The Omega [#Herschrijven]

70. Axelle [2]

70. Axelle [2]

We zaten een tijdje zwijgend naast elkaar, voor ze zei: " Ik ga gewoon in de bibliotheek een paar boeken zoeken " Ze stond recht en ik had de kans niet om haar nog te antwoorden. Het was lief van haar dat ze me wou helpen, maar het was loze moeite. We moesten gewoon hopen dat het ooit zou lukken. Dat was het enige dat we konden doen.

*******

Ik bleef wachten. Een halfuur later was ze al terug. Ze had een boek of vijf mee. Ze legde ze voor ons neer en sloeg er dan één van open. " Ik heb er alleen maar vlug doorgebladerd. Misschien kan je zelf eens kijken om te zien wat je wil proberen en wat niet. Ik zal ondertussen wel zorgen voor een gezonde snack. Gezond eten is nu eenmaal belangrijk "

Ze verliet opnieuw de kamer, voor ik iets kon zeggen. Oliver zou echt nog zijn handen vol hebben met haar, dacht ik lachend in mezelf. Ik besloot de boeken toch maar een kans te geven. We hadden weinig opties, dus ik wou alles proberen. En laat het nu net het moment zijn om verschillende zaken te proberen, gelet op wat er daarstraks gebeurd was. Ik voelde mijn wangen al rood kleuren bij het idee alleen al.

Ik hief mijn benen in de lucht en bleef zo een hele tijd liggen. Normaal zou dit moeten helpen. Liet ons hopen van wel. Emily keek me raar aan toen ze terug de kamer inkwam met haar ' gezonde snack '. Ze zette de plateau neer op het nachtkastje en keek naar me. " Wat doe je? " vroeg ze zacht. Ze liet haar ogen over mijn houding gaan.

" Ik ben gewoon iets aan het uitproberen " zei ik. Hoe lang moest ik dit eigenlijk volhouden? Een paar minuten? Een kwartier? Zo lang hield ik het uiteindelijk niet vol. Na een minuut of 5 liet ik mijn benen uitgeput op het bed neervallen. Emily gaf me meteen een glas water en ik dronk er gulzig van. " Als het niet werkt heb ik toch nog een goede manier om gewicht te verlieten " mompelde ik. Hoewel het niet echt nodig was om gewicht te verliezen, maar ik mocht wel wat spieren bij kweken.

" Vanaf nu ga je gezonder eten. Zo ga je veel vitaminen binnen hebben, in plaats van die stomme pillen die je moet nemen " Die stomme pillen waren nochtans op doktersvoorschrift ... Ze zette de plateau naast me op het bed en wachtte tot ik ging eten. Langzaam deed ik dat ook. Ik was niet gewoon om echt gezond te eten. Meestal at ik iets dat licht verteerbaar was, voor mijn maag. Logan zou trots op me zijn, als hij wist dat ik toch al vorderingen maakte op gebied van eten.

" Het is echt heerlijk " zei ik. Het was echt gemeend. Ik dacht niet dat ik een fan zou zijn van gezond eten, maar het was beter dan verwacht. Veel beter. Ik nam een tweede hap, terwijl Emily met een brede glimlach naar me keek. " Ik ben blij dat je het lekker vindt " zei ze, duidelijk tevreden met wat ik gezegd had.

" Ik moet straks naar de dokter. Heb je zin om mee te gaan? " vroeg ik. Vanaf nu zou ik een aantal dagen achter mekaar hormonen ingespoten krijgen. En ik wou daar liever niet alleen naartoe gaan. Emily knikte meteen. " Natuurlijk meegaan " Zo gebeurde het dus dat we een uurtje later bij de dokter zaten.

" Hoe voel je je nu Alfa Logan niet bij je in de buurt is? " Ze had me net de prik gegeven en ik zat terug tegenover haar aan haar bureau. " Ik ben een beetje ongerust, maar ik probeer er niet teveel aan te denken " zei ik. Ik kon niet wachten tot vanavond. Tot ik zijn stem eindelijk terug zou horen. De volgende keer hield ik hem thuis, dat had ik mezelf al beloofd. Ik was het niet gewoon dat hij niet bij me was. En dan moest hij nu voor zo lang weggaan.

