Üstüme örtülen ince pikeyle beraber hissettiğim soğuk hava ile bedenim hafifçe titredi ve gözlerimi araladım.
"Yatağa gelecek misin?" Zayn kısık bir seste sordu.
Gözlerimi avuştururken kafamı sallamakla yetindim.
Gece saat kaçtı bilmiyorum ama rahat bir uyku için koltuk değilde yatak daha cazip geliyordu.
Merdivenleri küçük adımlarla çıkarken Zayn'in bedenini yanımda buldum.
Elinde bir bardak su ile benimle birlikte odamıza doğru ilerledi.
İçeri girdiğimde açık pencereden esen rüzgar sırtımdan aşağı hafif bir ürperti inmesine sebep olurken "Camı kapatır mısın lütfen." diye rica da bulundum.
Zayn benden önde olduğu için birkaç adımda cama ulaştı ve birşey demeden camı kapatıp dolaba yöneldi.
Üstümde pijamalarım olduğu için ben direkt olarak yatağa girdim ve gözlerimi yumdum.
Dolap kapağının kapanma sesini duyduğumdan saniyeler sonra yatağa bir ağırlık çöktü.
Ardından Zayn'in verdiği nefes sesleri ard arda kulaklarıma doldu.
Gözlerim hâlâ kapalıyken "İyi misin?" diye sordum ona. Sanki bir derdi var gibiydi ama emin değilim.
"Birşey yok." dedi sessizce. "Sadece yoruldum."
Ona doğru dönüp kafamı göğsüne yaslamadan hemen önce çenesini öptüm.
Ardında ise bir süre sustuk.
Aslında susuyordum ama aklıma gelecek ile ilgili çok şey geliyordu.
Çok ama çok şey.
Düşünülmesi, planlanması gereken gerçekten çok şey vardı.
"Zayn." diye soludum. Ardından soracağım şey yüzünden kalp atışlarımın hızlandığını hissettim çünkü gergin bir konuya giriş yapacaktım.
"Ailenle görüşmek için sence de iyi bir zaman değil mi?"
Ardından keskin elalar bana kilitlendi.
"Nereden çıktı o?" diye sordu.
Benim tek bildiğim babası ile arasında geçen bir olay sonrası ailesi ile görüşmeyi kestiğiydi. Ancak bazı zamanlar kız kardeşleri ile telefonda konuştuğunu biliyordum. En azından bu da önemli bir gelişmeydi.
"Bak," diye mırıldandım. "Bizim yanımıza da olacak bir büyük yok ve-"
Sözümü "Annen var." diye kestiğinde sinirle soludum.
"Onun seninle görüşmek isteyeceğini pek sanmıyorum."
Annemin bu eve bile geleceğini düşünmüyordum. O sadece torununu görmek isteyecekti, Zayn'i değil.
"O zaman biz üçümüz küçük bir aile oluruz ve bu bize yeter."
Ellerimi saçlarının arasına atarken "Elbette." dedim. "Ancak bebeğimizin büyük anneye ve halalara ihtiyacı olacak değil mi sevgilim?"
Onun ailesinden uzak kalmasını istemiyordum. Bu konuyu içten içe kendine dert edinmişti bunu biliyordum.
Zayn derin derin soludu.
Ellerimi hâlâ saçlarında gezdirirken "Seni sıkmak istemiyorum." diye bildirdim. Ancak devam edeceğim sırada onun sesi kulaklarıma doldu.
"Ama sıkıyorsun." dedi sertçe. "Her konuda kendini benim patronum gibi hissetme, doğruları sadece sen bilmiyorsun."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Little Malik
Fanfiction"Hislerimi yok etmek için çabaladığın her saniyede kollarımı bebeğime daha çok saracağım. Ondan nefret ediyor olabilirsin, ama bizi bir bütün olarak seveceksin."
