met een meisje die hun woonwagen niet durfde te verlaten.

'Floor wil graag helpen met bevallingen,' antwoordde Peet.

'Ik wil vroedvrouw worden,' verbeterde Floor haar. 'En geneesvrouw. Om mijn steentje bij te dragen.'

Pien keek haar aan en Floor dacht een sceptische blik te herkennen.

'Het is geen bevlieging, echt niet,' zei ze vlug voordat Pien iets kon zeggen. 'Jullie hebben mij nu al een maand op sleeptouw en op een enkele keer na heb ik mijzelf nog niet echt nuttig gemaakt. Dat is niets voor mij; zo ben ik niet. Vroedvrouw, geneesvrouw, dat zijn dingen die ik wel wil kunnen, tenminste, als jullie mij dat willen leren. Ik ben niet verplicht om les in dat ene ook te nemen, toch?'

Pien en Peet keken elkaar even kort aan en het was Pien die antwoord gaf: 'Nee, voor zover wij weten is jeweetwel niet verplicht om te leren. Het is hoogstens erg gebruikelijk en verdomde makkelijk af en toe, maar verplicht; nee.'

Zoals altijd nam Peet het voortouw om de zaak op een positieve manier te bekijken. Ze liep op Floor af en pakte haar handen beet. Met een trotse blik aaide ze vervolgens met haar hand over de wang van Floor. 'Als jij dat wilt leren, dan zullen wij jou dat met alle liefde en plezier bij brengen.'

Pien schraapte haar keel. 'Vergeet je niet iets, Peet?'

'Wat dan?' vroeg ze, nog steeds zichtbaar verrukt om Floors beslissing.

Beide wenkbrauwen van Pien gingen omhoog. 'De inwijding, Peet.'

'De inwijding?' vroeg Floor. 'Dat is toch dat ritueel in het bos waar jullie het wel eens over gehad hebben? Zover wil ik niet gaan, dat probeerde ik jullie duidelijk te maken.' Ze wilde echt geen heks worden; ze wilde enkel zoveel mogelijk taken op zich nemen die ze zou kunnen doen zonder een echte heks te hoeven worden. Heks en het gebruik van magie waren voor Floor één en hetzelfde.

'Nee, dametje, niet je wijding. Je inwijding. Dat is wat anders. Als je wilt leren vroedvrouw te zijn, dan hebben we hier een methode voor. Een belangrijke methode. Zonder die methode te ondergaan kun je nooit een goede vroedvrouw worden, niet zoals wij allemaal.'

Floor keek Pien stellig aan. 'Ik kan het aan, wat het ook is.'

Pien leunde met gekruiste armen tegen de kast bij de deur. 'Je gaat het niet leuk vinden, dat weet ik zeker.'

'Hoe erg kan het zijn?' zei Floor even stoer als ze zich voelde.

Peet begon vertwijfeld te kijken. 'Best wel, eigenlijk.'

Floor voelde wat angst opkomen, maar drukte het weg. Ze was al voor een paar dingen bang in haar leven en die overheersten alles momenteel. Ze wilde er geen nieuwe angsten bij hebben. Ze weigerde domweg toe te geven aan nog meer angstgevoelens. 'Ik wil dit echt. Ik moet dit doen. Van mijzelf.'

'Er komt jeweetwel aan te pas,' zei Pien. 'Je gebruikt het niet zelf, maar het is er wel bij nodig.'

Floor slikte, maar bleef standvastig. 'Zolang ik het zelf niet hoef te gebruiken... Wat is die methode dan precies?'

Pien deed twee stappen dichterbij. 'Wij dingesen kunnen geen kinderen krijgen, dat hebben we je al verteld. Aangezien we niet zwanger kunnen worden, kunnen we ook nooit ervaren hoe het is om te bevallen.'

'Ja...' antwoordde Floor. Ze wist inmiddels dat alle vrouwen die Tabatha-energie bij zich droegen - zoals zij - niet in staat waren om zwanger te worden. Ze begon al nattigheid te voelen, maar wist niet zeker waar Pien heen wilde.

Pien deed nog een stapje dichterbij. 'Als een vrouw zonder die ervaring een vrouw moet helpen die haar kind ter wereld moet brengen, met alle pijn en moeite waar dat gepaard mee gaat, dan wil de vrouw die aan het bevallen is alles behalve een vrouw naast haar die geen idee heeft wat zij op dat moment moet doormaken. Als een bevallende vrouw iets op zo'n moment nodig heeft, dan is dat wel steun en begrip.'

'Ja...?' zei Floor weer, nu al met wat twijfel in haar stem. De nattigheid werd al wat duidelijker, maar nog niet voldoende.

Pien deed nog een stapje dichterbij. 'Jij komt niet eens in dezelfde kamer met een bevallende vrouw totdat je zelf een bevalling hebt meegemaakt. Pas dan kun je de cliënt je volledige steun en begrip geven. Dat vinden wij. Dat is onze leer.'

'Maar ik kan niet zwanger raken. En dat is ook wat omslachtig om vroedvrouw te worden.'

Pien stond nu vlak voor Floor en keek haar met een brede grijns aan. 'Precies. En daarom komt jeweetwel om de hoek kijken. Door middel van dat kunnen wij jou een bevalling laten meemaken... alsof jij degene bent die het kindje eruit aan het persen is, met alles wat daarbij komt kijken.'

Floor slikte nu hoorbaar. Haar eerste instinct was al haar woorden terugnemen.

'Floor, Pien heeft wel gelijk. Zo doen we het al eeuwen. Het klinkt heel hard, maar wij geloven er heilig in dat dit de beste methode is om de opleiding als vroedvrouw te beginnen,' vertelde Peet, nog voorzichtiger dan ze anders iets dergelijks zou uitleggen. 'Het hoeft maar één keer,' voegde ze er snel aan toe.

'Doet het pijn?' vroeg Floor zachtjes.

Pien nam geen blad voor de mond. 'Het doet verschrikkelijk veel pijn, precies zoals een echte bevalling.'

Floor deed haar best om zo stoer mogelijk te kijken. 'Goed. Ik ga akkoord. Wanneer beginnen we?'

De grijns op het gezicht van Pien werd breder. 'Eerder dan je lief is; ik kom net terug van een cliënt met een paar centimeter ontsluiting. We beginnen binnen een paar uur.'