Çıkmaz Sokak

Bölüm 70 Ruhun Zehri

Selam :)

Ben geldim.Geç geldim ama olsun.Neyse çok konuşmayacağım.Hatalar ola bilir o yüzden özür dilerim.Şimdiden keyifli okumalar...

Bölüm şarkısı : Cem Adrian ft Şebnem Ferah İnce Buz Üstünde Yürüyorum

                              ~*~

Gözleri karanlıkta bütünleşmişti ama bakışları,o karanlıkta bile aydınlıktı.Gözleri ışıl ışıl paralarken yutkundum.Aramızda ki saniyeler yerini coşkuyla saliselere bıraktı.Kara bulutlar,düşüncülerimin üstünde yer alarak,büyük bir patlamayla fırtınayı serbest bıraktı.İzlediğimiz dolunay kara bulutların arkasına saklandı.Yağmur tem şiddetiyle yerleri inleterek Selim'in cevap bekleyen gözleri gözlerimi izliyordu.Büyük bir bilinmezlik ağı,düşüncelerimi avuçlarının arasında hapsetti;Ve o an dudaklarımdan sadece "ben" kelimesi çıktı.Bazı cümleler vardı tamamlanmayan.İşte şu an o "ben"kelimesi bana o kadar ağır gelmişti ki nefes almam bile zorlaşmıştı.Kalbim onayla derken, aklımda ki çığlıklar hayır diye inliyordular.

"Benimle evlenmeni istiyorum."Tekrar sarsılmama sebep o olan cümle.Her seferinde beni gökyüzüne kaldırıb aniden yere çarılpılmama neden oluyordu."Tamam,benimle evleneceksin o zaman."Boynuma bağladığı kolyeye baktığımda aniden elimden tutup beni çekiştirdi.

"Dur!"dedim nefes nefese."Nereye gidiyoruz?"

"Evlenmeye."dedi büyük mutlulukla.Evden çıktığımız da yağmur yüzünden saniyeler içinde sırılsıklam olduk.

"Henüz bir şey demedim Selim."Aniden durup tuttuğu elimi sıktı."Bana biraz zaman ver.Bu o l
kadar kolay bir şey değil."Sessizce gülümseyib bana döndü.

"Farkındaysan bir evliden farkımız yok.Ne istiyorum senden?Benim karım olmanı."dedi tek nefesde."Evet bana aitsin,evet benimsin ama seninle normal bir hayatım olsun istiyorum."

Durdum,derin nefes alıb gözlerine baktım."Sen ve evlenmek?Bunu bana Selim İnan mı söylüyor.Gülüdürme beni lütfen senin böyle biri olmadığını ikimizde biliyoruz.Hem belkide ben o gün parkta evlilik hayali kurdum diye böyle diyorsun.Sırf ben istedim diye."Kafasını iki yana sallayınca saçlarından,
kirpiklerinden,burnundan,
kulaklarından damlayan su damlalarına baktım.Gözleri hiç yalan demiyordu,dudakları hayır diye mırıldanıyordu,kulakları evet dememi bekliyordu.Saçları ona dokunmamı istiyordu.Nefesi yüzümü okşuyor,ruhumu bütün kirlerden arındırıyordu.

"Sen gerçekten böyle mi düşünüyorsun?Ben,ben evelenmez miyim küçük kız?Benim hayalini kurduğum ailem olmaz mı?Tamam eskiden hissizdim,eskiden ben bir hiçtim.Ama dedim ya sen geldin bana hayatı öğrettin.Seninle gülmeyi,seninle ağlamayı anladım."Evin camından Nefes'in odasına baktı."Evet Nefes hayatıma girdiğinde yirmi iki yaşında bir gençtim.Babalık tatamyan biri nasıl baba ola bilirdi söyle bana?Ona o ismi verdim benim hayatdaki Nefes'im oldu.Ama bu da yeterli olmadı benim için.Ayağa kalkamadım,senin karşında hep güçlü Selim varken,aslında onun ölüden bir farkı yoktu.Ne Nefes ne Elif ne bir başkası,kimse senin bana verdiğin huzu vermiyor küçük kız.Normal erkekler gibi evlenme teklifi istiyorsun?"Başını alayla iki yana salladı."Önünde diz çökemiyorum belki,kusura bakma öyle şeyler yapamıyorum ben.Bence çok saçma öyle şeyler."Gülümseyib gözlerime baktı."Cevabını bekliyorum söyle bebeğim."Hiç bir şey söylemediğim de  yine gülümsedi."Bana inanmıyorsun,tamam evlilik konusunu bu gün burda kapandı.Şimdi eve gir."elimi bıraktığında ortada kaldığım boşlukla sarsıldım.Arkadan seslenmek isterken o çoktan arabaya binip gözden kaybolmuşdu.

Öylece yağmurun altında durup gökyüzüne baktım.Kaldırımları inleten yağmur şimdi gözlerimden süzülerek içimde bir fırtanın kopmasına sebeb oluyordu.Onunla bir hayatım olmasını herkesden çok isterken neden susdum?"Lanet olsun neden korkuyorum ben.Allahım içimdeki huzursuzluğun anlamı ne?"diye haykırdığım da arkamdan birinin "Şebnem."dediyini duydum.