The Omega [#Herschrijven]

46. Logan

Edited = 17/04/2016

46. Logan

De volgende ochtend had ik Axelle laten slapen. Ikzelf zat al in mijn kantoor en probeerde zo snel mogelijk alles weer naar het oude te brengen. Luca had niet zoveel gedaan, eigenlijk. Mijn vader zat in een zeteltje, ergens in de hoek en dronk van zijn koffie terwijl hij naar me keek.

" Misschien wordt het eens tijd dat jouw mate wat verdedigingslessen krijgt. Gewoon voor het geval er weer een aanval komt. Ik heb je al één keer gered. Ik ben niet om nog meer mensen dood te schieten "Hij nam het me dus nog steeds kwalijk. Ergens had ik gehoopt dat hij het me al vergeven had. Dat hij begreep waarom ik dit gedaan had. Niet dus ...

Toch was ik het met hem eens. Axelle moest dringend verdedigingslessen krijgen. Ik zou me zelf dan veel minder zorgen maken. In theorie natuurlijk. In de praktijk zou ik me altijd zorgen blijven maken om haar. Ze was nu eenmaal mijn mate en iedereen die ook maar met één vinger zou aanraken zou ik vermoorden. Alhoewel er een paar kleine uitzonderingen waren op die regel. Zoals Jack en Oliver.

Ik ging met mijn hand over mijn gezicht en dacht na. Zou ik Jack of Oliver die taak geven of zou ik het zelf doen? Waarschijnlijk zou ze me wel afleiden, maar misschien was het op die manier ook wel een goede training voor mij. De ' hoe blijf ik 5 minuten van Axelle af ' training.

Mijn vader haalde me uit mijn gedachte. " Ik wil die taak wel op mij nemen. Jij moet je eindelijk eens focussen op de roedel en daarbij, we weten allebei dat als jij haar traint er niets van in huis zal komen " Ik kon een grinnik niet onderdrukken. Er waren veel zaken die ik liever met haar zou doen op dit moment.

Hij dronk opnieuw van zijn koffie. " Oke, je mag haar trainen. Zorg er alleen voor dat ik ze niet vol blauwe plekken terug krijg " Er zat een waarschuwing in de toon waarop ik het zei. Ook al was hij mijn vader, ik zou hem nog steeds iets aandoen als ik Axelle zo terug zou krijgen. En ik zou me nog schuldiger voelen. Hoewel mijn schuldgevoel al op het hoogst mogelijk niveau was.

Hij maakte een gebaar en stond dan recht. " Laat ik maar eens naar haar toe gaan. Het wordt wel eens tijd dat ze wakker wordt. " Het was nog niet eens na 8 uur. Logisch dus dat ze nog steeds sliep. " Doe alsjeblieft rustig met haar, pap " Hij haalde zijn schouders op en verliet daarna de kamer. Had ik echt wel het juiste gedaan door hem de toestemming te geven om haar te trainen? Met de seconde was ik er minder zeker van.

Ik zuchtte en begon dan eindelijk aan het papierwerk. Straks zou ik nog een ronde doen door de roedel om zeker te zijn dat alles in orde was. Ik wou met mijn eigen ogen zien dat we niets over het hoofd zagen. Bij Luca moest je altijd op je hoede zijn, ook al was hij nu dood. Zelfs met een laag aarde over hem heen vertrouwde ik hem niet.  

A/N: Julian die Axelle gaat trainen haha :p Dat gaat nogal wat worden. 

Ik heb nog drie dingetjes die ik wel zeggen:

1. Ik ben begonnen aan een nieuw verhaal, waar weerwolven een zijrol spelen. Het heet Myth Hunter. Hopelijk gaan jullie eens een kijkje nemen.

2. Het verhaal heeft bijna de 50k view bereikt :o Bedankt allemaal. 

3. Vragen voor de Q&A mogen nog steeds. Verzoeken voor extra hoofdstukken ook nog steeds.

Vote/Comment/Follow