When I looked your eyes... H.S.

Κεφάλαιο 39ο

Οι ώρες περνούσαν και ο πόνος και οι εμετοι επίσης, αλλά ακόμα είχα αυτή την ενόχληση. Θα πάρω τηλέφωνο τα παιδιά να τους πω πως δεν μπορώ να είμαι στη πρόβα αύριο... Ελπίζω όλα να πάνε καλά! Αφού το καλοσκεφτηκα, πήρα το τηλέφωνο στα χέρια μου να πάρω την Lenia, τη μάνατζερ του συγκροτηματος. Είναι ένα καλό συγκρότημα πάντως, δεν ξέρω γιατί χρειάζεται τη βοήθειά μου.

"Γειά σου Lenia.".

"Γειά σου Audrey!".

"Παίρνω για να σου πω, πως αύριο ίσως και μεθαύριο, δεν θα μπορέσω να έρθω στις πρόβες...".

"Ωω... Γιατί τι συμβαίνει?".

"Είμαι λιγάκι άρρωστη... το κεφάλι μου, έχω εμετό, δεν ξέρω πάντως είμαι χάλια!".

"Να πας να το κοιτάξεις. Μην το αφήσεις μπορεί να είναι κάτι σοβαρό!".

"Ναι, έχω σκοπό αύριο το πρωί, με το πρωινό το λεωφορείο μιας και αυτή τη στιγμή δεν έχει τίποτα στο πρόγραμμα, να πάω στον γιατρό.".

"Όχι όχι! Θα έρθω εγώ να σε πάρω τώρα με το αυτοκίνητο!".

"Όχι Lenia! Δεν...". Πήγα να πω αλλά έκλεισε το τηλέφωνο.

Ξεφυσιξα και σηκώθηκα να ντυθώ. Μετά απο λιγο η πόρτα του δωματίου μου χτύπησε και την άνοιξα.

"Τι έγινε βρε κοπέλα μου??". Με ρώτησε καθώς με αγκάλιασε.

"Πφφ είμαι χάλια!". Παραπονέθηκα και μου έβαλε το μπουφάν μου. Είναι πολύ καλή κοπέλα και τη συμπαθώ πολύ!! Θα μου λείψει όταν θα φτάσει η ώρα να φύγω από τη Νέα Υόρκη... αν θα γίνει δηλαδή ποτέ...

"Το βλέπω αυτό! Έλα τώρα πάμε.". Μου είπε και και με τράβηξε έξω, στ'αμαξι της. Μετά από λίγο φτάσαμε έξω από το ιατρείο. Θα με πήγαινε στη γιατρό της που την εμπιστεύεται πολύ. Ελπίζω να μην είναι κάτι κακό!

Με οδήγησε στο γραφείο της και της τα εξήγησα όλα. Μου είπε να μου πάρει αίμα και θα με έπαιρνε αύριο το πρωί τηλέφωνο να μου πει τα αποτελέσματα. Πφφ δεν θέλω να πάρω φάρμακα!! Πόσο μάλλον αντιβίωση! Τη σιχαίνομαι!

Με γύρισε στο ξενοδοχείο και με πήγε μέχρι το δωμάτιό μου. Ένιωθα πολύ κουρασμένη και έπεσα να κοιμηθώ με την ελπίδα όλα να πάνε καλά και να μην διακόψω τον ύπνο μου με τάσεις για εμετό...

[...]

Ξύπνησα από το χτύπημα του κινητού μου. Τι ώρα είναι? Ω θεε μου! Είναι 11:34!! Το σήκωσα γρήγορα και ήταν η γιατρός.

"Ναι?".

"Καλημέρα Audrey. Παίρνω για να σου πω τα αποτελέσματα της εξέτασης!".

"Αα... Λοιπόν? Τι έχω αυτή τη φορά? Ποιο φάρμακο πρέπει να παίρνω?".

"Το μόνο σίγουρο είναι, πως δεν θα παίρνεις φάρμακα...". Μουρμούρισε σχεδόν και συνέχισε. "Είσαι έγκυος Audrey!". Είπε και σχεδόν έπεσα από το κρεβάτι. Όχι, όχι τώρα!!

"Τι...?".

"Δεν χαίρεσαι? Μήπως, δεν θες παιδί?".

"Όχι απλά... Χαίρομαι. Και βέβαια χαίρομαι...".

"Ωραία! Εύχομαι τα καλύτερα!!". Μου είπε και το κλείσαμε. Χωρίς δεύτερη σκέψη πήρα τηλέφωνο τη Lily.

"Helloo που είσαι χαμένη??".

"Lily...". Της είπα και άρχισα να κλαίω. Μα γιατί κλαίω?? Θα έπρεπε να χαίρομαι! Γαμωτο δεν ήθελα παιδί από τώρα, πόσο μάλλον το παιδί του Harry!

"Τι έγινε?! Γιατί κλαις?!".

"Lily εγώ... Εγώ είμαι έγκυος!".

"Πλάκα μου κάνεις...".

"Μακάρι να σου έκανα πλάκα...".

"Ηρέμησε, ηρέμησε! Απλά, γύρνα πίσω στο Λονδίνο και θα βρούμε μια άκρη!".

"Δεν μπορώ να φύγω. Το συγκρότημα?".

"Είσαι έγκυος, χωρισμένη, ερωτευμένη πόσα ακόμα θες για να γυρίσεις? Θα πας τώρα να βγάλεις εισιτήριο για αύριο αλλιώς θα πάω εγώ! Ούτος ή άλλος, σε λίγες μέρες είναι να πάμε στου Niall και της Rene..".

"Καλά... Γαμωτο, δεν είναι πως δεν θέλω να γυρίσω, απλά φοβάμαι...".

"Πφφ... υπάρχει και ο άλλος τρόπος...".

"ΌΧΙ! Δεν θα το ρίξω!".

"Οκευ οκευ ηρέμησε. Απλά, πήγαινε βγάλε το εισιτήριό σου...".

"Οκευ...". Της είπα και το κλείσαμε. Τι θα κάνω...??