The Omega [#Herschrijven]

Epiloog [2]

~ 16 jaar later

Logan

“ Dus … Ik ga het nog één keer zeggen. Kijk goed naar je tegenstander. Onthou zijn bewegingen en probeer daarop te reageren. Doe niets zonder na te denken. “ Voor de zoveelste keer stapte ik rond mijn zoon, die rustig in en uit ademde. Ongeveer twee jaar was ik hem nu aan het trainen. In het begin had ik grote twijfels, of hij er toen wel klaar voor was. Hij had het me gevraagd en had me verzekerd dat dat wel het geval was. Hij zou me laten zien dat hij er klaar voor was.

Nu, twee jaar later, had hij al een grote sprong voorwaarts gemaakt. Zijn bewegingen en dergelijke waren al zo goed als perfect. Natuurlijk was er nog ruimte voor verbetering. Zoals de gedachtegang tijdens een gevecht. Niet alleen de bewegingen waren belangrijk. Het mentale was misschien nog wel het belangrijkste van allemaal. En vooral daar had hij nog wel het een en ander te leren.

Arthur zette een stap naar voor en werd natuurlijk verslagen. Een klein tikje tegen zijn zij. Ik rolde mijn ogen en kruiste mijn armen. “ Hoeveel keer moet ik nog zeggen dat je eerst moet wachten tot de andere aanvalt. “ bromde ik. Arthur haalde zijn schouders op. “ Ik neem nu eenmaal graag het initiatief “ zei hij, terwijl hij zich weer in zijn startpositie zette. “ Je zou beter wat meer op je zus lijken. Die luistert tenminste wel naar haar vader. “ Het leverde me een hoop gemompel op.

Louise stond een paar meter verderop. Zij deed wel wat ik haar geleerd had. Afwachten en anticiperen op hetgene dat de andere deed. Arthur was even koppig als ik. Hij wou alles op zijn manier doen en dacht dat hij al klaar was om het tegen iedereen op te nemen. Op deze manier zou zijn zus nog wel eens sneller gevechtsklaar zijn dan hij. Natuurlijk was het voor zijn zus meer een soort zelfverdediging. Het was niet echt de bedoeling dat zij ooit mee zou vechten, maar ik wou natuurlijk wel dat ze zich kon beschermen. En op dit moment had ik daar alle vertrouwen in.

~ 18 jaar
Axelle

“ Je gaat het fantastisch doen, schat. Ik ben ervan overtuigd “ Ik gaf Louise nog een dikke knuffel, voor ik haar uiteindelijk naar haar startpositie liet gaan. Voor deze dag hadden ze al die jaren getraind. Vandaag zouden ze laten zien hoe sterk ze waren en zouden ze hun titel in de roedel opnemen. Na heel wat overleg en overtuiging had ik het toch klaargespeeld om hen allebei Alfa te laten worden. Ze hadden allebei een hoop kwaliteiten die een Alfa nodig had, maar ze hadden er ook veel die het hen lastig zou maken om die titel goed uit te voeren. Door hen beide samen de roedel te laten besturen hoopte ik om een evenwicht te vinden.

De laatste paar weken hadden ze al wat geoefend, om de routine gewoon te worden. Dat was verbazingwekkend goed gegaan. Nu waren het enkel nog een aantal formaliteiten, zoals dit hier. De hele roedel was samengekomen om te zien hoe sterk hun nieuwe Alfa’s zouden worden. Arthur, als oudste, was als eerste geweest. Zijn gevecht had niet lang geduurd. Hij had de kracht en energie van zijn vader geërfd. De andere had bijna geen schijn van kans.

Bij Louise was het nog wat afwachten. Ze was een kop kleiner dan haar tegenstandster en haar vader had vooral gefocust op verdedigingslessen. Hij zou zijn kleine meid nooit naar de frontlijn sturen. Als dat ooit wel zou gebeuren was ik er zeker van dat hij in haar plaats zou gaan. Hij was nu eenmaal heel beschermend over de twee vrouwen in zijn leven.

Van zenuwen was absoluut geen sprake. Louise ademde rustig in en uit en deed zoals haar vader haar opgedragen had. Het gevecht was voorbij, voor het goed en wel begonnen was. Twee strategische aanvallen waren blijkbaar genoeg. Ze glimlachte breed naar ons toen het voorbij was, alsof ze ons zo wou bedanken.

Ze kwam met die brede grijns op ons afgelopen. Ze omhelsde ons alle drie om beurt. “ Je hebt het verdiend schat. Ik wist wel dat je sterk was “ Ik drukte een kus op haar voorhoofd en keek haar met een glimlach aan. Veel tijd om haar te zeggen hoe trots ik was had ik niet, want ze ging samen met haar broer al naar het podiumpje. Daar zouden ze gevierd worden door de roedel en natuurlijk gekroond worden tot nieuwe Alfa’s van de roedel.

A/N: Dit was het einde van The Omega :D Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben en ik hoop jullie natuurlijk terug te zien bij The Luna :D

Vote/Comment/Follow