Çıkmaz Sokak

Bölüm 14 Candan Can Almak

Keyifli okumalar..

###

10 Kasım 2012

Ayaklarım benden izinsiz Metenin arkasıyla yürüdü.

"Sana gelme diyorum Şebnem.!"

"Bende sana gelicem diyorum,sen beni yalnız bırakmadın.Bu sefer bende arkadaşlık görevimi yapıyorum." Başını iki yana sallayıp yürümeye başladı.Adımları mı hızlandırarak ona yetiştim.

"Eee ne yapıyoruz?"

"Sen hiç bir şey yapmıyorsun,ben yapıyorum."

"Ama?"

"Aması falan yok.Sen uzakta durucaksın." Kaşlarım çatılırken Mete önüne bakmayı seçmişti.Somurtarak bende yoluma devam ettim.

"Peki o poşette ondanmı var?"

"Evet.Cemil beni bekliyor

"Pekala.Parayı kimden alıcaksın?"

"Hakkı Demirden...."

Geldiğimiz yer bir depoydu hava yavaş yavaş kararıyordu.Bana eliyle işare edip durmamı söyledi.Dediğini yaparak yerimde durdum.10 metre gittikten sonra önünde siyah bir araba göründü.İçinden orta yaşlı hafif saçları beyazlamış adam çıktı.Meteyle bir şeyler konuşurken yüksek kahkaha atarak Meteyi itekledi.Mete yerinde afallayıp bir adım arkaya gitti.Sinirlenip onlara doğru yürürken arkamda hissettiğim elle durdum.

"Aras?"

"Şişşş gitme oraya sana yardım etmek istiyorum Şebnem."

"Anlamadım." Tekrara bakışlarımı Meteye çevirdiğimde orta yaşlı adam elindeki kutuyu Meteye uzattı.

"Şebnem bana bak.Sana yalan söyledim." Anlamsız bakışlarla yüzüne bakıyordum.

"Sana yalan söyledim ben sizin gibi biri değilim o adam var ya.." başını yere dikti"ben onun oğluyum." Beni tutan elinden kurtulup bir adım geriye giderek ağaca yaslandım.

"Ne diyorsun ya sen?"

"Bak özür dilerim ama babamın ne iş yaptığını öğrenmek için siza yalan söyledim.Git burdan."

"Neden?Ya Mete ne olucak?"

"Birazdan polisler gelecek Şebnem buraya senin için geldim.Kaç burdan." Meteye tekrar baktığımda iki adam kolundan tutmuşdu.Ona doğru giderken Aras tekrar beni durdurdu.Uzaktan araba sinyali geldiğinde polisler yakınlaşmıştı. Aras beni kendisine döndürüp yüzüm avuçladı.

"Kaç bak polisleri ben çağırdım." Şaşkınlıkla yüzüne bakarken silah sesiyle hızla başımı Mete olan tarafa döndürdüm.Orta yaşlı adam arabaya binmişti bile Mete,Mete kanlar içindeydi.İki tane adam sürükleyerek ağaçların arasına attılar.Arasın elinden kurtulup o tarafa koştum.

"Mete?Mete aç gözünü yalnız bırakma beni." Yüzünü avuçlayıp ağalamaya başladım.Aras da yanıma gelerek diz çöktü.Mete yavaşça gözlerini açtı.

"Aras götür onu burdan." Zorla konuşmuştu

"Hayır gitmeyeceğim hayır.Mete iyisin dimi?Yaran çok kötü Aras bir şey yap." Siyah araba bizi görmeden yavaşca uzaklaşıyordu.Polisler artık çok yakındılar.Ellerime baktığımda kanlar içindeydi.

"Mete aç gözünü ne olur?" Mete karşımda cansızdı artık.Başımı iki yana sallayıp uyanması için yalavardım.

"Şebnem bırak artık gitmelisin hadi."