De Heks van Komschrei (betaversie)

Hoofdstuk 46 - Bezinning

'Kom binnen, Floor,' zei de gildemeester vriendelijk.

Hij had nog altijd zijn hoed op en de bandana voor zijn mond. Blijkbaar mocht niemand zijn uiterlijk te zien krijgen. Floor vroeg zich zelfs af of iemand buiten hijzelf wist hoe hij eruit zag.

Floor was na de vergadering nog heel even langs Alina en Ven gegaan om met de weinige kennis die zij had moeder en kind te controleren. Ze vermoedde dat alles goed ging, maar zeker weten wist ze het echt niet. Er was in ieder geval geen acuut probleem en met een beetje geluk waren Peet en Pien zeer binnenkort weer vrij en konden ze de jonge moeder zelf controleren. Toen ze klaar was, werd ze naar de kamer van de gildemeester gebracht.

Floor trok haar kostuum recht. De gildemeester had Floor eerst de gelegenheid gegeven om zichzelf om te kleden in iets wat gemakkelijker zat voor de opdracht die zij moest vervullen. Ze had het uit een stapel kleding bij elkaar gescharreld; ze droeg een bruin leren jack, dat nauw om haar hals sloot, met hierop een grijze kap die vanaf haar schouders op haar rug rustte. Als onderkleding had ze een rok van een dikke geweven stof uitgekozen die aan weerszijden tot haar middel was gescheurd, maar hieronder droeg ze een leren broek. Aan haar voeten droeg ze een paar stevige leren laarzen en om haar middel een leren riem met een buideltje dat leeg was. Aan haar riem hingen twee grijze leren handschoenen, die ze nog wel aan zou doen als ze zouden vertrekken. Hoewel het Hol van het gilde onder de stad lag, was de temperatuur er erg aangenaam en zeker te warm voor handschoenen. Haar haren had ze weer in haar oude staat terug gebracht, want haar vlecht bungelde langs haar rug. Ze had een poging gedaan om de make-up te verwijderen, maar deze bleef dusdanig goed zitten dat het alleen wat lichter van kleur geworden was. Floor had in de ruimte waar ze zich had omgekleed de beschikking over een spiegel gehad, maar vond het wel prima zo. Nu de extra kleuren op haar gezicht niet zo overdreven aanwezig waren, vond ze het eigenlijk zelfs wel mooi.

'Dank u, gildemeester. En bedankt voor de kleding. Ik was blij dat ik eindelijk die vreselijke jurk uit mocht trekken,' antwoordde ze en stapte naar binnen.

'Die jurk heeft meer gekost dan jij en je meesteressen waarschijnlijk in een jaar verdienen.'

Floor dacht aan de beweging van de lap stof voor zijn mond te kunnen zien dat hij glimlachte. 'Dat kan wel waar zijn, gildemeester, maar hij was mij veel te bloot. Geef mij maar mijn normale werkkleding. Ik draag het liefst een jurk, maar dan wel eentje waar ik mee over straat kan.'

'Je hebt anders je best gedaan om iets geheel anders samen te stellen voor je opdracht. Er zaten vast wel een paar jurken in die stapel die je mocht doorzoeken.'

Floor klopte wat denkbeeldig stof van haar kleding af. 'Maar door het riool banjeren in een jurk leek mij ook niet erg praktisch. Daarvoor is dit een stuk geschikter. Ik hoop dat het ook een beetje bescherming biedt.'

Hij begeleidde haar naar het haardvuur. Daar stond al een karaf wijn en twee glazen te wachten. 'Het is stevig leer, maar verwacht er niet teveel van. Het is geen maliënkolder of harnas, maar dit biedt meer bewegingsvrijheid. Daarbij hoef je niet tegen een leger te vechten. Het enige wat ik van je vraag is dat je door dat veld weet te komen en het op de een of andere manier afsluit. Zodra we naar binnen kunnen, nemen wij het over en zorg ik dat iemand je meteen in veiligheid brengt. Niet dat ik problemen verwacht. Wijn?' Hij had de karaf al in zijn handen.

'Halfje. Ik drink bijna nooit en wil mijn hoofd helder houden voor straks.'

'Een verstandige keuze,' complimenteerde hij haar en schonk een half en een heel glas in. Een licht gelige vloeistof verspreidde een zoete geur in zijn onmiddellijke omgeving. 'Ben je er klaar voor?' vroeg de gildemeester. 'Ben je erg nerveus?'

'Ik heb geen idee hoe ik langs die spreuk moet komen of hoe ik hem neer kan halen, maar als ik het niet doe, dan mag ik alsnog in het bordeel van madam Boterbloem werken.' Floor zat op het puntje van haar stoel en hield het halfvolle wijnglas met beide handen vast. De punt van haar voet tikte nerveus op de vloer.