De Heks van Komschrei (betaversie)

Hoofdstuk 45 - Bespreking

Floor was naar het Hol geleid dat ergens diep in de riolen onder de stad was verstopt en naar verluid het hoofdkwartier van het dievengilde was. De tafel in de ruimte waar ze heen was gebracht was lang en rechthoekig en de muren kaal en zonder opsmuk. Het was een schril contrast in vergelijking met de inrichting van de Gouden Bloem. Op de tafel stond wat te eten in de vorm van vlees en brood en meerdere kroezen met wijn en bier. In de stoel aan het hoofd zat de gildemeester, met rechts van hem de man die Jelle heette en links van hem een brede kerel die Barend genoemd werd. Verder zat de Edelman aan tafel, die Floor had begroet met een vriendelijke glimlach. Ook madam Boterbloem zat aan tafel en vlak achter haar stond Ludo.

Onderweg naar het Hol had Floor haar schouw-techniek stiekem geoefend en had zeer intensieve gedachtenuitwisselingen tussen Boterbloem en Ludo waargenomen. Ze had er op gelet zich er niet zo erg op te concentreren dat ze de gesprekken ook kon horen, maar het felle pulseren van de verbinding vertelde haar genoeg. Ze begon te vermoeden dat Boterbloem en Ludo een vreemdsoortige twee-eenheid vormden en veel beslissingen in nauw overleg namen. Ze moest in ieder geval het beeld dat zij had - waarschijnlijk net als de meeste buitenstaanders - bijschaven; Ludo bleek veel zachtaardiger dan hij leek en madam Boterbloem was nog veel harder dan ze liet doorschemeren. Floor durfde niet eens te raden wat voor een leven ze achter de rug moest hebben om zo hard te worden als ze nu bleek te zijn.

Verder zaten nog een viertal andere gildeleden aan tafel waarvan ze had begrepen dat die Gerrit, Valse Johan, Neve en Adrie heette.

'Dames en heren! Ik wil graag beginnen!' riep de gildemeester luid.

Het viel Floor op dat hij niet langer zijn monotone stem gebruikte. Iedereen die in de vergaderruimte aanwezig was behoorde schijnbaar tot de binnenste kring van het gilde en die kenden schijnbaar allemaal zijn echte stem.

Het geroezemoes viel langzaam stil. Toen ging de gildemeester verder. 'Ik heb jullie bijeen geroepen voor dringende zaken betreffende de verdwijningen van de vrouwen in onze stad. Vandaag is een buitenstaander bij ons aangeschoven; Floor. Ik heb haar op de hoogte gebracht van onze regels en alles wat hier besproken wordt, blijft tussen deze muren. Ze is ook op de hoogte van de consequenties als zij zich daar niet aan houd.'

Dat was haar inderdaad door de gildemeester ingepeperd; een bijzonder pijnlijke dood. Ieder die zijn mond voorbij praatte werd ten voorbeeld gesteld. Hij had haar ook duidelijk gemaakt pas te praten als hij haar aansprak. Ze was te gast en werd geacht de hiërarchie van het gilde te respecteren.

'Zoals sommige van jullie weten is gisternacht een van de twee leermeesteressen van Floor, een geneesvrouw met de naam Pien, gearresteerd voor moord op een kruier. Haar andere leermeesteres, juffrouw Peet, werd vanochtend voor medeplichtigheid van hetzelfde feit gearresteerd toen ze terug kwam van een opdracht die ze voor ons uitgevoerd had. Hoewel we niet weten wie de kruier wel vermoord heeft, zijn we er zeker van dat juffrouw Pien en juffrouw Peet onschuldig zijn.'

'Van wat ik heb gehoord, heeft juffrouw Peet in ieder geval een rotsvast alibi,' lachte Adrie.

De meeste anderen lachten met hem mee. Floor keek de groep verbaasd aan. Ze wist dat Peet de hele nacht bij het gilde was geweest, maar begreep niet waarom dit alibi dan zo grappig was.

Met opgeheven hand maande de gildemeester om stilte, die hij ook na een laatste paar snikjes kreeg. 'Beide dames zitten vast in het cellenblok van de schout. We hebben een van onze bedelaars het kantoor van de schout in de gaten laten houden en ra ra wie daar een uurtje geleden naar binnen is gebracht.'

Het bleef even stil. Degene die het al wisten hielden keurig hun mond om de gildemeester zijn primeur te laten vertellen.

'De man in het zwart die we al weken achter de broek zitten. Edelman?'