When I looked your eyes... H.S.

Κεφάλαιο 3ο

"Λοιπόν, Audrey?". Με ρώτησε ο καθηγητής. "Λοιπόν... Ναι θα τους βοηθήσω...". "Χαίρομαι που το ακούω! Θα τηλεφωνήσω σε κάποιον από τα παιδιά να έρθουν να σε πάρουν στο στούντιο!". Συμφώνησα και βγήκα στην είσοδο να περιμένω. Ένα αμάξι σταμάτησε μπροστά μου και ένα ψηλό αγόρι με μαύρα μαλλιά, λίγο μούσι και κάστανα ματιά ήρθε προς το μέρος μου. "Η Audrey σωστά?". "Ναι... Εσύ...?". Του είπα και με κοίταξε με το ένα φρύδι σηκωμένο.. "Εκπλήσσομαι που δεν με ξέρεις... Zayn..". "Λοιπόν, δεν ασχολούμαι πολύ και... δεν σε ξέρω... Ούτε τους άλλους ξέρω αλλά θα τους μάθω..!" Του είπα και μου χαμογέλασε. Μπήκαμε στ'αμαξι και έβαλε ένα τραγούδι τους. Η φωνή... αχ τι μου συμβαίνει?? "Ποιο τραγούδι είναι?". "Το Steal my girl... Σοβαρά δεν ξέρεις τίποτα για εμάς!". Είπε και γέλασα. "Ναι... Ξέρεις, η κολλητή μου σε λατρεύει! Κάθε φορά που ακούει τραγούδια σας, όταν τραγουδάς εσύ το βάζει στο τέρμα!!". "Χμμ... Θα μας την γνωρίσεις σωστά??". "Αμέ!" Του είπα και του έκλεισα το μάτι. Μετά από λίγο φτάσαμε στο στούντιο... Κατεβηκαμε και με πήγε σε ένα δωμάτιο που ήταν αλλά 3 αγόρια... Ο άλλος που είναι?? "Εε Audrey από δω ο Niall, ο Louis και ο Liam... Εε.... που είναι ο Harry?". "Στη κουζίνα..." είπε ο Niall. "Εεε Styles! Έλα εδώ!" Φώναξε ο Zayn. "Τώρα ρε! Έρχομαι! Μια μπανάνα είπα να πάρω!". "Σήμερα είναι η τρίτη..." Λέει ο Liam και εγώ γέλασα λίγο. Ήμουν πλέον σίγουρη γι'αυτη τη φωνή... Δεν υπάρχει περίπτωση...! Ήρθε και μόλις τον είδα έμεινα... Εε όχι! Δεν ξέρω καν γιατί υπερβάλω τόσο, αλλά... Απλά είναι λίγο κάπως! Όταν με είδε, έμεινε με τη μπανάνα στο στόμα να με κοιτάει και εγώ του χαμογέλασα. "Γειαα...!" Είπα ενώ το χαμόγελο δεν έλεγε να ξεκολλήσει από το πρόσωπό μου. "Γειά, Audrey...!!!" Είπε εκείνος. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ένιωθα τη καρδία μου να χτυπά με έναν περίεργο ρυθμό κάθε φορά που κοιτούσα τα πράσινα μάτια του... "Οποτε ξεκολλήσετε, μπορούμε να κάνουμε μια ξενάγηση..." Είπε ο Louis και γελάσαμε και οι δύο μαζί... Μου έδειξαν το μέρος και όταν εντόπισα το μεγάλο παραδοσιακό πιάνο, έμεινα να το κοιτάω... "Πότε αρχίζουμε?" Ρώτησα χαμογελαστή. "Πότε θες..?" Με ρώτησε ο Harry με την πιο καυτή φωνή που είχε, λες και το έκανε επίτηδες! Γύρισα και τον κοίταξα. "Τώρα..". "Όπα, ποτέ θα μάθεις τα τραγούδια?" Με ρώτησε ο Niall. "Ένα την ημέρα βρε...!" Του απάντησα εγώ και πήγα να καθίσω στο πιάνο. Πήρα το βιβλίο με τα τραγούδια και έψαξα το 'They don't know about us'. Το βρήκα, το μελέτησα λίγο, το άκουσα μια φορά στο κινητό μου και άρχισα τις προσπάθειες. Τα αγόρια με κοιτούσαν με το στόμα ανοιχτό. Εγώ τους χαμογέλασα. "Είσαι φοβερή!!" Είπε ο Zayn. "Είσαι ελεύθερη??" Είπε ο Niall και όλοι τον κοιτάξαμε με ένα δολοφονικό βλέμμα και εκείνος χαμογελουσε στραβά. "Εεμ... ξέρει κανένας κιθάρα? Απλά ρωτάω...". Ρώτησα εγώ και αμέσως τα μάτια του Harry με κάρφωσαν. "Εγώ ξέρω...Τι θες?" Μου είπε. "Μπορείς να μου μάθεις να παίζω κάποιο τραγούδι? Δεν το έχω και πολύ με τη κιθάρα...". Τον ρώτησα και αμέσως χαμογέλασε. Αχ αυτό το χαμόγελο... Σοβαρέψου Audrey...!!! "Ναι!". Είπε και του ανταπέδωσα στο χαμόγελο. "Εε Audrey, δεν είναι η ώρα να φύγεις...? Θα είσαι κουρασμένη..." Είπε ο Zayn. "Εε ναι σωστά...". Είπα και ο Harry ήρθε δίπλα μου σε χρόνο μηδέν. "Θα σε πάω εγώ!" Είπε και εγώ συμφώνησα μαζί του. Με πήγε στ'αμαξι του και μπήκαμε μέσα. Μετά από λίγο φτάσαμε και κατέβηκα. "Σ'ευχαριστω που με έφερες..". "Τίποτα. Αύριο θα έρθω να σε πάω στη σχολή! Θα είμαι ο προσωπικός σου οδηγός!". "Χάχα ωραία!" Του είπα και μπήκα στο σπίτι. Η Lily στεκόταν όρθια και με κοίταγε θυμωμένη. "Που ήσουν μωρή τόσες ώρες??". "Στα αγόρια!" Της είπα και με κοίταγε με το στόμα ανοιχτό. "Τι λες κορίτσι μου?? Στα αγόρια?? Τα δικά μας αγόρια?? Είδες τον Zayn??". "Όχι μόνο τον είδα! Μπήκα και στ'αμαξι του και γνώρισα και τους υπόλοιπους!". Είχε καγκελωσει και εγώ πήγα προς το μέρος της. "Ο Zayn, θέλει να σε γνωρίσει..". Της είπα και έριξε μια τσιριδα λες και είδε φάντασμα! "Ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!! Αύριο θα πάμε μαζί να τον δω!!" Είπε και κούνησα καταφατικα το κεφάλι. Πήγα πάνω να κάνω ένα ζεστό μπάνιο και πήρα πετσέτες από το δωμάτιο. Άφησα το νερό να τρέξει ώσπου γέμισε η μπανιέρα. Μπήκα μέσα και ένιωσα μια φοβερή χαλάρωση να με διαπερνά. Έκλεισα τα μάτια μου και το πρόσωπο του Harry εμφανίστηκε στο μυαλό μου. Αχ τι με έχει πιάσει θεέ μου??

