Little Malik

Episode 7

Derin nefesi ciğerlerime doldurup zile bastığımda fazla heycanlıydım.

Bana vereceği tepkinin yüz yüze olacak kısmını fazlasıyla merak ettiğimden kalbim çok ama çok hızlı atıyordu ve bu pek hoşuma giden birşey değildi.

Kısa bir süre bekledikten sonra Zayn sadece kısa bir şort giymiş halde kapıyı açıp beni gördü ve geçmem için yana çekildi. Bana doğru düzgün bakmamış olması içimi yakmıştı.

Tıpkı onun gibi hiçbir tepki vermeden ilerledim ve eşyalarımın olduğu odaya yönelmek için harekete geçtim.

Ancak onun sert sesi merdinlerde olduğum sırada beni durdurdu.

"Önce biraz konuşalım." dedi.

Ona doğru döndüğümde kafamı sallayıp koltuklara yöneldim.

Ne diyecekti bilmiyordum ama tek isteğim beni yine ağlayacak kadar üzmeyecek olmasıydı.

Karşımda ki koltuğa oturduğunda hâlâ tepkisizdi.

Kaşları ve dudakları düz bir çizgi halinde bana bakıyordu.

Gözleri yine karnıma takıldığında kendime güven vermek istercesine ellerimle şişkin karnımı sardım.

Ela gözleri yükselip benim gözlerime takıldığında hâlâ ifadesizdi.

"Bir gün o büyüyecek." diye mırıldandım yavaşça karnımı okşarken. Ondan önce ben konuşmak istemiştim. "Doğduğunda yanında sadece annesi olacak, söylediği ilk kelime 'anne' olacak ve belkide hiç 'baba' diye seslenemeyecek. İlk adımını attığında belki de senden çok uzak olacağız değil mi Zayn? Belkide senin yanında farklı bir kadın olacak. Ve belkide sen yapman gereken babalığı, ben çocuğumuza tek başıma bakarken başka bir kadından olan çoğuna yapacaksın." durdum ve kendim için biraz bekledim. "Bebeğimin tek suçu yanlış zamanda olması mı Zayn? Yoksa yanlış kişinin çocuğu olması mı ha?"

Gözlerim onun elalarında hapsolmuşken sordum.

Sadece kendi sözlerim bile gözlerimin dolmasına sebep olmuşken vereceği tepki şimdiden beni korkutmuştu.

"Avery." dedi bana büyük bir dikkatle bakarken. "İstemediğim birşeyi bana zorla yaptıramazsın."

Sinirle güldüm. "Bebeğimin hatası kesinlikle yanlış kişinin onun babası olması. Ama daha büyük hata sanırım onun babasına aşık, olup güvenen de değil mi?" Sesimin titremesi beni daha da sinirlendirirken sakin olmak için derin bir nefes aldım. Kendimi düşündüğüm kadar miniğimi de düşünmeliydim.

"Böyle olmaz." dedi Zayn bıkkınlıkla. "Bir kaç haftalığına buradan gideceğim. Biraz kafa dinlemeliyim. Ama döndüğümde bebek hakkında kesin kararlar vererek konuşacağız."

Beynim sözlerini algıladıktan sonra dudaklarımın arasından "Pardon?" diye bir şaşkınlık nidası süzüldü.

"Burada söz konusu senin sikik kafanın fazla dolu olması mı yoksa gelecekle ilgili olan bir bebek mi?" Ona bakarken sinirle sordum. O gerçekten iyi miydi yoksa benimle dalga mı geçiyordu bilmiyordum.

Sıkıntı dolu şekilde nefesini dışarıya verirken kafasını ellerinin içine aldı.

"Çok kararsızım." Dedi. "Bir çocuk büyük sorumluluklar ister ve ben bunun iyi hazır değilim."

Sinirle güldüm. "Yani sürtüklerle yeteri kadar zaman geçiremedin öyle mi?"

Onun bu sözlerini ancak bu şekilde yorumlayabilirdim çünkü bunun başka bir açıklaması yoktu.

"Ben öyle birşey demedim." diye tısladı. "Sadece bu konu hakkında senin kadar olumlu olamıyorum."

Gözlerimi birkaç saniyeleğine kapatıp sakin olmayı denedim. Başka türlü bu evden iyi şekilde asla çıkamayacaktım.

"Pekala." diye mırıldandım gözlerimi açıp onun elalarına bakarken. "Elli sene sonra falan çocuk fikrine olumlu bakarsan o zaman görüşelim."

Ayağa kalktığım sırada sıkı bir küfür savurup hızla yanıma geldi.

"Sadece iki saniye dinle." diye söylendi sinirle. Hızlı nefes alıp veriyordu.

"Dinleyecek birşey var mı?" diye sordum. "Anladım baba olmak istemiyorsun. Bitti bu kadar daha fazla canımı yakma."

Merdinlere yöneleceğim sırada soğuk parmaklarını kolumu sararken hissettim ve bedenimi ufak bir ürperti sardı.

"Bekle." dedi. "Sadece bir kaç dakika bekle."

Ona döndüğümde korkuyordum.

Kalbimi yeniden yaralamasından ve içime yeniden acı tohumları bırakmasından.

"Baba olmak için hazır olmadığım kadar seni kaybetmek için de hazır değilim Avery." Söylediği kelimeler teker teker beynimde firar ederken susuyordum.

"Sadece kendimle mücadele ediyorum." dedi sessizce. "Sana tahmin edemeyeceğin kadar çok bağlandım güzelim ve bu saatten sonra senin için yapamayacağım şey yok. Bunu dün seninle telefonda konuştuktan sonra fark ettim. Canım en az senin ki kadar yandı Avery ve ben senden uzak kalmak istemedim."

Sözleri aklımı karıştırıyordu. Hangi duyguyu yaşayacağım konusunda kesinlikle kararsızdım.

Zayn ela gözlerini benim gözlerime kilitleyip "Deneyeceğim." dediğinde göğüs kafesimin içinde, kalbime yakın bir yerde büyük bir kıpırdanma hissettim.

"Belki onun için iyi bir baba olamam ama senin için deneyeceğim Avery."

Sözleri bende teker teker soru işaretleri oluştururken onu yanlış anlamamış olmamayı bütün kalbimle diliyordum.

"Sadece biraz vakit gerekecek." diye belirtti. "Alışmam için."

Nedenini bilmediğim bir şekilde gözlerim dolarken bir süre bekledim.

Değişen karakteri yüzünden bu sözlerin gerçekliğinden şüphe ediyordum.

"Avery." diye soludu. "Sadece yardımına ihtiyacım var güzelim."

Ne söyleyeceğimi bilemez şekilde kafamı göğsüne yaslarken "Vaz geçme." diye mırıldandım. "Lütfen vaz geçme ve beni tekrar yarı yolda bırakma Zayn."

Dudakları büyük bir sükunete bürünürken ellerinin saçlarımı da olan dokunuşlarını hissetmek içimde tarif edilemez bir heycana yol açtı.

Sadece bu sözlerin doğru olmasını diliyordum çünkü daha fazla kırılmak için hazır değildim ve asla olmayacaktım.

***

Sınır ; +60 oy ve +30 yorum.

Pek içime sinen bir bölüm olmadı ama sizin beğenmiş olmanızı umuyorum.

Little Malik'in kardeşi Stark Naked'e bakın lütfen. Konular farklı ama ben aynı zamanda başladığım hikayelere genelde kardeş derim, neyse işte. O da Zayn hikayesi ama azıcık fesat.

Sizi seviyorum.♡