Little Malik

Episode 41

Şimdi gecenin bir yarısı hikaye bulmayıp kendi hikayemi -yani little malik- okurken dedim bari yeni bölüm yazayım sinir geçmese bile yayımlarım falan. Ama ne yazık ki internetim yok ağlamak istiyorum.

Bölümün ilk kısmı geçmiş hadi bye

**

Zayn bana doğru döndü. "Çok yıprandın Avery. Bence artık psikolojik destek almalısın."

O öylece beni bırakıp giderken arkasından sadece güldüm.

Göz yaşlarım yanaklarımdan aşağı süzülüyordu ama bulanık bir şekilde onun telefonunu koltukta unuttuğunu görebildim.

Kıskançlık ve nefret birbirine karışıp içimde büyüyordu. Ne zaman patlayacak ve bana zarar verecekti bilmiyordum.

Hep o kadından nefret etmediğimi söylerken o saniyelerde içimde öyle bir his canlanmıştı ki onu görünce boğmak istiyordum.

Sinirden akan göz yaşlarım arasında onun telefonunda ki numarayı kendi telefonuma kopyalarken hırs doluydum.

Derin bir nefes aldım.

Onun hamile olduğu saçmalıklarına bile inanmıyordum. O numaracı bir kaltaktı.

O gece iç dünyamda fırtınalar estiren yoğun duygulara meydan okuyarak uyudum. Ve ertesi sabah o işe gitmek için evden çıktıktan hemen sonra o kadını aradım.

Gözümün önüne inen siyah bir perde vardı, biliyordum.

"Alo?"

Telefonun diğer ucundan onun sesini duyduğum zaman alayla güldüm. "Merhaba Clara."

Meraklı sesi çok geçmeden bana ulaştı. "Avery, sen misin?"

"Evet o'yum. Aynı zamanda da kimim, Zayn'in sevgilisi ve onun oğlunun annesi. Yoksa öyle olmamamı mı dilerdin?"

"Ne dediğini anlayamadım?"

Klaus'u uyandırmamak için bedenimi merdivenlerden aşağı sürükledim.

"Bence çok iyi anladın sadece benim anlamamış olmamı istiyorsun ama biliyorum. Gözlerine baktığımda bunu çok kolay anladım Clara." Sessiz bir nefes alıp koltuğa oturdum. "Önce ona iş teklif ettin, kim bilir belki önceden de onu gözüne kestirmiştin ve bir süre sonra oltanı yavaş yavaş çekerek onu kendi yanına aldın. Güzel bir miktar o kolay iş için muhteşemdi. Ama keşke sadece onu işe almanla kalsaydı. Sen belki de ona aşık oldun. Bizi ilk kez el ele gördüğünde gözlerinde bir rahatsızlık sezmiştim. Yüzün gülüyordu ama ben senin kalbinin öyle olduğuna asla inanmıyorum."

Karşı taraftan onun sesini duyduğumda içimde sadistçe bir keyif hissediyordum. Söylediğim hiçbir kelimeyi düşünmüyordum. Yapmak istediğim tek şey onu pişman etmekti.

"Ne kadar saçmaladığından haberin var mı? İyi değilsin." Sinirli olduğunu biliyordum. Ama ben o sinir aramızdan çıksın ve bize mutluluklar dilediği alaycı zamanlar gelsin istiyordum.

"Ben çok iyiyim ama sen iyi değilsin Clara. Evime geldin, oğlumu sevdin ve fahişeler gibi sevgilime övgüler yağdırıp durdun. Benim ne yapmamı bekliyorsun, sana ve sözde var olan bebeğine bizimle yaşama fırsatı vermemi falan mı?" Biraz durup bekledim. "Ya da Zayn'in sana aşık olacağını mı sandın?" Ufak bir kahkaha attım. "Hamilelik hormanları hayal kurdurur, iyi bilirim."