The Omega [#Herschrijven]

35. Axelle

Edited= 26/03/2016

35. Axelle

Een hele dag lang had ik zitten nadenken. Ik maakte me zorgen om Logan. Wat als Luca sterker zou zijn dan hij dacht? Wat als hij het spel niet eerlijk zou spelen? Niemand was er om hem te beschermen. En ik kon die taak ook niet op mij nemen. Mijn hoofd lag op zijn borst en hij streelde door mijn haar. In die dag dat we hier waren had ik hem beter leren kennen dan in die paar weken daarvoor bij elkaar. Hij had me veel verteld over zijn familie en zijn kinderjaren. Stiekem moest ik toegeven dat ik verliefd geworden was op de kleine Logan. Op alle jongensstreken die hij uitgehaald had.

Ik ging rechter zitten en keek naar zijn gezicht. Zijn ogen vonden die van mij. Ook hij ging wat rechter zitten. " Je zit met iets hé? Ik zie het aan je ogen. Je kan het me vertellen hoor " zei hij tegen me. " Ik ben bang " zei ik na even twijfelen. " Ik ben bang dat het fout gaat lopen. " Zijn armen lagen al snel rond me heen en hij drukte me tegen zijn borst. " Ik zal er alles aan doen om dat niet te laten gebeuren "

Ik keek naar hem op. Mijn hand raakte zijn wang aan. Ergens begreep ik niet hoe ik in het begin zo bang was geweest van hem. Logan zou alles voor me doen. Dat was nu wel duidelijk. Langzaam waren we naar mekaar aan het toegroeien. De gevoelens van angst bleven door me heen gaan. De angst om hem kwijt te raken.

Ik sloeg mijn armen stevig om zijn nek en drukte me opnieuw dicht tegen hem aan. " ik ... ik wil je niet kwijt " fluisterde ik zacht. " je raakt me niet kwijt " fluisterde hij meteen terug. We lieten mekaar een beetje los zodat we mekaar konden aankijken.

Dit was mijn leven. Ik had gekozen voor Logan en ik wist dat ik er geen spijt van zou hebben. Ik drukte mijn lippen voorzichtig op die van hem. Hij beantwoordde de kus meteen. Wat had ik anders verwacht. Ik drukte me zo dicht mogelijk tegen hem aan. Nu ik hem geaccepteerd had en mijn muren naar beneden had gelaten leek het wel alsof ik onze mate bond eindelijk voelde. Ik voelde de tintelingen en de kriebels in mijn buik. Mijn gedachten waren uitgeschakeld. Ik ging door zijn haar en voelde hoe hij bij mij hetzelfde deed.

We bleven zo een aantal minuten doorgaan tot hij zich van me losmaakte en me aankeek. Onze voorhoofden tegen elkaar. " ik hou van je " zei ik zacht. Met wat vertraging had ik het nu ook eindelijk tegen hem gezegd. Er ontstond meteen een glimlach op zijn gezicht. In zijn ogen was ook wat verbazing te lezen. " Ik hou ook van jou. " zei hij, voor hij zijn lippen terug op die van mij drukte.

Het was een korte kus. Ik maakte een klein teleurstellend geluidje, voor ik mijn hoofd in zijn borst verstopte. Ik voelde hoe mijn wangen rood werden. Een lach was de enige reactie die ik kreeg. " Ik kan gewoon niet geloven dat je echt verliefd bent op mij " fluisterde ik zachtjes. Heel even hoopte ik dat hij het niet gehoord had. Tevergeefs ... " Geloof het maar. Ik heb nog nooit van iemand zoveel gehouden als van jou " Zijn ogen boorden in die van mij. Heel even zag ik een vleugje angst, of schuldgevoel. Ik kon niet echt uitmaken welke van de twee het was. " Ik verdien jouw liefde niet " zei hij opeens. Hij draaide zijn hoofd van me weg. Paniek ging door me heen, maar ik herhaalde in gedachten dat ik kalm moest blijven. " Natuurlijk wel " Ik pakte zijn hoofd vast en draaide het naar me toe. " Ik vertrouw je. Ik weet dat je fouten hebt gemaakt in het verleden, maar ik weet, diep vanbinnen, dat je me nooit pijn wou doen. " zei ik tegen hem. " Bewijs me dat ik je kan vertrouwen " De woorden verlieten mijn mond. Ik zag verbazing op zijn gezicht. Ik begreep zelf ook niet waarom ik dat gezegd had. Wat bedoelde ik er eigenlijk mee? Het was zelfs voor mij een raadsel. Misschien wou ik gewoon testen om te zien hoe goed Logan me kende. Om te zien wat mijn eigen grenzen waren. " Bewijs het me "   

A/N: :O Wat denken jullie dat Logan gaat zeggen? Of wat Axelle hier precies mee bedoelt? 

Het is voor mezelf nog een raadsel haha :p Ik heb het volgende hoofdstuk nog niet geschreven :p

Vote/Comment/Follow