The Omega [#Herschrijven]

37. Axelle

37. Axelle

Ik tekende cirkeltjes op Logan's borst. Die ging nog op en neer. We hadden nog lang gepraat over vanalles en nog wat. Over de roedel vooral en hoe we beiden de toekomst zagen. Het liefste wou ik dat deze dag al voorbij was. Dan konden we ook eindelijk aan die toekomst beginnen.Nu was er nog zoveel onzekerheid.

Logan sliep nog. Af en toe bewoog hij wel eens door mijn vingers die over zijn huid gingen. Ik kon het niet over mijn hart krijgen om hem nu al wakker te maken. Hij had zijn slaap hard nodig. Het verbaasde me zelfs dat hij zo goed kon slapen. Voor mij was dat niet het geval geweest. Ik had bijna geen oog dicht gedaan. Ik was veel te nerveus voor vandaag. En dan was ik het nog niet die moest vechten.

Logan rolde zich op zijn zij en sloeg daarbij zijn arm om me heen. Meteen drukte hij zich dichter tegen me aan en zuchtte zachtjes. Mijn vingers gingen naar zijn haar.

Pas een halfuur later werd hij wakker. Hij drukte zijn neus in mijn nek en gaf me daar een kus. " goeiemorgen schoonheid " Alleen maakte hij nog geen aanstalten om al op te staan. " goeiemorgen knuffelbeer " lachte ik. Ik voelde zijn adem in mijn nek toen ook hij een grinnik niet kon onderdrukken. " Hoe lang kan ik zo nog blijven liggen? " mompelde hij.

Ik probeerde me uit te rekken zodat ik naar het uur op Logans gsm kon kijken. Binnen 4 uur kwam Oliver ons halen. " Je hebt nog 4 uur " zei ik en ging opnieuw door zijn haar. " Ik zal moeten opstaan zeker? " mompelde hij opnieuw. Hij haalde zijn hoofd uit mijn nek en gaf me een kus op zowel mijn wang als lippen. Daarna kroop hij over me heen en stapte uit het bed, om zich daarna uit te rekken.

" Wil jij aan het ontbijt beginnen? Dan ga ik even mijn benen strekken? " Hij raakte met zijn vingertoppen zijn tenen aan. Vanuit deze positie keek hij naar me en sprak tegen me. Ik knikte en ging meteen al naar één van de kasten toe. Daar zat nog net genoeg eten in voor de volgende twee maaltijden. " Tot zo " zei hij nog, voor hij het hutje uit jogde.

Uiteindelijk zag ik hem na bijna een uur terug. Ik voelde zijn armen om me heen toen ik net onze spullen bij elkaar aan het pakken was. Een kus belandde in mijn nek en ik gaf een zachte gil. Hoe had ik hem niet horen aankomen?

Ik draaide me om in zijn armen. Nergens was zweet te bekennen. Hij had zich duidelijk al opgefrist. Net zoals ik daarnet gedaan had. Het ontbijt stond al een tijdje te wachten op de tafel.

Na dat ontbijt, en ook het middagmaal, was het tijd om naar de plaats te gaan waar Oliver naartoe zou komen. Hij stond al op ons te wachten. Hij was zelfs 5 minuten te vroeg. " Ben je er klaar voor? " vroeg Oliver aan Logan. Geen beleefheden of goeiemorgens. Ik kreeg er een beetje de kriebels van. Je voelde de spanning in de lucht hangen. " Ik ben er helemaal klaar voor " Logan verstrengelde zijn vingers met de mijne en daarna gingen we terug naar de roedel. Het moment was bijna daar.

A/N: Ik weet dat ik gezegd had dat nu het gevecht al zou plaatsvinden maar ik vond het leuker om dat vanuit Logan te doen. En *tromgeroffel*, ik ga proberen om er een heel erg lang hoofdstuk van te maken :) 

Vote/Comment/Follow