" Probeer zoveel mogelijk te rusten. Geen zware inspanningen leveren en dan hebben we binnenkort misschien wel goed nieuws " Vooral die misschien bleef me bij. Ondanks alles wat we deden, konden we nog steeds slecht nieuws krijgen. Ik wist niet of ik dat wel aankon, dus probeerde ik ook daar niet aan te denken.Ik knikte en bedankte haar, voor ik met Emily terug naar huis ging. Daar bleef ik de hele tijd in bed liggen, tot 's avonds.

Emily had opnieuw gekookt. Natuurlijk opnieuw iets gezonds. Het verbaasde me dat ze echt iets gezonds in de keuken gevonden had. Ze had Oliver, Jack en Grace uitgenodigd. We zaten met ons vijf aan de eettafel, net op het moment dat mijn gsm afging. Ik liet mijn bestek meteen op tafel vallen en nam op, voor ik naar boven liep.

" Je hebt me toch nog niet gemist, hoop ik? " Logan lachte in mijn oor en ik voelde hoe een glimlach ontstond op mijn gezicht. " Jawel! Het is echt de laatste keer dat je nog zonder mij ergens naartoe gaat " zei ik. Ik ging op het bed zitten. " Ik weet het. " mompelde hij. " Het is toch moeilijk dan ik gedacht had. Ik denk de hele tijd aan jou " " Zorg dan maar dat je snel terug bent " zei ik meteen. Hij antwoordde niet meteen.

" Het is hier echt een slagveld. Ik weet niet hoe snel we de toestand hier terug onder controle hebben. Ik hoop dat het niet te lang duurt, maar ik vrees ervoor " Natuurlijk kon hij mijn pruillip niet zien. " En hoe lang denk je dat het dan gaat duren? " fluisterde ik bijna. Hij zou langer wegblijven dan gedacht. Wat moest ik in de tussentijd doen? Ik kon niet zonder hem. " Het is nog wat te vroeg om dat nu te zeggen. Misschien heb ik daar morgen al een beter zicht op "

" Axelle. Ik moet weg. Blijkbaar hebben ze een nieuwe aanval ingezet. Ik spreek je morgenvroeg, oke? " zei hij gehaast. " Tot morgen. Hou van je " zei ik. Hij gaf me niet eens een antwoord. In plaats daarvan beëindigde hij gewoon het gesprek. Waarschijnlijk moest hij hem echt heel hard haasten. Ik begreep het ergens wel, maar toch deed het een beetje pijn.

Ik besloot terug naar beneden te gaan, waar de helft van mijn eten nog op mijn bord lag. Ik begon meteen weer te eten, terwijl de anderen natuurlijk vroegen wat Logan allemaal gezegd had.

Nadat ik klaar was, gingen Jack en Grace terug naar hun eigen huis. Ergens was ik daar wel blij om, want allemaal die verliefde koppeltjes hier maakten me echt ziek. Ze deden me alleen maar denken aan Logan en mij. 's nachts was dat ook het enige waaraan ik kon denken. Aan Logan. Aan het feit dat het nog lang zou duren voor hij terug was. 

A/N: Wat ben ik toch blij dat ik Emily in dit verhaal heb gebracht. Ze is echt dé vriendin die Axelle nodig had :) 

Ik denk niet dat ik morgen iets ga plaatsen. Gewoon omdat ik echt eens een super lang hoofdstuk wil schrijven. Het hangt er een beetje vanaf of ik morgen veel tijd heb of niet ;) 

Als ik 70 votes krijg dan wil ik er wel eens over nadenken om morgen iets te plaatsen ;) Als beloning :)  

bijna 90k views :O en bijna 10k votes :O

Vote/Comment/Follow