De Heks van Komschrei (betaversie)

Hoofdstuk 10 - Eerste oefening

'En, wat vindt je ervan?' vroeg Floor en draaide een pirouette met gespreide armen. Haar nu veel langere en donkerblond gemaakte haren waren in een losse vlecht gebonden en zwierden met haar mee. Ze miste nog een hoop kracht, maar haar benen waren in ieder geval sterk genoeg om haar zonder hulp te dragen. Ook haar evenwicht ging met sprongen vooruit. Ze had die nacht geslapen als een blok, mede dankzij een kruidenbrouwsel dat Peet haar vlak voor het slapen gaan had gegeven.

Pien klapte theatraal in haar handen. 'Nog even en je lijkt net een echte heks, Floor.' Het leek een van haar sarcastische opmerkingen, maar door de fonkeling in haar ogen vermoedde Floor dat ze het eerder met enige trots bedoelde. 'En wat vindt je van je nieuwe uiterlijk?'

'De kleur is nog even wennen, maar die lengte... Ik wilde altijd al zulk lang haar hebben, maar mijn haar was er altijd te dun voor en brak snel af. Het is nu meteen ook veel voller! Ik voel me fijn... vrouwelijk... mooi.'

'Goed zo. Dat ben je allemaal ook. Iemand die je goed kent zal je wellicht nog kunnen herkennen, maar alleen als ze drie maal goed kijken. Daarbij ben je officieel dood, dus met een beetje geluk denken ze enkel dat je op Floriana lijkt. Mensen zien vaak alleen wat ze verwachten, dus ontken altijd dat je haar bent. En aangezien je er een hekel aan hebt om Floor genoemd te worden, zullen ze ook daardoor op het verkeerde been gezet worden. Mocht je in de toekomst iemand uit je dorp zien, ga ze dan zo snel mogelijk uit de weg.'

'Is dit wel genoeg?' vroeg Floor zich hardop af. 'Langer haar en iets donkerder, bijna dezelfde naam...' Ze maakte zich zorgen. Ze had een paar dagen de tijd gehad om over veel dingen na te denken en had zichzelf er inmiddels van overtuigd dat het laatste wat ze wilde opnieuw in de handen van de priesters van het Goede Woord vallen. Ze had zich voorgenomen dit koste wat het kost te vermijden.

'Je hebt al genoeg veranderingen voor je kiezen gehad,' sprak Peet met een warme, moederlijke blik. 'En zolang je met ons meereist, zullen we Komschrei en de omliggende dorpen zorgvuldig vermijden.'

'Sommige adellieden uit Nordberg kwamen wel eens bij mijn vader voor opdrachten.' Het leek Floor relevante informatie. Toch moest ze een traan wegslikken. De gedachte van haar vader en zijn uiteindelijke lot deed haar nog ontzettend veel pijn en ze had geen idee hoe en of ze dit ooit kon verwerken.

'Goed om te weten. We zullen extra alert zijn en ons best doen je zo goed mogelijk voorbereiden op dergelijke situaties. Voorkomen is beter dan genezen, maar dat kan niet altijd.' Toen wees ze een plekje in de buurt van het kampvuur aan. Het vuur was overdag uit en was nu niet veel meer dan een zwartgeblakerd hoopje takken en as, omcirkeld met stenen uit de rivier. 'Zullen we beginnen?'

Floor liep naar de aangewezen plek toe. De zenuwen gierden door haar buik, want ze had geen idee wat haar te wachten stond. Pien ging in kleermakerszit tegenover haar zitten. Peet ging naast hen staan, met haar handen in elkaar gevouwen. Beide heksen straalden rust en kalmte uit, wat de zenuwen van Floor wat verminderden. Floor vermoedde dat dit precies de bedoeling was.

'Ga maar zitten zoals ik, dan kun je je beter ontspannen,' sprak Pien. Normaal was haar stem hard en erg aanwezig, maar nu was hij zacht en prettig voor het gehoor.

Floor keek goed naar de houding die Pien aangenomen had en begon haar benen op dezelfde manier in elkaar te vouwen. Het kostte haar drie pogingen voordat het haar lukte, maar al die tijd hadden zowel Pien als Peet geduldig op haar gewacht.

Toen Floor er klaar voor leek te zijn, ging Pien verder. 'Voor al ons magisch werk spreken we de kracht aan die onze godin Tabatha ons heeft gegeven. Ik heb die kracht, Peet heeft die kracht en jij, jij hebt die kracht ook. Het is de kracht waar het medaillon van de priester op reageerde. Je eerste les in het gebruik van deze kracht is hoe je die kunt verstoppen. Deze vaardigheid kan en zal je leven redden. De priesters weten niet dat we het medaillon kunnen foppen want ze zijn arrogant genoeg om te denken dat hun methode onfeilbaar is. Sluit je ogen.'