The Omega [#Herschrijven]

65.Oliver

65. Oliver

Het probleem met de waterleidingen was eindelijk opgelost. Het had ons bijna een hele dag gekost en natuurlijk had Logan via de mind link geweten dat er iets aan de hand was hier. Onze verrassing viel dus in duigen. Nu niet dat het echt iets heel groots was. We waren het hier gewoon wat aan het herinrichten. Het leek ons hier wat doods. Wat meer kleur kon geen kwaad. Alleen hadden we in ons enthousiasme wat te diep gegraven.

Heel even rust, dacht ik. Ik had deze nacht niets geslapen en ik vond dat ik nu wel wat rust verdiend had. Nog geen vier uur later galmde Jack's stem door mijn hoofd. Een bewaker is vermoord! Meteen was ik klaarwakker. Ging iemand ons aanvallen? Wie had hem vermoord? Waarom? Verschillende vragen gingen door me heen. Ik besloot meteen wat kleren aan te trekken en naar de grens te gaan. Jack stond op me te wachten. Hij leunde over een lichaam heen.

" Eén messteek in het hart " De woede nam mijn lichaam over. Hoe durfde iemand één van ons te vermoorden? " Heeft iemand iets gezien? " vroeg ik aan Jack, terwijl ik zelf al rondkeek. Ik zette al een aantal stappen naar voor. Ik probeerde de geur van de aanvaller te vinden. Het lukte me maar niet. Het enige dat ik rook was een veel leukere geur. Bloemetjes.

Jack zag duidelijk dat ik moeite had om de geur te vinden, dus deed hij het maar zelf. " Hij is niet ver hier vandaan " Hij begon een richting uit te lopen en ik kon niet anders dan achter hem aan te rennen. Vreemd genoeg ging de geur die ik geroken had dezelfde richting uit. Wacht even ... Bloemetjes. Mijn wolf die tekeerging in mijn hoofd, en dat was absoluut zeker niet van woede. Zou mijn mate in de buurt zijn?

" Jack " Ik overbrugde de afstand tussen ons. " Hoe voelde jij je toen je Grace ontmoet had? " vroeg ik hem. Mijn vraag verbaasde hem duidelijk. " Ik rook haar eerst. Mijn wolf bleef maar herhalen dat ik naar haar toe moet gaan en de rest weet je volgens mij zelf ook. Je was erbij " Het was op haar 18de verjaardag. We waren net onze ronde aan het doen in de roedel toen hij opeens bij me wegliep. ' Mate! Mate! ' had hij zitten roepen. Hij had niets eens de moeite genomen om de deur te openen. Hij beukte ze gewoon in en kwam bijna meteen oog in oog te staan met ' zijn ' Grace.

Op dit moment waren ze een huis aan het bouwen voor hen twee. Zodra dat klaar was gingen ze samenwonen. Nu woonde ze nog bij haar ouders. Hadden Grace en Axelle mekaar eigenlijk al ontmoet? Ik dacht het niet. Waarschijnlijk omdat er zoveel gebeurd was. En ze nog niet het juiste moment gevonden hadden.

" Bedoel je ... " Hij keek me vragend aan. Ik kon niet anders dan gewoon knikken. Het kon niet anders. De geur, mijn wolf. Ik begon me wat zenuwachtig te worden. Wat als ik tegen viel? Wat als ze mij niet wou?

We bleven rennen, tot we opeens iemand voor ons zagen. We renden het laatste stukje en Jack kon de persoon vastpakken. " Hier blijven jij " Hij pakte de kap vast, die ervoor zorgde dat we zijn of haar gezicht niet konden zien, en trok het van zijn of haar hoofd. En toen leek mijn hele wereld opeens compleet. Ik staarde in de mooiste ogen die ik ooit gezien had. Een meisje, van rond Axelle's leeftijd staarde terug.

Had zij de wachter vermoord? Ik keek langzaam naar Jack en zag duidelijk dat we alle twee naar dezelfde persoon hadden gezocht. Dat zij zowel de gezochte crimineel als mijn mate was. Wacht ... " Jack. Doe alsjeblieft niet wat je van plan bent " Ze gingen haar opsluiten in de kerkers. Het kon niet anders. Ze was een crimineel en ze gingen haar opsluiten tot Logan en Axelle terugkwamen. Mijn hart deed pijn toen ik eraan dacht. " Alsjeblieft " Ik smeekte hem. De andere wachters kwamen naar ons toe gelopen. Jack liet haar ondertussen los en kwam naar me toegelopen. " Pak haar vast en breng haar weg "

" Nee! " schreeuwde ik. " Blijf van haar af! " De wachters pakten haar vast en brachten haar weg. Verder en verder van me vandaan. Jack hield me tegen. Van je beste vriend moest je het hebben ... " Laat me los! Ik moet naar haar toe! " Woede en verdriet ging door me heen. Woede omdat ze me vasthielden en verdriet omdat ze haar gingen opsluiten. " Oliver. Doe rustig. Ik zal Logan proberen bereiken en hem vragen om terug te komen. Maak je geen zorgen. Niemand zal haar iets aandoen " Hij probeerde me gerust te stellen, tevergeefs.