Presidency Rivals

Chapter 38

Manang Konching: Matagal ng may sakit si Mikhael. Dalawang taon na ang naka-lipas simula ng malaman namin na may cancer siya.

Mika: Pero bakit po hindi ninyo sinabi sa akin agad? (umiiyak)

Manang Konching: Dahil ayaw ng Daddy mo na mag-alala ka para sa kaniya. Ayaw niya na may gumugulo sa isip mo.

Naramdaman ni Mika ang pagma-mahal ng ama sa kaniya sa mga sandaling yun.

Mika: Alam na niyang may sakit siya pero bakit hindi pa rin siya tumugil kaka-trabaho?

Manang Konching: Dahil ayaw ka niyang pabayaan. Natatakot siya na baka dumating ang araw na kunin na siya ay wala kang kakapitan. Ang tanging gusto lang ni Mikhaelson ay ang maganda mong kinabukasan.

Doon lamang napag-tanto ni Mika na mahal talaga siya ng Daddy niya. Pina-uwi na ni Manang Konching si Mika pati na rin ang driver at ang dalawang katulong. Pag-dating sa bahay ay tulala pa rin si Mika sa mga nangyari ngayong araw.

Ate Inday: Mika, tulog ka na ha. May pasok ka pa bukas, nag-text si Manang Konching na wag ka na raw mag-alala.

Mika: Sige po. Salamat po. Matulog na rin po kayo ni Ate Sari.

Lumabas si Ate Inday sa kwarto ni Mika pagka-hatid nito. Nag-tungo si Mika sa CR para mag-linis ng katawan at mag-handa para sa pag-tulog. Humiga naman siya agad ngunit hindi naman siya maka-tulog. Bumabagabag pa rin sa kaniya ang sitwasyon ng kaniyang ama. Hindi na alam ni Mika kung anong oras na siya naka-tulog at na-tapos kakaiyak. Nagising na lamang siya sa sikat ng araw na nanggaling terrace ng kwarto niya. Bumangon siya at tiningnan ang oras.

Mika: It's 6 in the morning. (inaantok na tono)

Nag-hilamos siya at pagka-tapos ay bumaba para mag-agahan. Nasbutan niya si Sarita na mag-isang nag-hahanda ng agahan ni Mika.

Sarita: Good Morning Beh. Kain na ikaw oh.

Mika: Salamat po.

Nag-dasal si Mika bago kumain at saka kumain mag-isa. Sanay na siyang kumakain ng mag-isa pero pakiramdam pa rin niya ay may kulang. Hindi rin naubos ni Mika ang inihain sa kaniyang egg, hotdog at sinangag. Pagka-kain ay naligo siya, nag-bihis ng pantalon at t-shirt ng INTRACAD 2014 saka pumasok sa school.

Sarita: Ay beh, gamit nga pala nila Koya Amado yung car, mag commute ka ngani sabi ni Manang Kuncheng.

Mika: Sige po. Salamat po.

Sarita:Ay beh. May baon ka ba beh?

Mika: (tingin kay Sarita... nhiyi at iling)

Sarita: Oh ito muna ang one hundred. Iyo na muna para may baon ka.

Mika: Naku Ate Sari wag na po, okay lang po ako. May pera pa po ako.

Sarita: Syor ka ba beh?

Mika: Opo, Ate. Salamat po.

Sarita: S'ya sige, ingat ka pag-pasok ah.

Naglakad si Mika papalabas ng village nila. Sa halip na mag-tricycle ay nag-lakad na lamang siya dahil bukod sa medyo malapit lang ay nagti-tipid din siya. Pag dating sa kanto ay saka siya sumakay ng jeep papasok ng school. Pag-dating sa school ay agad bumati sa kaniya si Caleb.

Caleb: Good Morning Mika.

Mika: Hi! Andyan ka pala. Good Morning.

Bumati si Mika na parang walang nangyaring masama kagabi ngunit kapansin-pansin ang pamumula at ang pamumugto ng mata niya.

Caleb: Mika, look at me.

Mika: Hmmm?

Caleb: (iniharap si Mika sa kaniya) May nangyri ba sa inyo pagka-uwi mo? Is there something wrong?

Mika: Ha? Wala. Bakit?

Caleb: Look at your eyes, dear.

Kununot ang noo ni Mika at kumuha ng cellphone sa bag para tingnan ang sarili. In-open niya ang front cam at tingnan ang sarili. Halata sa mata niya na umiyak siya kagabi.

Mika: Ahh baka kasi may kumagat sa akin kagabi. Ewan ko nga eh, pagka-gising ko na lang ganyan na yung mata ko. Ang kati pa.

Caleb: Hmmm. Okay.

Mika: Mamaya na lang tayo mag-kita ha. Bye.

Agad ng iniwan ni Mika si Caleb at dumiretso sa CR. Pag-dating sa CR ng girls ay agad niyang ini-lock ang pinto ng cubicle kung nasaan siya at umiyak ng tahimik. Inilabas niya ang mga luha na kanina pa nangingilid sa mata niya.

Mika: Whooo! Keep calm! Keep calm! (bulong sa sarili)

Pinunasan niya ang luha at saka lumabas ng cubicle. Sakto naman at walang tao. Tumingin siya sa salamin at naalala nanaman niya ang namgyayari sa ama. Hindi napigilan ni Mika na umiyak. Pakiramdam niya ay sasabog na ang pakiramdam niya. Naisipan ni Mika na um-absent na lang kesa makita siya ng mga tao na ganun at mag-tanong pa sila.

Pag-labas niya ng CR ng girls, aksidenteng nabunggo niya si Adam. Napa-upo si Mika at agad siyang hinawakan ni Adam para itayo. Aalis na sana si Adam ng mapansing umi-iyak si Mika.

Adam: Mika, okay ka lang ba?

Walang imik na umalis si Mika habang si Adam ay tinitingnan lang siya papalayo. Naisip niya na baka may ginawang masama si Caleb kay Mika kaya umiiyak dahil kanina ay nakita niya ang dalawa na mag-kasama. Hindi alam ni Adam na nakita ni Gwen ang lahat. Sinundan ni Adam si Mika at ganun din si Gwen. Kung saan mag-punta si Adam ay naandoon siya.

Caleb: Mika!

Kakatakbo ni Mika hindi niya napansin si Caleb na papalapit sa kaniya. Agad siyang hinawajan ni Caleb sa braso at niyakap habang umiiyak.

Caleb: Tahan na, nandito na ako. Ssshhh...

Hinimas-himas ni Caleb ang buhok ni Mika habang pina-patahan siya. Nakita naman nila Adam at Gwen ang lahat ng pangyayari.

Gwen: So? Ano? Sinundan mo pa kasi eh. I told you, she don't love ypu anymore. Adam, wake up. Kita mo nanaman di ba? Sila na ni Caleb. If I know, nag-iiyak-iyakan lang yan para maawa kayo sa kaniya.

Adam: Gwen, pwede tumahimik ka muna?

Gwen: Tara na lang sa booth, himihintay ka na nila Grae eh.

Hinawakan ni Gwen ang kamay ni Adam at naglakad sila papalayo sa canteen.