Çıkmaz Sokak

Bölüm 42 İskambil

Selam:)

Fazla konuşma yapmayacağım bölüm sonu şaşıracaksın yorumları bekiyorum.

Bölüm şarkısı-Emre Aydın Soğuk Odalar.

Keyifli okumalar....

Sıcak bir nefesi ile iç geçirip hafifce gözlerimi aralarken,gördüğüm ıslak kipriklerin altından bana bakan ela gözlerdi.Hafiften kahverengi gözlerini kıstı,siyah uzun kiprikleri olabilidiğince ıslaktı.Kiprik kenarları kızarmış,gözlerinin içi kan çanağı olmuştu.Öylece bana bakıyordu uyandığımın farkında değil miydi?Belime sarılan elini aşağı yukarı doğru okşamaya devam ediyordu.Sol elini başının altına yerleştirip ıslaklığı ile daha çok koyu renk alan kiprikleri ile bana bakıyordu.

Niye ağlıyor?

Biraz daha yaklaşıp elimi yüzüne yerleştitip baş parmağımla göz altını okşadım."Ne oldu?"dedim fısıldayarak.Hiç bir şey demeden belime sarılan elini kolumun üzerine koyumuştu,ardından yukarı kaydırarak yüzüme düşen saçlarımı kulağımın arkasına verip elini yanağıma yerleştirdi.Yüzüme yerleşen eli buz parçası gibi soğuktu,yüzü ay ışığında demir parçası gibi parlıyordu.Baş parmağım hala göz çevrelerinde gezdiğinde gözlerini kapattıp derin nefes aldı.Kiprik uçlarında damlayan yaş içimde olan korkularımın büyümesine neden olmuştu.

Sıcak nefesini yüzümü üfleyerek  gözlerime baktı.Alnını alnıma yaslayıp derin nefes alıp "hiç"dedi.Acıyla fısıldayan sesi canımı fazlasıyla acıtmıştım.Bir şey olmuştu.

"Neden böylesin o zaman?Ne oldu?"Kafasını iki yana sallayıp titreyen nefes ile iç çekti.

"Bana güveniyor musun?"demişti saçlarımı okşarken "evet"diye yanıtladım."Peki senden bir şey saklasam sana geçmişimle ilgili en esas konuyu anlatmasam yine bana güvenir misin,yoksa yalancı mı dersin.Beni yalnız bırakır mısın?"Ne ola bilirdi ki?Merakma yenilmeyecektim bu sefer üzerine gidersem hiç anlatmazdı.Çünkü o Selim'di.Geçmişi yüzünden soğuk gibi görünmeyen çalışan bir adam.Ya ben?Bende yalan söylüyordum hala videodan bahs etmemiştim o adam'ın neden beni istediğini söylememiştim.

Asıl yalancı bendim!

"Demem,ben sana güveniyorum Selim, kimseye güvenmediğim kadar güveniyorum."Alnımı köprüc kemiğine yasladım.Burnunu saçlarıma gömüb kesik kesik nefes alıyordu."Ne oldu neden ağlıyorsun?"

"Ağlamıyorum!"diye tısladı"Ağladığımı nerden çıkardın?"Yine kendini kalpsiz,ruhsuz gibi gösteriyordu.

"Ama gözlerin?..."Lafımı kesip "Vurduğun kar topu yüzünden"diye mırıldandı."

"Ama üzerinden tam iki gün geçiyor hala geçmedi mi?"Kendini biraz geriye verip kaşlarını çatarak yüzüme baktı.

"Geçmedi"diye homurdandı."Ayrıca bu karanlıkta yüzümü nasıl seçiyorsun?"Kıkırdayıp gözlerine baktım.

"Gözlerin'in iç dolu,kiprik kenarların kızarık,kipriklerin ıslak.Ay ışığında parlayan gözlerinden,buz gibi ellerinden anlıyorum canın sıkkın."Gözlerini sıkıp bir kaç saniye öylece durdu.Ardından elinin tersiyle yanağımı okşadığında istemsizce gözlerimi kapattım gülmüsedim.

"Sen beni tanıyorsun,hemde bu kadar kısa sürede."

"Kısa mı?Tam dört aydır yanındayım.Seni tanımam için bence yeterli bir süre değil mi?"
Gülümseyerek kafasını iki yana salladı."Neye gülüyorsun?"

"Yok bir şey sadece bazen beni çok şaşırtıyorsun."Bakışlarını tavandan çekip bana çevirdi."Hem sen neden uyandın?"

"Sen uyandığın için senin uyumadığını hissettim ve uyandım."Kaşlarını çatıp "hissettin mi?"dede.Başımla onaylayıp "evet"diye mırıldandım.Saçlarımda oyalanan elini tutup kalbimin üzerine koydum.
"Ben seni burda hissediyorum sana bir şey olduğunda,husursuz olduğunda benim kalbim sıkışıyor işte o an seni hissediyorum."