The Omega [#Herschrijven]

80. Axelle [2]

80. Axelle [2]

De autorit naar onze verblijfplaats verliep rustig. En met rustig bedoel ik dat ik er eigenlijk niets van gemerkt had. Mijn lichaam vond het blijkbaar tijd voor nog een dutje. Logan's schouder was dan weer mijn kussen geworden. Zelfs toen we gearriveerd waren, werd ik niet wakker. Logan had me blijkbaar naar binnen gedragen, want toen ik terug wakker werd lag ik in een bed. Goed ingeduffeld en met Oliver op een stoel naast het bed.

" Is Logan al aan het werk? " vroeg ik. Ik geeuwde even en wreef daarna in mijn ogen. Het dutje had me goed gedaan. Een paar extra kilo's meesleuren was vermoeiend, maar ik hoopte dat ik toch veel tijd zou hebben om nieuwe dingen te leren hier." Had je iets anders verwacht dan? " vroeg hij met een grinnik. Eigenlijk niet nee. We waren hier vooral voor zaken en het was dan ook logisch dat Logan meteen naar een eerste vergadering gegaan was. Ik hoopte maar dat hij niet te lang wegbleef, want stiekem miste ik hem toch al. Ik was het niet echt gewoon om hem niet in mijn buurt te hebben.

Ik krabbelde voorzichtig recht en rekte me uit. Een douche zou nu wel op zijn plaats zijn. " Ik zal zien of hier iets te eten is, en ondertussen kan jij even opfrissen. " zei Oliver. Hij glimlachte kleintjes naar me, en verliet daarna de kamer. Ik bleef nog even in bed zitten, om wakker te worden en omdat ik me wat duizelig voelde, en waggelde daarna naar de badkamer. Daar nam ik een douche.

Tegen de tijd dat ik terug, volledig aangekleed en helemaal wakker, in de kamer was, zat Oliver al aan een klein tafeltje. Een plateau stond voor hem en hij wachtte duidelijk op mij. " Ik heb je toch niet te lang laten wachten, hoop ik? " Ik ging naar hem toe en zette me tegenover hem aan het tafeltje. Mijn maag begon te knorren van de honger, dus begon ik meteen met eten." Helemaal niet " zei hij met een glimlach.

Na het late middageten, vond ik het toch tijd om toch maar te laten merken dat ik wakker was. Waarschijnlijk zaten er al een paar mensen op mij te wachten. Ik merkte dat Logan in de woonkamer was. Twee andere mannen zaten naast hem. Lang duurde het niet voor Logan mijn aanwezigheid opmerkte. Hij draaide zijn hoofd langzaam naar me toe en glimlachte breed. Daarna liet hij me dichterbij komen.

" Mag ik jullie voorstellen aan mijn mate, Axelle. " Hij sloeg zijn arm om me heen en liet zijn hand op mijn buik rusten. De twee mannen stonden bijna gelijktijdig recht en schudden mijn hand. " Aangenaam, Axelle. " zeiden ze om beurt. " Dit zijn de Alfa en de bèta. " fluisterde Logan in mijn oor.

Een paar minuten later ontmoette ik ook nog de Luna. Ze nam me mee naar één van de vele tuinen van de roedel. Daar gingen we op een bankje zitten. " Ik moet je nog proficiat wensen " zei ze met een brede glimlach. Ze wees kort naar mijn buik en als vanzelf legde ik mijn hand erop. " Dankjewel. " zei ik wat verlegen.

" Het verbaasde me dat je mee kwam naar hier. Normaal gezien brengt een Alfa nooit zijn luna mee, maar nu begrijp ik al waarom jij een uitzondering bent " grinnikte ze. Ik kon een lachje ook niet onderdrukken. " Logan heeft me liever dicht bij zich, zeker nu. Hij wil er zeker van zijn dat ik veilig ben en volgens hem ben ik dat alleen maar als ik bij hem in de buurt ben "

Ik voelde de baby's schoppen tegen mijn hand en keek even naar mijn buik. Het zou niet heel lang meer duren voor ze er zouden zijn. Tweelingen werken ook vaak vroeger geboren dan andere baby's, dus ik zou ze waarschijnlijk niet tot het einde kunnen dragen. Dat maakte het alleen maar nog spannender.   

 De Luna en ik bespraken daarna van alles en nog wat. Over haar eigen kinderen, over de luna positie zelf. Ze gaf me zelfs enkele tips. We wandelden ondertussen rustig door één van de tuinen. Om eerlijk te zijn, was ik stiekem jaloers dat we dit niet thuis hadden. Daar wou ik snel werk van maken als we terug waren.   

Opeens voelde ik mezelf weer duizelig, net zoals deze ochtend. Ik bleef staan en legde mijn handen op mijn buik. " Voel je je wel goed? " De Luna sloeg haar arm om me heen en hield me stevig vast. " Niet helemaal " mompelde ik. Opeens had ik hevige steken in mijn buik. De Luna hielp me zitten en ze haalde vlug wat water. " Misschien is het best als je even naar de dokter gaat. Dit is helemaal niet oke. Ik zal iemand vragen om naar je mate te gaan "

De Luna ondersteunde me en bracht me zo naar de dichtstbijzijnde dokter. Ondertussen werden de steken alleen nog maar heviger. Ik begon ongerust te worden en Logan was er niet om me te kalmeren. " Je mate komt, Axelle. Nog even geduld " zei de Luna. Ik ademde diep in en uit, in de hoop om zo zelf kalm te blijven, maar ik wist dat enkel Logan me kon helpen nu. Het enige waaraan ik kon denken was: laat er alsjeblieft niks mis zijn met de baby's. 

A/N: O-Owh. Wat gebeurd er nu? :O Ik had even een kleine writersblock haha in het begin van het hoofdstuk, maar dan opeens bam en voila, een nieuwe cliffhanger voor jullie :p 

Vote/Comment/Follow