The Omega [#Herschrijven]

70. Axelle [4]

7. Axelle [4]

Ik had zelf ook al een paar mannen opgetrommeld van in onze roedel. En ik had voor mezelf één ding duidelijk gemaakt. Ik zou meegaan. Ik wou met eigen ogen zien dat Logan in orde was. Ik wou meehelpen als een Luna. En niemand zou me tegen kunnen houden.

Emily probeerde me tegen te houden. Met excuses zoals ' wie moet de roedel dan leiden? ' en ' wat als je zwanger bent? '. Die zaken waren echt het laatste waar ik aan dacht. Oliver en Jack zouden de roedel wel in de gaten houden en voor dat tweede ... Als Logan iets zou overkomen zou ik het mezelf nooit vergeven. Er waren ook maar weinig mate's die niet dood gingen van verdriet, nadat hun mate gestorven was. Dus dan zou ons kindje toch niet overleven. Ik moest gewoon doen wat het beste was voor Logan en mij.

Ik propte vlug wat kleren en andere belangrijke spullen in een tas en hof die op mijn schouder. " Emily. Ik heb geen keuze. Ik moet wel naar hem toe. Wat als hij op sterven ligt? Dan wil ik bij hem zijn " zei ik. Ze zweeg even, voor ze zuchtte en dan toch opzij ging. " Zorg er wel voor dat je jezelf niet vermoeid of iets dergelijks. Dan ben je zeker een vogel voor de kat "

Het waren haar laatste woorden, voor ze me een knuffel gaf. " Doe alsjeblieft voorzichtig " fluisterde ze. Ze was duidelijk bang dat ze me niet meer zou terug zien. Die angst had ik ook, maar dan in een andere richting. Ik was bang dat ik Logan nooit meer zou terug zien. Tot op dit moment hadden we hem nog steeds niet kunnen bereiken. Niemand wist waar hij was.

Iedereen stond al op mij te wachten. Een stuk of tien man had ik kunnen bijeen rapen. Iedereen die we in de roedel konden missen. Op dit moment waren dat er weinig, omdat Logan er niet was. En het nieuws zou rap de ronde doen. Het zou niet lang duren voor onze vijanden naar hier zouden komen. Ik zuchtte diep, voor ik begon te rennen.

Dankzij Logan's vechtlessen, ook al waren ze kort, had ik toch een goede conditie opgebouwd. Na een paar minuten lopen was ik al niet meer aan het hijgen. Ik was hem er best dankbaar voor dat hij me daarbij had willen helpen. Zonder dat zou ik nu niet staan waar ik nu stond. Dan zou ik deze tocht ook niet aankunnen. Zelfs niet in mijn wolvenvorm.

Ik, en de anderen, kwamen aan bij de grens waar iemand op ons stond te wachten. " We hebben de situatie eindelijk onder controle, met hulp van een paar andere hulptroepen. " zei hij tegen me. Hij bracht me meteen naar het hartje van de roedel. De meeste wolven die me zagen bogen kort met hun hoofd. Ik was er nog steeds niet aan gewend dat ik een Luna was en dit dus normaal was. Ik had liever dat ze gewoon ' hallo ' zeiden ofzo.

Ik probeerde te negeren, terwijl ik de achter de man liep. Hij zou me naar de aanwezig Alfa's brengen. Ze waren niet zo moeilijk te vinden. Ze stonden allemaal in het roedelhuis, te discussiëren. Een stuk of 3. De Luna van deze roedel stond er ook bij. Ze kwam naar me toe zodra ze me zag. " Ik ben Abby. " zei ze, toen ze haar hand naar me uitstak. " Het spijt me dat we je in deze situatie hebben gebracht. We hebben zelf nog geen nieuws van een aantal van onze leden " Ze zag er moe uit. Ze had grote wallen onder haar ogen en leek elk moment omver te vallen. Het feit dat haar mate en Alfa gewond was hielp daar waarschijnlijk niet mee.

