Little Malik

Episode 18

"Evimiz?" diye sordum fısıltı ile. "Hatırladığıma göre orası sadece senin evindi."

Zayn dişlerini sıkarken bir küfür savurdu.

"Daha ne yapabilirim?" diye sordu. "Hatalarımı affettirmek için daha ne yapabilirim?"

Sesi hırs ve yeni parlayan öfke doluydu.

"Hiçbir şey." dedim. "Bana hiçbir şeyi unutturamazsın."

Bu gerçekti.

Kalbimi büyük bir örtü örtmüştü ve artık sadece kendi acılarımda boğulurken ona tutunup, tutunmamakta kararsızdım.

Bir anda önüme eğildiğinde "Avery." diye soludu. "Beni affet güzelim, herşeyi geride bırakalım."

Derin bir nefes aldım. O kadar kolay olacak mıydı?

"Düşünme." dedi. "Artık yaşananların hiçbir geri dönüşü yok. Herşey oldu ve bitti. Özür dilerim, lanet bir herif olduğum için defalarca kez özür dilerim ama lütfen bu kadar karamsar olma." Gözlerini kısıp fısıldadı. "Yeniden biz olabiliriz." Elini karnıma koydu ve mırıldandı. "En çokta onun için."

Kaybedilenler geri gelmeyecekti.

Asla ve hiçbir zaman.

Ama onun tekrar beni yaralamayacağının garantisi yoktu.

Ona olan güvenim artık bomboş bir kutu gibiydi.

Göz yaşlarım yavaş yavaş akmaya hazırlanırken neden ağlayacağımı artık bilmiyordum.

Ağlamamı gerektiren o kadar sebep olmuştu ki, kalbim yavaş yavaş buna alıştı.

Ancak hâlâ sevdiğim adamı başka bir kadınla görmüş olmamın verdiği bulanıklık içimdeydi ve hislerime yavaş yavaş bulanıyordu.

"Avery." diye soludu Zayn. "Yapman gereken tek şey elimi tutmak olacak."

Sonra bir damla yanaklarıma doğru süzüldü.

Gözlerim kafeden çıkmış ve bize doğru adımlayan kızıl saçlı kadına kaydı. Kalbim tekrar büyük bir acı ile sızladı.

Arkamı döndüm ve hızlı birkaç adım attım.

Ortamda fazlalık gibi hissediyordum. Ben olmasam onlar var olacaktı sanki.

Yutkundum ve göz yaşlarım akarken ilerledim. Sanki bu son gibiydi ama öyle olmadığını biliyordum.

"Avery!" diye bağırdı Zayn arkamdan. Sesi derinden geliyordu. Belkide kalbimden.

Hislerimin yok olduğunu düşündüğüm bir anda şiddetle seslendi.

"Benimle evlenir misin?!"

Saliseler sonra duyduğum kelimeler ile durdum.

Sözcükler gerçek miydi anlamaya çalıştı bedenim.

Sanki bir rüyanın içinde daha da kayboldum.

Zayn gelip bana sarılırken birkaç kişinin bizi izliyor olması beni daha da gerdi. Şu an boşluğa düşmüş gibi oldum.

"Benimle evlen." diye soludu Zayn. "Seni seviyorum. Benimle evlen."

"Zayn." diye mırıldandım kendi kendime. Sadece bununla kaldım çünkü asılı kaldığım boşluk ıssızdı.

"Ben seni kendimden bile çok seviyorum güzelim. Seni hak etmesem de benimle ol istiyorum."

Eli yüzüme değdiğinde "Ağlama." diye fısıldadı. "Artık hiçbir şey için ağlama."

Gerçek miydi?

Yoksa kalp tamir etmek için söylenen yalan?

"Zayn." diye mırıldandım tekrar. Ne demeliydim bilmiyordum. Bir anda bana sunduğu şey fazla beklenmedikti.

Ve belkide kendimi ateşe teslim edecektim?

Hiçbir şeyden emin değilken, hayatımın bir kâbus olma gerçeği beni daha da berbat hissettiriyordu.

"Bak," dedi. "Yapman gereken bana son bir şans tanımak ve herşeyi unutmak. Kendini daha fazla üzerek iyileşemezsin Avery. Bu seni daha da çok karartır. Acılarının sebebi ben iken, seni iyileştirebilecek tek kişinin de ben olduğumu da biliyorsun güzelim."

"Belki." diye fısıldadım. "Belki ama beni daha fazla karanlığa gömmenden korkuyorum. Beni daha fazla içine çekmenden."

"Sen zaten benim içimdesin sevgilim. Ruhumun en dibinde sen varsın ve hep orada kalacaksın."

"Sana yakın olmak ateşe yakın olmak gibi. Ruhumu Yakıyor."

"Ama buzunu kırman için benim yanımda olmalısın. Herşeye rağmen yapabiliriz. Bu imkansız değil, sadece elimi tut ve gülümse."

"Gülümsemek canımı yakacak."

"Eğer kalbin isterse bu öyle olmayacak."

Yanaklarımı öptükten sonra bana tekrar sarıldı.

Ona karşı öylece durdum.

Ne yaptığını kendisi de biliyor muydu?

Yoksa sadece gösteriş miydi?

Elimi karnıma koyup oğlumun varlığını tekrar anımsadıktan sonra ela gözlere çevirdim gözlerimi.

Sanki ona tutunmaktan başka çarem yoktu.

**

Yazar yeni yıla girince böyle bir bölüm yazdı ama bölüm neden böyle oldu onu pek bilmiyor.

Mutlu Yıllar!

Bölümü 1 Ocak 2016 (01:15) 'te yazdım. Yeni yılın ilk bölümü!