Bölümü yazdığım gibi paylaştım.Yorumlarınızı bekliyorum sevgili okuyucularım.Hikayede hafif +18 var...
Tam 16 saat 29 dakika 16 saniyedir açım.Odayada kimse gelmiyor köşüdeki koltukta sessizce oturuyorum.Saat baktığımda gece 3 e geliyor ve benim hiç uykum yok.Pencereyi açıp balkona çıktığımda rüzgarın serin uğultusu tüm vücudumu sardı.Üşümüştüm insan aç olunca da çok üşüyormuş.Çocukluğumda hep aç kalırdım saatlerle değil günlerle.Ama kuytu köşede bir şey bulup yerdim.Şimdi kuytu köşede yok tıkıldım kaldım resmen burda.Odaya girip üzerime hırka aldım tekrar balkona çıktım.
Muhteşem manzaralı evdi İstanbul ayaklarının altımdaydı sanki elini biraz uzatsan köprüye değecek gibiydi.Bahçesi desen her şeyiyle mükemmel büyük bir havuzu vardı.İleride koltuklar.Çok büyük bir evdi acaba başka kim yaşıyor bu evde ve Selim kim?Çok zengin biri.Kendimi manzaraya verdiğimde aşağadan sesler geldi.
"Şebnem?" Biraz daha boylanığmda Ali bana sesleniyordu.
"Ne var?O mu gönderdi seni?" Aşağıdan yukarı bakarak hayır dedi.
"Hayır sana yemek getirdim. Gözlerimden kalpler çıkmıştı ama yemeyecektim.
"İstemiyorum."
"Şebnem aç olduğun biliyorum bak hamburger aldım.Selim uyanmadan veriyim.Bak sonra kötü olursun." Şimdi alsam ona kızar yazık garip garip bakıyor.
"İstemiyorum beni düşündüğün için teşekkür ederim ama yemeyeceğim git şimdi duyar falan seni zor durumda bırakmak istemem."
"Adam haklı cidden inatsın."Başını umutsaca sallayıp yavaşça bahçeden eve girdi.Bende derin nefes alıp odaya giridiğimde gözümün önünde siyah bir şey gördüğümde çığlık attım.
"Aaaaaa senin ne işin var burda?Ödüm koptu manyak mısın sen?" Kapıya yaslanmış bana bakıyordu gerizekalı Selim.
"Ne yapıyordun sen balkonda?" Ellerini göğsünden çekip şortun ceplerine soktu.
"Hava yiyordum sana ne gitsene yine azaril gibi dikildin tepemde.Niye öyle bakıyorsun seri katil gibi." Yatağa oturdum.
"Benimle dalga geçme o dilini koparırım." Tek kaşımı kaldırıp alayla güldüm.
"Rahat bırak beni."
"Ben olduğum sürüce sana rahat yok kızım." Hiç bir şey söylemeden yatağıma girdim hala kapıda durup bana bakıyordu.Başımı yastığa koyup cama taraf dönerek gözlerimi kapattım.
"Ben sana uyu dedi mi küçük kız?"
"Hayır demedin."
"O zaman niye uyuyorsun?" Derin nefes alıp yatakta doğruldum.
"Pekala!Ne yapmamı istiyorsun yemek yemiyorum, su içmiyorum, balkona çıkıyorum karşıyrsun,uyumak istiyorum onada izin vermiyorsun.Ne yapmamı istiyorsun ölmemi mi?O zaman öldür de kurtulayım nolur." Sesim o kadar ince çıkmıştı yalvarır gibi.
"Açmısın?" İyi kalpli Selim geldi şim di.
"Hayır hiç bir şey istemiyorum ölmek istiyorum anlıyor musun?"
"Söylemek kolay ama yapması zor.Ölmek kolay bir şey değil." Yanıma oturdu üzerinde şort ve kolsuz tişört vardı saçları hafif dağılmıştı.Yine her zaman ki gibi ilgi çekiciydi.
"Hadi gel bir şeyler atıştır sonra kötü olursun."
"Sen demedin mi açlıktan geber diye bende geberiyorum işte." Kaşlarını çattı.Elini saçıma dokundurduğunda gerildim.İşaret patmağıyla saçımı okşuyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çıkmaz Sokak
Novela Juvenil'Çıkmaz' yazdığı halde. Israrla girdiğin sokağın adıdır AŞK.. Hikayede +18 ünsürlere yer verilecektir.
