When I looked your eyes... H.S.

Κεφαλαιο 9ο

"Audrey... Ξερεις...". Αρχισε να λεει. "Πες μου...". "Οι γονεις σου... Ειναι αναμεσα στους νεκρους του ατυχηματος...". Ειπε και τα δακρυα αρχισαν να τρεχουν ποταμι. "Λυ-λυπαμαι πολυ..". Ειπε φανερα στεναχωρημενη. "Παω.. Παω λιγο πανω..". Ειπα και σηκωθηκα απο τον καναπε. Οι γονεις μου... Πεθαναν...;

Μετα απο λιγες μερες...

Σημερα πεταω για Ιταλια με τον Harry. Δεν μπορω να κανω αλλιως. Με εχει φαει! Ειχαμε ετοιμασει βαλιτσες με λιγα ρουχα μιας και δεν θα φευγαμε αμεσως και τις ειχαμε βαλει στο αυτοκινητο. Αυριο ειναι και η κηδεια των γονιων μου... Δεν ξερω αν θα το αντεξω... Προσπαθω να μην σκεφτομαι αλλο αυτο το θεμα αλλα πως να μην σκεφτεσαι, οτι σε λιγες ωρες θα βρισκεσαι στη κηδεια των γονιων σου;; "Ετοιμη;". Ηρθε και μου ειπε ο Harry. "Ναι, ετοιμη...". Του απαντησα λυπημενα. Πηγαμε να αποχαιρετησουμε τους αλλους και μπηκαμε στ'αμαξι. "Θες να βαλω μουσικη ή οχι;". Με ρωτησε. "...Βαλε λιγη..". Του απαντησα και εβαλε στα χαμηλοφωνα να παιξει το 'Story of my life'. Αυτο το τραγουδι με αγγιζει πολυ.. Σ'ολη τη διαδρομη μεχρι το αεροδρομιο, μου κρατουσε το χερι... Αχ μα γιατι μου το κανει αυτο; Σε καθε του αγγιμα ανατριχιαζω... Τι εχω θεε μου;; Ξαφνικα φρεναρε. "Ελα, φτασαμε..". Μου ειπε και μου χαμογελασε λιγο. Κατεβηκαμε και πηραμε τις βαλιτσες μας... Καθομασταν σε κατι καρεκλες που ειχε και περιμεναμε να αρχισει η πτηση μας. Ολοι μου λενε πως και δεν φοβαμαι να ανεβω σ'αεροπλανο μετα απο οτι εγινε. Πριν να μου πει ο Harry πως θα ερθει μαζι, δεν ημουν καθολου αγχωμενη. Τωρα φοβαμαι περισσοτερο απο καθε αλλη φορα. Αν γινει κατι... Δεν ξερω! Φοβαμαι πολυ περισσοτερο για κεινον παρα για μενα! "Η πτηση 376, προς Ιταλια, ειναι ετοιμη για αναχωρηση.". Ακουστηκε απο τα μεγαφωνα και εγω με τον Harry (καθως και αλλα ατομα) σηκωθηκαμε, πηραμε τις βαλιτσες μας και αρχισαμε προς το αεροπλανο. Αφου πηγαμε στις θεσεις μας και καθισαμε εβγαλα το κινητο μου για να ριξω μια ματια αν υπηρχε Wi-Fi να μπω στο facebook... Τελικα υπηρχε και χωρις δυσταγμο, πατησα συνδεση. Αποφασισα να ανεβασω μια κατασταση και να ταγκαρω τον Harry αλλα δεν ημουν σιγουρη αν το ηθελε. "Χμμ... Harry; Λεω να ανεβασω μια κατασταση... Θες να σε κανω ταγκ;". Του ειπα. "Ναι! Αλλα δεν φοβασαι μηπως σε πριξουν μετα, οτι με ξερεις και τετοια;". "Αα μπα! Καθολου! Ας με πριξουν...!". Του ειπα και μου χαρισε ενα πλατυ χαμογελο. Αμεσως αρχισα να πληκτρολογω στο κινητο μου. "Η Audrey Stones μαζι με Harry Styles ταξιδευει προς Ιταλια - Ιιιι πετααμεε!! ". Δεν περασαν 5 λεπτα και αρχισε ενας βομβαρδισμος απο ειδοποιησεις. Likes, comments... Πραγματικα αρχισα να τρομαζω! Σκοντηξα ελαφρα τον Harry, ο οποιος ηταν στο δικο του κινητο, κοιταξε προς το μερος μου και του εδιξα τα σχολια. "Omg!! Harry?! Ο Harry?! Τι εγινε βρε Audrey;;;;". "Ναι καλα! Σιγα μην ειναι με τον Styles! Ανεβασε μια φωτο να σας δουμε!!!". Ειπε μια κοπελα απο κατω και ο Harry με κοιταξε με ενα σατανικο χαμογελο στα χειλη. Αμεσως, ανοιξα την εφαρμογη Retrica στο κινητο μου και βγαλαμε μια φανταστικη selfie. Εβαλα τη φωτογραφια και εγραψα "Challenge accepted!!! ". Μεσα σε δευτερολεπτα το κινητο μου τρελαθηκε! "AUDREY!!!! Omg!!! Harry!!! Πεθαινω!!!!!!! ". "HARRY!!! OMG!!!! AUDREY!! Εσυ... Μα... Ποτε..;;". Ηταν απλα απιστευτο! Εγω πριν απο λιγες μερες ουτε που τον ηξερα και τωρα μια selfie μαζι του, σκοτωνει ανθρωπους!

