The Omega [#Herschrijven]

51. Axelle

Edited = 13/05/2016

52. Axelle

Vraag me niet hoe ik op het idee kwam om met Logan over zijn werk te praten. Het idee kwam in mijn gedachten toen ik aan mijn toekomst dacht. Ik zou de Luna van de roedel worden, maar tot op dit moment had ik nog geen enkele ervaring. Ik wist niet eens wat er allemaal gebeurde in de roedel. Logan hield me altijd ver weg van de kritische blikken en nam het Luna werk van me over. Volgens mij was de tijd gekomen om mijn verantwoordelijkheid op te nemen. Om te tonen dat ik dit werk aankan.

Ik was dan ook heel blij dat Logan me die verantwoordelijkheid gaf. Hij zag, net als mij, blijkbaar in dat het moment aangebroken was om mijn rol binnen de roedel uit te oefenen. En de opdracht die hij me gegeven was, was ook echt een Luna opdracht. Ervoor zorgen dat er meer een groepsgevoel was in de roedel. Evenementen organiseren. Deze opdracht kwam echt op het juiste moment.

Ik had enthousiast een kus op zijn lippen gedrukt en was dan meteen vertrokken. Ik wou direct met de opdracht beginnen. Ik kon niet wachten om iedereen te tonen wat ik allemaal in mijn mars had. Alleen was dat enthousiasme al snel over. De meeste roedel leden keken raar naar me. Alsof ze niet begrepen wat ik hier liep te doen. Toch probeerde ik te glimlachen. En zeker niet te tonen dat het me ongemakkelijk liet voelen.

Ik was nu al zeker een halfuur aan het rondlopen in het centrum. De meeste gingen meteen uit de weg en als ik iets aan hen vroeg liepen ze snel weg. Wouden ze niets met me te maken hebben? Vonden ze me te zwak? Of probeerden ze gewoon te doen alsof ze het veel te druk hadden? Ik liep snel weg uit het centrum, naar één van de graslandschappen. Ik voelde hoe zich tranen begonnen te vormen in mijn ogen. Had ik nu echt gedacht dat ik dit aankon?

Ik ging in het gras vallen en legde mijn notitieboekje naast me neer. Waren mijn ouders nu maar hier. Zij zouden me wel advies kunnen geven. Mijn vader was aan het revalideren in een andere roedel. Luca had een hele hoop medische apparatuur vernietigd, waardoor Logan het beter vond om hem over te brengen naar een roedel die die apparatuur wel had. Zo kon mijn vader beter worden met de beste zorgen. Natuurlijk was ik Logan hier ontzettend dankbaar voor.

Met mijn moeder begon het ook beter te gaan. Ze hielden haar nog steeds in een coma, omdat ze nog niet helemaal genezen was. Alleen zou het wel niet lang meer duren voor ze terug bij ons zou zijn. En hopelijk was mijn vader dan ook terug in de roedel.

Waarom ben je verdrietig? Logan's stem klonk in mijn hoofd en ik zuchtte. Dankzij de matebond zou ik ook nooit iets geheim kunnen houden voor hem. Ik kan het niet Logan. Ik wou met een paar roedel leden praten, maar iedereen gaat zo snel mogelijk weg. Een grom klonk in mijn hoofd. Hoe durven ze je zo te behandelen! gromde hij. Het is niets Logan. Ze hebben gelijk. Ik beteken niets.

Deze keer was Logan het die zuchtte. Je betekent wel iets, Axelle. Je moet alleen hun vertrouwen winnen én hen laten zien dat ze je verkeerd beoordelen. Geef het niet zo snel op. Desnoods doe je het helemaal alleen. Moeilijk gaat ook.

Ik antwoordde niet op wat hij zei. Hij vroeg me ook niets meer en daar was ik blij om. Ik wou even in alles rust nadenken over wat ik zou doen. Na lang nadenken begon ik wat te krabbelen in mijn notitieboekje. Als niemand me zou helpen, dan zou ik het inderdaad alleen doen. En ik zou Logan trots maken!   

A/N: Alweer een nieuw hoofdstuk, denken jullie waarschijnlijk haha :p Ik had een beetje tijd over en om te vieren dat The Omega al meer dan 60k views heeft en 5k votes is hier een extra hoofdstuk :) De engelse versie van dit verhaal zit al bijna aan 10k views :O We hebben dus veel te vieren :p 

Jullie kunnen trouwens nog steeds vragen opsturen voor de Q&A :) Ik ben van plan om die te plaatsen zodra ik de hoofdstukken van Luca vertaald en geplaatst heb in de engelse versie :) 

Vote/Comment/Follow