Μεριά Harry

Αφού άφησα την Audrey σπίτι της άρχισα για το στούντιο. Αφού έφτασα, κλείδωσα τ'αμαξι και μπήκα στο κτήριο. Τα παιδιά με περίμεναν και με κοιτούσαν με ένα περίεργο ύφος. "Φίλε... τι συμβαίνει??" Με ρώτησε ο Zayn. "Τίποτα. Τι συμβαίνει? Τίποτα δεν συμβαίνει." Είπα αμήχανα. "Άκου... Μόνο να μας κρυφτείς δεν μπορείς παλιοπουτανιτσα...!" Είπε ο Niall και μου έκλεισε το μάτι ενώ οι άλλοι γέλαγαν. "Πφφ τίποτα δεν συμβαίνει και, Niall σοβαρέψου γιατί θα πετάξω τη πίτσα...". "Τολμά και οι μπανάνες θα πάνε πίσω στη ζούγκλα!". Αμέσως έτρεξα στο ψυγείο, πήρα όλες τις μπανάνες και πήγα ξανά στα παιδιά. "Αν τολμήσεις και αγγίξεις τα μωρά μου, είσαι τελειωμένος!!" Του είπα και φίλησα μια μπανάνα. Οι άλλοι έσκασαν στα γέλια και ήρθαν ένας ένας και πήραν από μια μπανάνα. Τους κοίταξα με ένα δολοφονικό βλέμμα και έφυγα ξανά προς τη κουζίνα. Έβαλα όσες μπανάνες περισσεψαν στο ψυγείο και ένιωσα μια δόνηση στο παντελόνι μου...