( ross's pov )
Ik word wakker met barstende hoofdpijn. Ik kreun het ging er weer wild aan toe gisteravond hoewel ik me bijna niets meer herinner. ross shor Lynch!!! Kom onmiddellijk hier!!! Hoor ik mijn vader roepen. Ik sta op en ga naar benden. " wat is er? Pap?" Durf jij dat noch vragen? Riep hij waar was jij gisteravond? " Gewoon bij dalles en de andere." Je ruikt naar drank! Roept mijn vader. " kom op ik ben 19 en dalles en de andere...." zijn een slechte invloed op jou gaat mijn moeder verder. We hebben je eerder verteld dat je niet met zo om mag gaan. " ze zijn de enige vrienden die ik heb buitens huis." Genoeg!! Schreeuwd mijn vader. Je hebt minstens 20 minuten om dit huis te verlaten. " schop je me er uit?" Ja zegt mijn moeder dit kan niet verder. Iemand zo als jij hoort hier niet! " geef me noch een kans geef. me huisarrest pak mijn mobieltje af sla me desnoods! Maar zet me niet buiten " ik keek huilend naar mijn broers en zus in de hoop dat zei me kunnen helpen. Maar ze stonden aan mijn ouders kant. Nee zei mijn vader hebben we al gedaan en het leverde niets op. Pak je spullen en zet hier geen voet meer binnen. Ik pakke een sporttas en stak er wat geld en wat kleren in. Toen werd ik naar buiten gesleuteld. En mijn tas werd tegen mijn hoofd gegooid. Ik pakte mijn tas en rende huilend naar het park waar dalles en zijn vrienden zaten. Hey blonde riep hij. Hoe was je ochtend? " ik lig uit huis door jullie schuld!" Jij wou bij ons komen zei dalles en éénmaal je bij ons in de groep zit kan je er niet meer uit. Maar we schopen je er uit we hoeven je niet meer. maar je bent noch niet van ons af.Ze stonden en gingen weg. Ik zuchtte nu ben ik alles kwijt mijn zo genaamde vrienden mijn huis... maar het engste mijn familie. ik klom in een boom en keek naar de wolken. Dat was mijn e enige troost.
