The Omega [#Herschrijven]

82. Axelle [2]

82. Axelle [2]

De verpleegsters hadden we naar een kamer gebracht in de beschermde vleugel van het ziekenhuis. Ze hadden een grote kamer voor ons voorbereid. Mijn twee kindjes lagen beiden in een apart bedje. Een mutsje op hun hoofd en schattige kledij aan. Aangezien we het geslacht van de tweede baby niet wisten, hadden we gewoon neutrale kledij gekozen. Zodra ze wat zou groeien, zouden we natuurlijk mooie, schattige roze kleertjes kopen. Hoewel ik een gevoel had dat we wel wat kledij als cadeau zouden krijgen.

Oliver zou onze ouders op de hoogte brengen van de geboorte. We hadden hen niet op voorhand kunnen laten weten dat het moment daar was, dus had Logan hem die taak gegeven. Volgens mij stonden ze ongeduldig in de gang te wachten tot ze binnen mochten. Net zoals onze vrienden. Alleen was Logan al een paar keer gaan zeggen dat ik even een pauze nodig had. En dat was nog zacht uitgedrukt.

Zodra ik mijn hoofd tegen mijn kussen had gelegd, voelde ik hoe moe ik echt was. Mijn ogen vielen bijna meteen toe. Logan had even geglimlacht en had een kus op mijn voorhoofd gedrukt,voor hij zei dat ik gerust een kort dutje kon doen. Tijdens dat dutje had Logan de rest op afstand gehouden. Alleen leek aan die rust een eind te komen. Ik zou niet eeuwig kunnen wachten om ze binnen te laten.

Logan was in tweestrijd. Het liefste van al zou hij gewoon naast mijn bed zitten en over mij waken, maar nu moest hij zichzelf in twee of zelfs drie delen. Als oplossing had hij onze twee kindjes dicht tegen mijn bed gezet, zodat hij ons alle drie tegelijk in de gaten kon houden.

Er werd voorzichtig op de deur geklopt. Onze beide hoofden draaiden meteen die richting uit. Een verpleegster kwam, wat schoorvoetend, de kamer in. " De bezoekers staan echt te trappelen om binnen te komen " zei ze. Ze bleef in de deuropening staan. " Ze heeft gelijk." zei ik en legde mijn hand op Logan's arm. " We kunnen ze niet nog een paar uur laten wachten. "

Logan ging niet in tegen mijn beslissing. Hij knikte alleen maar, drukte een kus op mijn lippen en wandelde daarna naar buiten, samen met de verpleegster. Ondertussen ging ik wat rechter zitten en probeerde de slaap uit mijn ogen te wrijven.

Een paar minuten later hoorde ik voetstappen dichterbij komen. Logan leek ze nog even wat instructies te geven aan de deur, voor die eindelijk open zwaaide. Mijn moeder was de eerste die binnen kwam. Ze sloeg haar handen voor haar mond, zodra haar ogen die van mij vonden en ze kwam naar me toe om me een knuffel te geven.

Daarna volgde mijn vader, met Oliver, Emily, Jack en Grace achter zich. Als laatste kwam Logan's moeder binnen. Ze gaven me allemaal een knuffel, zeiden hoe blij ze waren voor me en draaiden zich daarna naar de kinderen.

" Hij ziet er echt zo schattig uit met dat mutsje " Emily wist niet welke van de twee ze nu het schattigste vond. Haar ogen twinkelden. Ik kon een grinnik toch niet onderdrukken. Zelfs Logan zag het grappig ervan in. Hij gaf Oliver een schouderklop, alsof hij wou zeggen ' binnenkort is het aan jullie'.

" En ... is het een meisje of een jongen " De kleren vertelden niet meteen het geslacht van ons tweede kindje, dus ik begreep de verwarring. " Wel. Laat ik zeggen dat we het geluk hebben dat we een neutraal kleur gekozen hebben voor de kinderkamer, in plaats van blauw. "

Het duurde een maar seconden voor ze het begrepen hadden. Daarna klonken er enthousiaste geluiden. " Een meisje ?! " Iedereen leek blij te zijn dat we zowel een meisje als een jongen gekregen hadden.

Het duurde ook niet lang voor de kinderen wakker geworden waren van het lawaai. Ze bewogen een beetje in hun bedje en natuurlijk was dat het moment om iedereen eens de kans te geven om een paar minuten te kunnen knuffelen met de kinderen. En volgens mij, waren de kindjes ook blij met al die aandacht.

" En mogen we nu ook al weten hoe ze heten? " Emily keek me met een brede glimlach aan. Mijn hoofd draaide naar Logan. " Ah, het teken. " Logan stapte naar een kast toe en pakte daar de tasjes eruit. We hadden voor 3 soorten doopsuiker gezorgd, in plaats van twee. We hadden natuurlijk drie namen in plaats van twee.

Logan gaf aan iedereen twee doosjes doopsuiker. " Open maar " Ik kon niet wachten op hun reactie. Na een paar seconden werden de twee namen al enthousiast luidop gezegd. " Arthur en Louise. " 

A/N: Moest iemand nog een suggestie hebben voor een jongensnaam dan mag je die zeker laten weten ;p Want ik ben nog niet 100 procent overtuigd van Arthur haha :p

Hopelijk vonden jullie het een leuk hoofdstuk.

Vote/Comment/Follow