The Omega [#Herschrijven]

83. Logan [1]

83. Logan [1]

De weken vlogen voorbij. Onze twee kinderen groeiden elke dag. Ze leken ons elke dag meer en meer in hun macht te hebben. Vooral Louise had mijn hart gestolen. Ze was veel kleiner dan haar broertje en had meer zorg nodig. Daardoor was ik bezorgder om haar. Bij haar geboorte had haar leven even onzeker geweest. We waren haar bijna kwijt geweest en ik was niet van plan om dat nog eens te laten gebeuren.

Ik was met haar door het huis aan het stappen. Haar handjes lagen rond mijn arm en haar hoofd had ze tegen mijn schouder gelegd. Ze keek zo rustig naar haar omgeving. Erop vertrouwend dat ik haar wel zou beschermen als dat nodig moest zijn. Oliver liep achter me, met Arthur in zijn armen. Die was rustig aan het slapen. Waarschijnlijk had hij één of andere kinderziekte opgelopen en we moesten wachten tot die vanzelf voorbij ging. Geloof me, ik was alle dokters afgegaan om zeker te zijn dat dat het juiste was.

“ Ik hoop dat mijn kinderen later ook zo braaf zullen zijn als die van jou en Axelle. “ zei Oliver met een grinnik. Ze waren inderdaad voorbeeldige kinderen. Ze huilden bijna nooit, maar als ze huilden was er altijd iets mis. Toch vertrouwde ik niet op die logica. Ik ging altijd om de 10 minuten eens kijken bij hun wiegje. Soms maakte ik ze daardoor wakker. Dan keken ze naar me alsof ze wilden zeggen ‘ ben je daar weer? ‘.
“ Dat zal allemaal afhangen met hoe braaf hun ouders zijn, dus ik denk niet dat jij veel geluk zult hebben. “ Mijn gelach schudde Louise even door elkaar, waardoor ze een geluidje maakte. Ze vond het duidelijk niet fijn dat ik zo aan het lachen was. “ Alsof jij zo braaf bent “ hoorde ik Oliver mompelen,voor we bij ons beiden in één van de tuinstoelen zetten.

Axelle had vandaag, na lange tijd, nog eens een vrouwendagje. En ik wou met plezier de hele dag op de kinderen letten. Ze had echt wat tijd voor zichzelf verdiend. Ze verdeelde haar tijd tussen werken en de kinderen. Vaak deed ze de twee tegelijkertijd.

“ Wanneer mogen we eigenlijk kindjes van jullie verwachten? “ Ik drukte Louise wat dichter tegen me aan en keek dan naar Oliver, die overal naar keek behalve naar mij. “ Daar hebben we echt geen tijd voor nu “ mompelde hij. Hij had het liefste van al gehad dat ik het niet gehoord had. Jammer genoeg voor hem was dat niet het geval.

“ En waarom niet? “ Zijn hoofd draaide mijn richting uit. “ De roedel is zich nog aan het aanpassen aan deze twee engeltjes. Ik heb gemerkt hoe moeilijk het was voor jullie. Altijd die zorgen. Ik weet niet zeker of ik daar wel klaar voor ben. “ Ik leunde wat naar voor en legde kort mijn hand op zijn schouder. “ ik ben er zeker van dat je dat zal aankunnen, Oliver. Vader worden is even aanpassen, maar ik zou ze voor geen geld ter wereld meer willen missen. En volgens mij zou de roedel een baby-boom niet zo erg vinden. “

De laatste paar weken was iedereen aan het speculeren wie het volgende koppel zou zijn dat aan gezinsuitbreiding zou doen. Geen van beide koppels had aangegeven dat ze ermee bezig waren. Ze zeiden altijd dat ze te druk waren met te zorgen voor Arthur en Louise. En dan waren er nog hun taken in de roedel.

Heel erg zou ik het niet vinden om nonkel te worden. Zo zou ik een zwangerschap eens langs de andere kant zien. En dan zou iedereen begrijpen waarom ik net zo bezorgd was tijdens die van Axelle. Zo zouden er ook meteen speelkameraden voor Louise en arthur zijn. Leeftijdsgenoten waarmee ze konden opgroeien. Ik zag eigenlijk weinig nadelen.

“ Als het aan Emily zou liggen, dan zaten we al aan kind nummer 3 of 4 “ zuchtte Oliver diep. “ Ik zal het er met haar nog eens over hebben. Misschien vinden we wel.een compromis. Natuurlijk als de rest ook wil meehelpen om het allemaal vlot te laten verlopen. “ Ik wreef over Louise haar hoofd. Ze was in slaap gevallen,doordat ik me neergezet had. “ Natuurlijk steunen we je, Oliver. Ik zal altijd voor je klaar staan. Je bent mijn beste vriend. “ Ik gaf hem een schouderklop en keek daarna voor me uit. Denkend over hoe de toekomst er zou kunnen uitzien voor ons allemaal. Of er veel of weinig kinderen zouden bijkomen. Of ik nog eens vader zou worden. Er waren nog zoveel dingen die op onze weglaten. Dit was nog maar de eerste stap.

A/N: Speciaal een hoofdstuk voor mijn verjaardag. En ook al een gelukkig nieuwjaar voor morgen ;)

Vote/Comment/Follow