The Omega [#Herschrijven]

74. Axelle [1]

74. Axelle

Mijn hoofd deed verschrikkelijk veel pijn. Volgens mij was ik op de grond gevallen. Ik opende mijn ogen en wreef over mijn voorhoofd. Een gewicht duwde op mijn borst en toen ik naar beneden keek zag ik een bekende bos haar. Logan lag met zijn hoofd op mijn buik. Ik glimlachte onbewust bij het zicht. Hij had de hele tijd staan waken tot ik wakker zou worden en nu ik eindelijk wakker was sliep hij. Het gaf me wel even de tijd om na te denken over wat er gebeurd was. Met enige moeite probeerde ik het me te herinneren.

" Eindelijk " zei Grace. Ze hield haar armen wijd open. " De verloren dochter is terug " Ik rolde met mijn ogen om haar opmerking en gaf ze alle drie een kus op hun wang, voor ik naast hen in het gras ging zitten. " Ik had echt niet gedacht dat Logan je naar hier zou laten komen. Ik dacht dat hij in een beschermende periode zou zitten " lachtte ze. Opnieuw rolde ik met mijn ogen. Eerlijk gezegd vond ik het ook raar. Volgens mij had hij zich echt moeten inhouden daarnet en kon hij gewoon geen nee zeggen tegen me.

" Nu je hier toch bent, willen we heel erg graag alle details horen. Alles. Alles " Het laatste woord sprak ze heel erg traag uit, alsof ik het niet begrepen had. " Er zijn niet zo veel details. Ik heb Logan gered met het tegengif, daarna probeerden we te ontsnappen, dan hadden ze ons gevonden, was er een gevecht en dan kwamen Oliver en Jack ons redden " somde ik allemaal op. Ze knikten alle drie even.

" Nu jullie alle twee veilig en wel zijn, vind ik dat het tijd is dat jullie aan kindjes beginnen. " Ik wou net iets zeggen, maar ze stak haar hand op als teken dat ik haar niet mocht storen. " Ik weet dat het niet zo makkelijk zal gaan, en dat het de vorige keer niet gelukt is, maar na wat proberen zal het wel lukken. En daarbij, dat proberen lijkt me ook niet zo erg, of wel soms " Volgens mij zag mijn hoofd zo raar als een tomaat. Nee, zo erg was dat inderdaad niet, dacht ik, maar dat ging ik niet luidop zeggen.

We praatten een tijdje verder. Harper vertelde wat over zichzelf, Grace vertelde over wat er allemaal gebeurd was in de roedel toen we weg waren en Emily vertelde, tot in de kleinste details, over haar Oliver. En die ' haar ' mocht je letterlijk nemen. Ze praatte over hem alsof ze hem al jaren kende, en alsof ze al jaren mates waren. " Ik heb gewoon wat schrik voor de toekomst. Ik draag zijn mark wel, maar hij heeft nog geen enkele move gedaan om verder te gaan, snap je " Ze friemelde een beetje aan haar armband, die ze natuurlijk gekregen had van Oliver, van wie anders ...

" Bij Logan en mij heeft het ook lang geduurd. Hij gaf me zijn mark zonder toestemming en ik ging bijna meteen in de heat. " vertelde ik haar. Ze hield haar hoofd schuin. " Dus wij zijn een beetje zoals jullie " zei ze langzaam. Ik knikte. " Logan en ik hebben nog wat gewacht tot ik er klaar voor was. Ik wou het zeker niet doen gewoon omdat de heat me te veel werd. Daarom hebben we er niet langer mee gewacht " Ze hield haar hoofd nog steeds schuin en het leek alsof ze mijn woorden aan het analyseren was.

" Het is ook niet zeker dat je zwanger wordt van het voltooien van het matingproces. Alfa's zijn nu eenmaal uitzonderingen. Bij hen gebeurd het bijna elke keer " Behalve bij ons, dacht ik. " Kijk naar mij en Jack. Wij zijn al een tijd samen en hebben wij een kindje, nee. Niet dat we het niet willen hoor. In de nabije toekomst zou wel leuk zijn. Ik denk dat we er wel al klaar voor zijn nu. " droomde Grace hardop.

" Praat er gewoon eens over met Oliver. Hij zal je wel begrijpen " zei ik tegen Emily en raakte kort haar hand aan. Net op dat moment voelde ik wat hoofdpijn. Ik raakte mijn hoofd even aan en voelde hoe alles begon te draaien rondom mij. De anderen hadden het ook opgemerkt. " Leg je even neer. " Grace was de eerste die iets tegen me zei. Ik deed wat ze me vroeg, maar voelde me niet beter.

" Waarschijnlijk is het gif nog niet helemaal uit haar lichaam. We zullen je naar het ziekenhuis brengen en iemand moet Logan roepen, want .... "

En daarna werd ik dus wakker, hier in dit ziekenhuisbed. Wisten de dokters al wat er aan de hand was? Ik wou Logan echt niet wakker maken, en wachtte dus af tot hij zelf wakker werd. Natuurlijk kreeg ik meteen een preek toen hij wakker werd. " Waarom heb je me niet wakker gemaakt, Axelle " Hij sloeg zijn armen om me heen en drukte een paar kusjes op mijn gezicht. " Wat is er gebeurd? " vroeg ik hem zachtjes.

Hij kwam naast me zitten op het bed, zonder zijn armen van me weg te halen. " Volgens de anderen ben je flauwgevallen " zei hij. Ik voelde hoe zijn hand over mijn arm wreef. Ondertussen keek hij me wat bezorgd aan. Ik wachtte geduldig tot hij verder praatte. " De dokters hebben wat tests gedaan en blijkbaar zit het gif nog steeds in je bloed " Hij streelde wat haar uit mijn gezicht. Er was nog iets. Hij verzweeg nog iets voor me. Ik voelde het gewoon. De manier waarop hij naar de juiste woorden leek te zoeken.

" Je eeuhmm ... Wij ... " Hij wreef even over zijn gezicht, zuchtte diep en toen hij me aankeek zag ik alleen maar liefde in zijn ogen. " Je bent zwanger, Axelle. We krijgen een kindje "   

A/N: Sorry voor de kleine cliffhanger haha :p Jullie weten wel wat er gebeurde voor dat ze naar het ziekenhuis werd gebracht, en sommige van de gesprekken zijn toch redelijk interessant, al zeg ik het zelf :p Grace, die binnenkort kindjes wil en dan Emily, die ook graag een nieuwe stap wil zetten in haar relatie met Oliver. 

65 votes? En dan probeer ik, woensdag/donderdag een nieuw hoofdstuk te plaatsen :)

Vote/Comment/Follow