***********

Οι ωρες περασαν και φτασαμε Ιταλια... Ποσο μου ειχε λειψει αυτο το μερος...

Επιτελους! Ωρα 19:23 και φτασαμε στο σπιτι της γιαγιας μου. Μολις μας ειδε, μας αγκαλιασε, ακομα κι αν δεν ηξερε καν τον Harry ουτε καν πως ηταν απο τους One Direction. Η μικρη επαιζε με τα παιχνιδια της και μολις με ειδε, ετρεξε κατα πανω μου! Αχ αυτο το παιδι... Γεννηθηκε ενα χρονο πριν φυγω αλλα πολλες φορες την επαιρνα μαζι μου. Ποσο την αγαπαω... "Jenny μου!!". Της ειπα καθως τη σηκωσα στην αγκαλια μου. "Αδεφουλααα!". Ειπε εκεινη και μου εδωσε ενα γλυκο φιλακι στο μαγουλο. Ο Harry με τη γιαγια μου εμειναν να μας κοιτανε. "Εεε... Ποιος ειναι ατος;". Με ρωτησε η Jenny. "Χμμ... Ενας φιλος μου! Θες να τον γνωρισεις;". "Ναιιι!". Ειπε και το χαμογελο του Harry ειχε φτασει μεχρι τ'αυτια. Του την εδωσα στην αγκαλια του και τον κοιτουσε μεσα στα ματια. "Πως σε λενεε;;;". Τον ρωτησε. "Harry. Εσυ εισαι η Jenny εε;". "Νιιι!". Του απαντησε εκεινη. Ξαφνικα, η γιαγια μου με πηρε απο το χερι και με πηγε στη κουζινα. "Audrey αυτος ειναι το αγορι σου;". Με ρωταει. "Οχι καλε. Φιλοι ειμαστε!". "Χμμ... Μου φαινεται πως τον εχω δει καπου! Αχ... Στη τηλεοραση;". Λεει και πραγματικα ηθελα να σκασω στα γελια! "Γιαγια μην το πολεμας! Χαχα ειναι ο Harry Styles. Απο τους One Direction!". Της ειπα εγω. "Αααααα... Ναι τους εχω ακουσει! Δηλαδη ειναι διασημος;;". Με ρωταει. "Ναι! Λοιπον, αστο αυτο! Εχεις μιλησει στη μικρη;". "Ναι... Της ειπα πως ειναι πια μαζι με τον Θεουλη και πως θα ειναι μακρια μας... Εκλαψε λιγο, αλλα αργοτερα καταλαβε...". Μου ειπε. "Αα... Ωραια.".

Περασε η ωρα και εφτασε 20:45. Η Jenny αρχισε να νυσταζει και τη βαλαμε για υπνο. Λοιπον... Μολις καταλαβα κατι... Στο σπιτι υπαρχουν τρια δωματια. Ενα της γιαγιας μου, ενα της Jenny και ενα που ημουν εγω μικρη. Πφφ... Ειναι μονό το κρεβατι και δεν θελω να στειλω τον Harry στον καναπε... Τελικα, το ρολοι εδειχνε 22:34 και ειπαμε να παμε για υπνο. Πεσαμε αγκαλια, κολλημενοι και ηταν πραγματικα πολυ ωραιο. Βρισκομουν σ'αυτη τη ζεστη αγκαλια ολο το βραδυ... Ενιωθα την ανασα του πανω μου και ελιωνα...