The Omega [#Herschrijven]

24. Axelle

Edited: 21/02/2016

24. Axelle

Ik wachtte op zijn antwoord. Ik had alles gezegd wat ik moest zeggen. Alles wat ik wou zeggen. Zijn hand zocht voorzichtig de mijne. " wie zegt dat je me ooit zal vertrouwen? " vroeg hij me. Zijn blik had onze handen verlaten en hij boorde terug in mijn ogen. " Als we het niet proberen weten we het niet. Maar als ik één ding weet dan is het dat ik veilig ben bij jou. Je hebt me al zo vaak beschermd dat ik daarvan overtuigd ben. "

Ik kneep hard in zijn hand. Hij leek er niets van te merken. " Vertrouw jij mij? " vroeg ik hem. We waren de hele tijd bezig geweest over mijn gevoelens en ik wou wel eens wat meer over die van hem weten. " Natuurlijk vertrouw ik je " zei hij. Zijn andere hand ging naar mijn wang en bleef daar even liggen. Mijn hart ging er sneller door kloppen. De mate-bond werkte duidelijk nog steeds. Eerst zou ik gedacht hebben dat het de mate-bond was die ervoor zorgde dat ik hem tegenhield, maar ik wou het zelf. Ik kon me eerlijk gezegd geen leven inbeelden zonder Logan. " Kus me dan " fluisterde ik. Angst was te lezen in zijn ogen. Hij wist niet wat hij moest doen. " Jij vertrouwt mij en ik vertrouw jou. Doe het dan. Kus me " fluisterde ik opnieuw.

Waar dit opeens vandaan kwam wist ik niet. Ik floepte het er gewoon uit. Misschien was het wel mijn wolf. Zij had binnenin mij ook verdriet om dit alles. Ze wou niet liever dan bij haar mate zijn en nu bestond er een kans dat hij weg wou. Weg van deze wereld en weg van ons.

Voorzichtig leunde hij wat naar me toe. Hij gaf me nog de kans om dit alles te stoppen. Alleen wou ik dat niet. Het laatste stukje overbrugde ik en mijn lippen raakten die van hem. We bleven kort zo in die houding staan, voor hij zijn hand uit mijn hand haalde en op mijn heup legde. Het was een korte kus, maar toch met veel betekenis. Het betekende dat we iets voelden voor elkaar en dat het niet enkel de mate-bond was die ons bij elkaar hield.

Hij legde zijn voorhoofd tegen dat van mij en we bleven zo staan. Er werd niet meteen gesproken en dat hoefde ook niet. Het was goed zo. Na een paar minuten zo gestaan te hebben zette ik me toch wat op mijn tippen om opnieuw een kus op zijn lippen te drukken. Het voelde zo anders dan die kus een paar dagen geleden. Toen was het dwingend en niet wederzijds. Nu kon je de liefde voelen.

Mijn handen gingen naar zijn haar en zijn armen lagen rond mijn heupen. Hij pakte me een beetje op, zodat ik niet de hele tijd op mijn tippen moest blijven staan. We bleven in onze eigen wereld zitten, tot iemand zijn keel schraapte. Logan zette me terug op de grond neer en sloeg zijn armen nog wat steviger om me heen.

De bèta en derde in lijn stonden er. Ze stonden beiden met hun armen gekruist. " Volgens mij zal ik de papieren maar al gaan versnipperen " lachte Jack, die snel verdween. " Dus ik mag onze mededeling terug gaan intrekken? " zei de bèta daarna. Hij keek van de ene naar de andere en ik keek naar Logan. Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd en glimlachte kleintjes naar me. " Ik denk het wel ja " Vanaf nu zou mijn leven veranderen. Ik had gekozen voor Logan en tot op dit moment had ik nog geen spijt van mijn keuze.  

A/N: Vote/Comment/Follow