De Heks van Komschrei (betaversie)

Hoofdstuk 62 - Wijding

'Dames! Zijn we klaar voor een feestje?' bulderde Pien vrolijk vanaf de bok. Peet zat naast haar en wonder boven wonder zat Floor tussen hen in. Peet was erg trots op haar; het grootste deel van zesdaagse reis naar het heiligdom, ergens verstopt diep in de bossen nabij Tasgrauw, had ze op de bok doorgebracht. Peet merkte aan haar dat ze het eng vond, maar ze had het volgehouden.

Piens humeur was na twee dagen van extra aandacht en meerdere verontschuldigingen weer in de oude staat teruggekeerd. Gezien de banden die met name Floor en Peet in Waterpoort gesmeed hadden, stond de stad nu als vast punt op de nieuw te plannen route die de dames de komende tijd zouden gaan volgen en beide hoopten dat ook Pien wat meer binding met de stad of een deel van zijn inwoners zou gaan krijgen. Ze had in ieder geval niet veel op met het dievengilde, dus op een klik met iemand in die organisatie rekende Peet niet.

'Wat zijn het er veel,' fluisterde Floor.

Peet zag haar een beetje verstrakken bij het zien van zoveel nieuwe gezichten. Er waren drie andere groepen op de plek, elk met drie leden; twee volleerde heksen en een leerling. Het drietal werd uitbundig begroet en drie jonge vrouwen, waarvan de jongste hooguit veertien was en de oudste een jaar of tweeëntwintig, schoten meteen op Balthazar en Hannibal af om hen met woonwagen en al naar hun plekje te helpen.

'Pien en Peet! Lang niet gezien! Wat fijn dat jullie nog net op tijd zijn om Beltane met ons te vieren,' riep Lien, een van de oudste aanwezige heksen. Haar ooit gitzwarte haar had nu een peper-en-zout kleur gekregen en het aantal rimpels in haar gezicht en op haar handen was verdubbeld vergeleken met twee jaar terug, toen Peet haar voor het laatst had gezien.

Peet sprong behendig van de bok en gaf Floor de opdracht de andere leerlingen te helpen de kar een mooi plekje in de kring te geven. Zo had Pien ook de gelegenheid om oude bekenden te groeten en bij te praten. Het gaf Floor meteen de gelegenheid contact te leggen met de heksen van haar eigen leeftijd.

'Nieuwe leerlinge?' vroeg Lien met een glimlach. 'Ik had gehoord dat jullie van mening waren daar nog niet aan toe te zijn. Of was dat maar een gerucht?'

Peet zuchtte, maar met een glimlach. 'Floor is... ons overkomen, ongeveer twee maanden geleden. Ze is getest door een priester en door de mand gevallen. In haar thuisstad denken ze nu dat ze dood is.'

'Het is wel een dametje, nietwaar? Koopmansdochter, gok ik? Stad aan het noordelijke deel van oostkust?'

Peet schudde haar hoofd. Het leek erop dat het plannetje van Floor nu al vruchten afwierp. Waren Peet en Pien zo vertrouwd met haar dat het daarom een slecht uitgevoerde vermomming leek? Ze hadden haar immers leren kennen als het meisje uit het stadje in de Donderbergen. 'Weet je wat? Observeer haar maar een dag en vertel me dan nog eens waar je denkt waar ze vandaan komt en wat haar afkomst is.' Toen haar verzoek enkel een vragende blik opleverde sloeg ze haar arm om Lien heen. 'Doe maar gewoon. Het is een soort spelletje.'

De oudere vrouw glunderde. 'Ik ben gek op spelletjes. Deze ken ik nog niet. Kent dat meisje zelf ook nog spelletjes die ik niet ken?'

'Ze is erg goed in hoe-geef-ik-Peet-en-Pien-grijze-haren.'

Lien moest er van schaterlachen. 'Een lastige puber dus. In hoeveel sloten is ze inmiddels al gelopen?'

De lach van Lien was aanstekelijk. 'Ongeveer evenveel als Pien en ik. En ze heeft ons er ook nog uit weten te redden, nou ja, deels dan. Om eerlijk te zijn heeft ze ons leven gered. Misschien wel het hele koninkrijk.'

Lien keek Peet met grote ogen aan. 'Die jonge meid? Hoe oud is ze? Achttien?'

Peet trok Lien weg van de groep, buiten bereik van de oren van de anderen. 'Zestien. Ze kan dingen, Lien. Ze communiceerde met haar energie. Volgens haar kan ze het niet meer, maar heeft haar energie oude spreuken en kennis in haar hoofd achtergelaten die ze kan ontsluiten als ze magie leert. En ze is sterk... Bij de godin, wat is ze sterk.'