Ik nam haar hand vast en schudde die. " Je hoeft je excuses niet aan te bieden. Je kan er ook niet aan doen dat je roedel aangevallen wordt. We zullen er alles aan doen dat de roedel veilig is. Ondertussen zou ik wel op zoek willen gaan naar mijn mate " Ik had zelf nog niet zoveel gezien van de gevechten. Volgens mij waren die in het bos, want je hoorde de geluiden wel al. Tot mijn angst bedacht ik me dat Logan daar ergens moest zijn.

We gingen aan een tafeltje zitten. " Hoe gaat het nu met je mate? " vroeg ik haar. Ik had hem hier nog niet gezien. " Redelijk. Zijn verwondingen zijn wel erg, maar hij zal erdoor komen. Hij vindt het alleen jammer dat hij voorlopig niemand kan helpen. " zei ze. " Hij vindt het ook vreselijk dat er een kans is dat er iets met Logan gebeurd is. Hij voelt zich echt schuldig "

" Het zou iedereen kunnen overkomen. Ik wil alleen zo snel mogelijk informatie. Waar hij het laatste gezien is, waar hij naartoe ging, bij wie hij was en zo " zei ik tegen haar. Ze knikte en sloot even haar ogen. Ze vroeg duidelijk haar mate om de antwoorden. Ze opende haar ogen en zei: " Hij is met een paar andere mannen dieper het bos in gegaan. Ze gingen op zoek naar de leider, om die uit te schakelen. Dat is het laatste dat we van hen weten "

Er was niet echt veel informatie dus. Mijn vermoedens van eerder klopten wel. Hij was nog ergens in dat bos. Misschien wel gewond. Als hij dood was geweest had ik het via de mate bond gevoeld. Dat stelde me een klein beetje gerust. Ik werd uit mijn gedachten gehaald door iemand die van ver al: " Luna! Luna! " aan het roepen was. Het was een meisje, iets jonger dan mij.

" Ze zijn terug. De vermisten zijn terug " Logan! Logan zat bij de vermisten! Als ze terug zijn dan was hij daar misschien ook wel bij! Abby en ik sprongen bijna alle twee recht en gingen zo snel mogelijk naar buiten. Wat verderop, in een paar tenten die door de dokters gebruikt werd, zag ik een paar mannen staan. Ze werden verzorgd. Ze zagen er allemaal nog redelijk goed uit. Hier en daar wel een wonde, maar dat zou genezen.

Mijn ogen scanden de tent. Was Logan hier ergens? Eén van de mannen kwam naar me toe. " Bent u Alfa Logan's mate? " vroeg hij me. Hij had een kleine wonde in de nek, maar hij duwde de verpleegster wat weg toen hij me die vraag stelde. Ik knikte. " Ze hebben hem. " zei hij. " We hadden het basiskamp gevonden en hebben veel soldaten kunnen uitschakelen maar ze hebben ons met een groter aantal aangevallen. We werden uitgeschakeld. Toen we terug wakker werden was Alfa Logan weg. We hebben hem sindsdien niet meer gezien "

Mijn hart brak. Natuurlijk zou een vijand Logan ontvoeren als hij daar de kans voor had. Ik had kunnen weten dat het zoiets zou zijn. Ik ging met mijn hand over mijn gezicht en probeerde toch niet al te veel te panikeren, wat moeilijk was. Daarna keek ik de man aan en zei: " Breng me ernaartoe "   

A/N: Logan is ontvoerd :o En natuurlijk gaat Axelle hem proberen redden. Wat denken jullie dat er zal gebeuren? 

Vraag me niet wanneer de volgende update komt. Ik hoop vrijdag, maar ik weet niet of ik genoeg tijd zal hebben om op één dag een groot hoofdstuk te schrijven :s 

60 votes? Zal dat lukken denken jullie :)

Vote/Comment/Follow