The Omega [#Herschrijven]

80. Axelle [1]

80. Axelle [1]

Mijn handen warmden zichzelf aan het tasje koffie. Om de één of andere reden had mijn lichaam besloten om het koud te hebben. De eerste paar dagen hadden we de verwarming wat hoger gedraaid, maar aangezien de rest bijna in ondergoed moest rondlopen om het niet té warm te hebben had ik besloten om dan toch maar dekentjes en andere warme zaken te gebruiken.

De jongens waren ondertussen bezig met de kinderkamer. Alles was al geverfd. Het zorgde ervoor dat we ons moesten haasten om meubeltjes te zoeken. Nu de kamer leeg stond, kon ik niet wachten op daarmee te beginnen.

Ik waggelde de trap af. Mijn buik werd met de dag groter. Ik had meer en meer moeite om nog snel te wandelen of de trap af te gaan. Logan zag dit als een teken dat het tijd was dat ik in bed bleef liggen. Ik had eens goed gezucht en was, zodra hij met iets anders bezig was, uit bed gekropen. Zoals nu eigenlijk. Als ik te lang in bed bleef liggen, kreeg ik net rugpijn. En een ganse dag slapen was nu ook niet mijn favoriete bezigheid.

Zodra ik onderaan de trap stond, legde ik mijn hand even op mijn buik. Ik had een paar tellen nodig om op adem te komen. Daarna liep ik naar de keuken toe en goot nog wat koffie in mijn tas. Ik wou net terug lopen naar mijn slaapkamer, toen ik Logan en Oliver hoorde. Ik bleef aan de deur staan luisteren.

“ Ik kan Axelle toch niet alleen laten nu? “ Mijn gezicht drukte zichzelf dichter tegen de deur. “ Wij zijn hier toch om haar te beschermen? “ Logan zuchtte luid. “ Neem haar desnoods mee? Het zal jullie goed doen om eens met z’n twee weg te zijn, net voor jullie ouders worden. “ Het was even stil, alsof Logan aan het nadenken was over Oliver’s woorden. “ Maar wat zou axelle daarvan vinden? Als ze niet mee wil, dan zitten we wel met een probleem “

Ik besloot het gesprek te storen en opende de deur. “Volgens mij gaat Axelle graag mee. Ze wil alleen weten waar we naartoe gaan. “ De twee schrokken toen ik de kamer in stapte en draaiden zich beiden naar me toe. “ Heb je ons nu echt staan afluisteren?” grinnikte Oliver. Ik hof mijn tas koffie in de lucht. “ tja, als mijn butler niet komt als ik hem nodig heb moet ik zelf om koffie gaan “

Logan kwam meteen naar me toe en sloeg zijn arm om me heen. “ Dan moet je de volgende keer wat luider roepen op je butler. “ zei hij, voor hij mijn wang kuste. Zijn hand bleef even op mijn buik liggen. Ik leunde met mijn hoofd tegen zijn schouder en keek hem zo aan, met de boodschap dat ik wachtte op uitleg. Logan schraapte zijn keel en liep met mij naar de zetel toe. “ Wel. Een alfa heeft een vergadering bijeengeroepen. Je weet dat ik je niet graag alleen laat. Zeker nu niet, dus we zijn op zoek naar een oplossing. “ Ik knikte langzaam, nadat ik in de zetel ging zitten. “ Ik ga dus mee “ zei ik, met een kleine glimlach. Eigenlijk was ik wel blij om even weg te kunnen zijn van hier. Een paar dagen vakantie, ook al moest Logan werken natuurlijk. Ik zou nieuwe mensen leren kennen. Misschien wat meer ervaring opdoen. Ik zag dus zeker geen nadelen.

“ wanneer vertrekken we? “ vroeg ik. Ik legde mijn handen op mijn buik en wachtte geduldig op antwoord. “ Morgenvroeg. Zo hebben we nog genoeg tijd om onze koffers te pakken en zo heb jij nog een aantal uren rust. “ Logan drukte een kus op mijn voorhoofd.

10 minuten later lag ik al terug in bed. Een deken was stevig om me heen gewikkeld en Logan stond voor onze koffers. “ Misschien is het toch beter als Oliver meegaat “ hoorde ik hem opeens mompelen. “ Ik wil er zeker van zijn dat je altijd iemand bij je hebt die te vertrouwen is. “ Hij draaide zich even om, zodat hij naar me kon kijken. “ Ga je weer de bezorgde mate spelen? “ zei ik, met opgetrokken wenkbrauw. Ondertussen had ik het daar mee gehad. Ik was groot genoeg om voor mezelf te zorgen. Ik had geen babysit nodig. “ Ik ben tenminste niet vergeten wat er allemaal al gebeurd is. Ik ga je niet nog eens in gevaar brengen. “ Hij beende naar me toe en kwam naast me zitten. Zijn armen sloeg hij om me heen. “ Je hebt kwetsbaar nu, Axelle. We gaan naar vijandig gebied. Hoe meer mensen er zijn om je te beschermen, hoe beter. “ Hij drukte een kus op mijn lippen, en ging dan terug naar de kast waar hij verder ging met onze koffers maken. Ik bleef ondertussen stil zitten op het bed. Logan had ergens wel gelijk, maar hij moest vertrouwen hebben in het feit dat er niets zou gebeuren. En als er toch iets zou gebeuren, dan zou hij aan mijn zij staan om me te beschermen.

A/N: Een nieuw hoofstuk, geschreven tijdens de les oepsie :p

Laat zeker weten wat jullie ervan vonden :)

Vote/Comment/Vote