Zayn aslında istifa etmedi. Hatırlarsanız bir şey demeden Clara'yı bırakıp gitmişti yani Avery'e yalan söyledi. nedeni de belli olacak zaten.
İyi okumalar!
**
Gece gözlerimi tedirgin bir şekilde açıp hafifçe öksürdüm.
Yatağın ona ait olan kısmını boş görmek ve bedenimin ürpermesi aynı anda ruhumu sarmalamış ve ayağa kalkıp odadan çıkmama sebep olmuştu.
Klaus'un odasına girdiğimde onun küçük bedeninin huzurlu bir uyku içinde beşikte yattığını görerek rahat bir nefes alıp verdim ve adımlarımı merdivenlere doğru yönlendirdim.
Zayn, koltukta uzanmış bir şekilde televizyon izliyordu. İlerleyip onun yanında kendime bir yer edindim ve kolumu beline sardım.
Başım onun göğsündeyken onun kısık seste ki mırıltısını içeride ki havaya karıştı. "Uyusaydın." dedi sessizce. "Neden kalktın?"
Gözlerimi yavaşça kapattım. "Sen olmadan uyumak istemedim." O görmese de gülümsedim.
Sıcak parmaklarının saçlarıma dolanıp onlarla oynadığını hissedebiliyordum. Kolları bedenimi daha sıkı sarmalarken uyandığım zaman olduğunun aksine daha iyi hissediyordum. Uzanıp alnımı öptü.
"Bir türlü uyuyamadığım için kalktım ama lanet film çok sıkıcı."
Televizyondan gelen seslere yüzümü buruşturdum. "Bugün ne yaptın?"
Nefesini dışarı veriş sesini duydum. "Hiçbir şey." dedi tepkisizce. "Yapacak bir şeyim olmadığı için hiçbir şey yapmadım."
Sessiz kalmayı tercih ederek, gözlerim kapalı bir şekilde yatmaya devam ettim.
"İki gün geçti." dedi saniyeler sonra tekrar konuşmaya başlayarak. "Şimdi yanlış yaptığın şeyleri anlamışsındır."
Gözlerimi yavaşça arayıp yukarı doğru baktım ve onun gözleriyle karşı karşıya geldim. "Ben yanlış bir şey yapmadım."
"Senin kafan çok karışık Avery. O yüzden fazla şüpheci davranıyorsun." Benim tavrımın aksine oldukça sakin bir şekilde konuşurken sessizce yutkundum. İkimizde büyük koltukta daha dik bir konum alarak göz bağımızı ayırmadık.
"Ben iyiyim. Söylediğinin aksine psikolojik destek almama gerek yok."
Gözlerini kapatıp açarken bıkkın bir nefes aldı. "Biliyorum o gece sinirden saçmaladım ama inan bana gereksiz şekilde fazla öfkeleniyorsun. Clara bana asılıyor olsa bile ben sana aşığım. Bunu daha kaç kere söylemem gerekiyor? Ben seninle olmak ve oğluma ve sana daha iyi bir hayat sunabilmek için o işte çalışmaya devam etmek istiyorum."
Sözleri yutmakta zorluk çektiğim bir lokma gibi boğazıma dizilirken kaşlarım istemsizce çatılıyor ve demek istediğini tam olarak kavramakta zorlanıyordum.
"Lütfen." dedi. "Biraz daha anlayışlı olmalısın. Karşımıza daha iyi bir fırsat çıkana kadar Clara'nın yanında çalışmaya devam etmeliyim. Sende buna daha fazla kafa yormamalısın."
"O kadının parasını istemiyorum." Tiksinir bir ifadeyle kurduğum cümlenin ardından 'kıskançlık' duygusunun yeniden damarlarımda gezindiğini hissediyordum. "İstifa ettin ve bitti. Daha fazla o kadından ya da anlayışlı olmaktan bahsetme bana çünkü söz konusu o olduğu zaman asla öyle olmayacağım."
Zayn uzanıp elimi kavradı. "Tamam." diye bildirdi. "Ama sende kısa süre sonra onu yanlış tanıdığını ve benim o işte çalışmaya devam etmem gerektiğini anlayacaksın."
