When I looked your eyes... H.S.

Κεφαλαιο 26ο

Οι μερες περνουσαν σαν αιωνες μακρια του... Δεν τον ειχα δει για πολυ καιρο μιας και δεν εβγαινα πια απο το σπιτι.

Η Jenny αρχισε να τον ζηταει αλλα της εξηγησα πως δεν μπορει να ερχεται πλεον. Παντα καταληγω να κλαιω οταν ερχεται αυτη η συζητηση...

Η Lily μενει σπιτι μαζι μου και προσπαθει να με ταισει. Πολλες φορες δεν βγαινει με τον Zayn για να καθισει μαζι μου. Ποσο την αγαπω...

Ο Zayn ερχεται πολλες φορες απο το σπιτι για να δει τη Lily και μενα και εχουμε καλες σχεσεις. Φαινεται να την αγαπαει παρα πολυ...

Ο Liam ερχεται συχνα απο δω για να μας δει και να μου κανει λιγο παρεα και ειναι παντα διπλα μου.

Ο Louis ερχεται που και που για να με δει και να μου πει για τις προβες αν θα ειμαι καλα ή να βρουν καποιον αλλον μεχρι να νιωσω καλυτερα. Ειναι παντα διπλα μου στις δυσκολες φασεις μου και προσπαθει να με κανει να γελαω συνεχως.

Ο Niall... Ειναι πολυ ανησυχος τον τελευταιο καιρο... Ειναι σχεδον συνεχεια σπιτι μου και με κανει να νιωθω πολυ καλυτερα.

Η Rene... Αχ η Rene ειναι εγκυος! Επιτελους φτιαχνει την οικογενεια της! Αν και ο Niall φαινεται καπως... Ενοχλημενος; Δεν ξερω... Εγω παντως χαιρομαι για κεινη!

Εγω... Εγω συνεχιζω να ειμαι ερωτευμενη με τον Harry, ακομα κι αν ξερω ( ή τουλαχιστον νομιζω) πως ειναι μ'αυτην. Με την αλλη. Ή μηπως εγω ημουν τοσο καιρο η αλλη κοπελα; Κουναω το κεφαλι μου για να διωξω τις σκεψεις μου καθως καθομαι στον καναπε και βλεπω διαφορες εκπομπες στην τηλεοραση. Δηλαδη, απλα διαλεγω ενα τυχαιο καναλι με αθλιες εκπομπες για να ξεχαστω...

Σημερα, επεισα τη Lily να βγει με τον Zayn και να περασουν καλα και γω θα εμενα σπιτι να προσεχω τη μικρη. Ξαφνικα χτυπησε η πορτα. Σηκωθηκα να ανοιξω και αμεσως την εκλεισα ξανα με φορα! Η-ηταν ο Harry! Ω θεε μου! Μετα απο τοσο καιρο... Φαινεται χαλια... Το χρωμα του εχει χαθει και τα ματια του ειναι κοκκινα σαν τα δικα μου...

"Audrey ανοιξε!". Ελεγε. "Ανοιξε γαμωτο! Θα μεινω εδω οσο χρειαστει για να ανοιξεις!". Συνεχισε... "Audrey σε παρακαλω! Ανοιξε μου! Ειμαι μαλακας! Ειμαι ενας μεγαλος μαλακας! Σε παρακαλω ζωη μου συγχωρεσε με!". Ειπε και τα δακρυα μου ετρεχαν ποταμι. Αφου πηρα μια βαθια ανασα, αποφασισα να ανοιξω.

"Τι θες...;". Τον ρωτησα ψυχρα αποφευγοντας να κοιταξω τα ματια του.

"Audrey... Συγνωμη...".

"Τι;".

"Συγνωμη..!".

"Τι εννοεις συνγωμη;;". Τον ρωτησα με μια εκφραση περιεργιας στο προσωπο μου. "Στ'αληθεια νομιζεις πως μια συγνωμη μπορει να τα φτιαξει ολα; Να τα κανει οπως παλια;;".

"Απλα... Δεν ξερω! Νομιζα πως..εσυ...εμεις...".

"Δεν υπαρχει πια αυτο το 'εμεις'! Αν σπασεις ενα ποτηρι και του ζητησεις συγνωμη θα φτιαξει;; Αν αυτος ειναι ο τροπος που σκεφτεσαι κανεις μεγαλο λαθος!".

"Δωσε μου μια ευκαρια ακομα! Σε παρακαλω!".

"Και χιλιες ευκαιριες να σου δωσω, τιποτα δεν θα ειναι οπως παλια Harry...Τωρα σε παρακαλω, φυγε!".

"Μα...". Ειπε και εκλεισα τη πορτα. Οι μποτες του χτυπουσαν στα σκαλοπατακια μπροστα απο τη πορτα και καταλαβα πως εφευγε... Μα πως θα ζησω ετσι θεε μου; Πως...;