Çıkmaz Sokak

Bölüm 68 Yasak Elma

Selam ben geldim:) Çok geç geldim belki ama geldim:D
Bölümün içinde baya olay var.Güzel duygu yüklü bölüm oldu.Belki kısa oldu biliyorum.Hatalarım varsa affola....

Bölüm şarkısı Sikllet Fire and Fury
(genel olarak bölümü ilk kısımdan son kısıma kadar okuyarak dinlemenizi şiddetle tavsiye ederim.Şarkı genel olarak #ŞebSel çiftini anlatıyor)

Yorumları bekliyorum.Keyifli okumalar.....

1 Ay Sonra

Selim

Aslında şimdi anlıyordum,yarım bırakmak damino taşına vurduğun minik bir parmak darbesi gibiydi.Öyle çabuk,ama bir o kadar zor.Kum torbasına sol kolumu önce yavaş geçirib durdum.O yarım kalmış hayatın bir telafisi yoktu.Çünkü devrilen damino taşları,diğerlerini de peşinden sürüklüyordu.İşte o an anlıyordum.Ben ben değilim.Ben hiç bir zaman kendim gibi davranmayan siyahdım.Siyahın en koyu rengiydim.Ruhum kana susamış bir vampir gibiydi,bedenim ise prangalara yem olmuş acizlikti.Ben korkusuz değildim,ben cesur,güçlü de değilim.Ben sadece zavallı biriydim.Kalbime yerleşen sızı biranda beynime isabet etti ve öfkeyle sağ elimle bir yumruk geçirdim kum torbasına.Yarım bıraktığım hayata dönmekten bahsediyordu beynim.O zamana gidip kardeşini kurtar diyordu.Ama geçti artık,unuttuğum bu gerçek en az geçmişim kadar acılı ve kindardı.Yarım bıraktığın şeyi devam ettirmek imkansızdı.Bunun öfkesiyle sol elimi hızla kum torbasına vurdum,sonra sağ.Saçlarımdan damlayan ter,ve gözümden akan yaşla bir darbe daha yerleştirdim yarım kalmış hayatıma.Öfkeden çıldırmış gibi durmadan yumrukluyordum.Üst üste darbeler indirdiğim o an bana söyledikleri geldi aklıma.Kalp kırılması buymuş demek.Kardeş tarafından kırılan kalp bu kadar acıtıyorsa,sevdiğin tarafından kırılan kalp paramparça oluyor belki.Üzerime gelen torbaya bu sefer nefretle tekmeler geçirdim.Sevdiğim kadının kalbini kırmıştım ve hâlâ pişmalığını yaşıyordum.O yüzden durmuyordum, yumruklamaya devam ediyorum nefesim kesiliyordu belki ama durmayacaktım.

"Baba."Saydırdığım yumrukların içinde yankılanan o naif sese döndüm.Uykulu gözlerini ovuşturup minik adımlarla bana yaklaşmıştı.Kum torbasını tuttup kesik nefesler eşliğinde Nefes'e baktım."Baba gece supor mu yapıyorsun?"Hiç bir şey demeden yere çöküp derin nefes aldım.

"Bu saat de senin uyuman lazım."dedim ona karşı oçmayan soğuk ses tonuyla.İlk defa ona bu kadar soğuk cevap vermiştim.Ben artık kendimi kaybediyordum.
Omuzlarını silkip benim gibi yere oturup minik ayısını ortaya oturttu.

"Sen bana iyi geceler deyip sonra da öpmedin.O yüzden bende uyumadım."Elimi yüzüne yerleştirdiğimde minik elleriyle elimi tutup "acıyor mu?"dedi.Yüzüne gülümseyib gözlerimi kırpdım.O benim kızımdı,o benim canım herşeyimdi.

"Eldivensiz yumrukladığım için biraz."dedim boynumu yana vererek.

"Peki kime kızdın?"

"Kimseye."dedim saçlarını okşayarak."Nefesim hadi yatağa."Kafasını sallayıb ayaklandı.

"Baba?"Yere bakıp kafamı  iki yana "ne,"diye salladım."O adam benim dedem mi gerçekten?Bana ben senin dedenim dedi.Ama ben inanmadım ona.Doğru yaptım dimi?"Yere çöküp ellerini tuttum.

"Büyüdüğün zaman sana her şeyi anlatacağım.Ama büyüdüğün zaman."

"Peki ben ne zaman büyüyeceğim,kaç yaşımda analatacaksın"

"Hımm,sen böyle kocaman kız olduğunda.18 yaşında yani her şeyi analayacak yaşta olduğunda söyleceğim anlaştık mı?"

Kafasını usulca sallayıb "hı hı"dedi."O zaman uyumam lazım dimi?"