"Öyle bir şey asla olmayacak." Elimi, onun ellerinin arasından çektim. "Daha iyi bir iş bulabilirsin. Kendi işini dahi kurabilirsin Zayn. Lütfen biraz olsun beni düşün."
Kalp atışlarım hızlanıyordu. Öfke, tedirginlik ve kararsızlık hissediyordum ama o kadının iyi olmadığından emindim.
O benim sahip olduklarımı kıskanıyordu bunu hissedebiliyordum ama Zayn bir türlü anlamıyordu.
O kadından kısa zamanda kurtulduğumuz için şanslı hissediyor olmalıydım ama ben tam aksine daha tedirgin hissediyordum. Zayn'in ısrarları beni bu duruma sürüklüyordu.
Zayn uzanıp başını boynuma gömdü. Gözlerime bakmaktan çekinir gibi bir hali vardı. "Seni seviyorum." dediğini duydum. "Bunu unutma seni seviyorum." Ellerimi ona doladığım sırada bir kez daha fısıldadı. "Ben sadece ikiniz içinde en iyisini kazanıp önünüze sermek istiyorum."
**
*
**
/ / ZAYN / /
Clara gözlerini benim üzerimde tutmaya devam etti.
"Burada çalışmaya devam edeceksin yani?"
Kafamı salladım. "Sadece bir süre daha bu işe ihtiyacım var. Eğer hâlâ benimle çalışmak istiyorsanız devam etmek istiyorum ama sorun olursa ayrılabilirim."
Alt dudağını dişlediğini gördüm. Tuhaf bir duygu içerisinde gözüküyordu ama ona çok fazla aldırış etmek istemedim.
Burada çalışmaya devam edip en azından ilk maaşımı alabilirdim. Bu süre zarfında boş zamanlarımda da kendime başka bir iş arardım.
Aslında buradan ayrılmak istemiyordum çünkü rahat ve kolay olmasına rağmen iyi bir miktar alacaktım. Ama malesef ki Avery istifa etmediğimi öğrenirse bana çok kızardı, bu yüzden burada çok fazla çalışamazdım.
Oturduğum koltukta derin bir nefes aldım. Baskı altında hissediyordum.
"Avery bunu iyi karşıladı mı?"
Onun ismini duymamla beraber yeniden soluklandım. İçimde büyüyen suçluluk duygusu vardı. Bu sabah onu öpüp evden çıkarken bunu daha fazla hissediyordum ama bu işe devam etmek istiyordum bunu belki o da anlardı.
En azından anlaması için ona zaman tanıyordum.
Belki de bir süre sonra pişman olur, diye ummaktan başka seçeneğim yoktu.
"Avery bunu bilmeyecek. İlk ayı doldurduktan sonra işten ayrılacağım ve onun bunu bilmesini istemiyorum."
Clara yavaşça güldü. "Hâlâ benim hakkımda aynı mı düşünüyor?"
Dudaklarımı birbirine bastırırken ayağa kalktım. "Çalışmaya devam edebilir miyim?"
Tedirgince karşısında dikildiğim de kafasını sallayışını gördüm. "Pekala Zayn." dedi. "Öğrencilerinin yanına dönebilirsin."
Sadece kurduğumuz küçük aile için çabalıyordum.
Para, bizim için daha iyi bir hayatın anahtarıydı ve benim ona ihtiyacım vardı.
Onlar için en iyisini kazanırken, yalan iplerine dolansam bile tek istediğim daha fazla kazanç ve mutluluktu.
**
UZUN YORUM OLURSA YARIN BİR BÖLÜM DAHA GELEBİLİR!
herkes anladı dimi Zayn istifa ettim dedi yalan söyledi çünkü adam para istiyor ve Avery bir süre sonra pişman olur diye düşünüyor.
oylar&yorumlar için çok teşekkür ederim.♡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Little Malik
Fanfiction"Hislerimi yok etmek için çabaladığın her saniyede kollarımı bebeğime daha çok saracağım. Ondan nefret ediyor olabilirsin, ama bizi bir bütün olarak seveceksin."
