The Omega [#Herschrijven]

60. Axelle

Ik had echt nood aan een lichtpuntje in deze duisternis. Iets dat me even kon weghalen bij de gebeurtenissen van vandaag. Ik kan nog steeds niet geloven wat er gebeurd is in mijn kleine landje. Laat ons gewoon hopen, misschien wat tevergeefs, dat het de laatste keer is dat dit gebeurd want ik wens dit absoluut geen enkel land en geen enkel persoon toe. #prayforbrussels #prayfortheworld

60. Axelle

Mijn vader had zijn armen om me heen geslagen en hij drukte me dicht tegen hem aan. " Ik kan echt niet geloven dat ik dit nog mag meemaken " mompelde hij. Hij drukte een kus op mijn haar en keek me daarna in de ogen. " Je weet niet hoe blij ik ben dat jullie er alle twee bij zijn " Mijn hand pakte die van mijn moeder vast. Ik kon het nog steeds niet bevatten dat mijn beide ouders hier waren. Dat ze alle twee deel zouden uitmaken van mijn toekomst. Als ik nog tranen overhad, had ik gehuild bij deze gedachte. Alleen had ik die allemaal al opgebruikt de laatste 10 minuten.

Een arm werd rond me heen geslagen en ik wist meteen dat het die van Logan was. Het verbaasde me dat hij zo snel al naar me toe gekomen was. Hij stond daarnet nog bij Oliver en Jack. Hij was bijna meteen naar de ceremonie naar hen toe gegaan. Had hij soms iets te bespreken met hen?

Hij drukte een kus op mijn wang en keek daarna naar mijn ouders. " Geeft het als ik uw dochter even voor mezelf hou? We moeten namelijk nog een aantal mensen gaan begroeten " Hij leidde me bij hen weg en al snel zag ik waar we naartoe gingen. Een hele groep stond op ons te wachten. Ik voelde de zenuwen opnieuw de bovenhand nemen. Blijf gewoon kalm, herhaalde ik in mijn hoofd. Logan zou waarschijnlijk wel het woord voeren. Ik hoefde alleen maar te antwoorden op de vragen die ze aan mij stelden.

" Gefeliciteerd, Luna " Een Alfa schudde mijn hand en ik glimlachte wat kleintjes naar hem. De anderen feliciteerden me ook, net zoals ze dat bij Logan deden. Logan was al snel afgeleidt door een gesprek met een alfa, waardoor ik niet op hem kon terugvallen toen één van de Luna's naar me toe kwam. Ik slikte voorzichtig en probeerde opnieuw mijn glimlach op te zetten. Ik was nu een Luna. Ik had dezelfde positie als haar, dus wees niet bang. Zo sprak ik mezelf moed in.

" Ik had nooit gedacht dat een omega ooit een Luna zou kunnen worden " zei ze. " Maar ja, de tijden veranderen zeker " Ze lachte even om haar grapje. " Dat betekent natuurlijk niet dat ik je niet geschikt vindt voor deze rol. Absoluut niet. Toen ik je daar zag staan naast Alfa Logan wist ik meteen dat je het goed zou doen. Ik had het nooit voor mogelijk gehouden dat iemand zijn hart zou kunnen veroveren. Ik ken hem dan ook al jaren. Ik ben ooit nog lid geweest van jullie roedel "

" Logan vertelt niet zoveel over zijn werk of verleden. " legde ik haar uit. Ze haalde haar schouders even op, om duidelijk te maken dat het haar niet veel scheelde dat hij nog nooit over haar vertelde had. " Zo goed kende ik hem ook weer niet. Ik weet alleen dat hij vooral een goede Alfa wou zijn, en nogal hard was voor de leden van de roedel. Het is ook alleen maar van horen zeggen "

Ik wou net antwoorden toen Logan zich naar me toe draaide. We stopten alle twee met praten en zo maakten we natuurlijk duidelijk dat we over hem hadden zitten praten. Hij liet het alleen niet merken. " Laten we nog even snel een rondje doen en daarna kunnen we gaan. " Die ' even snel ' betekende dat we uiteindelijk nog twee uur gebleven waren. Tegen de tijd dat Logan me aan iedereen had voorgesteld, moest ik natuurlijk ook nog van een aantal mensen afscheid nemen. En dat had ook weer enkele tientallen minuten in beslag genomen.

Ik was dan heel blij toen ik eindelijk in de auto zat. Ik zuchtte diep en liet mijn hoofd tegen het raampje vallen. Het was een drukke, maar vooral emotionele dag geweest. Ik had echt wat nood aan rust nu. Gelukkig hadden we nog een kleine autorit voor de boeg. Misschien kon ik een kort dutje doen. Logan legde zijn hand op mijn been en gaf me daar een klein kneepje. " Ik maak je wel wakker als we er zijn " zei hij. Het leek alsof hij mijn vraag gehoord had. Of hij gemerkt dat ik moe was. Ik sloot langzaam mijn ogen en viel bijna meteen in slaap.

ik werd terug wakker toen Logan me al naar binnen aan het dragen was. Hij grinnikte toen hij merkte dat ik wakker was. " Dag slaapkop " zei hij, voor hij een kus op mijn voorhoofd drukte. Eenmaal binnen zette hij me op de grond. Ik wreef de slaap uit mijn ogen en keek dan pas goed rond. Bijna de hele ruimte was verlicht door kleine kaarsjes. Hier en daar lagen ook rozenblaadjes en zelfs een fles champagne.

" Niet overdrijven had ik gezegd, pff ... " bromde Logan achter me. Ik draaide me naar hem om. " Was dit jouw idee? " vroeg ik hem. Hij glimlachte een beetje schaapachtig, voor hij zijn armen om me heen sloeg. Ik legde mijn hoofd tegen zijn borst. Natuurlijk wist ik van de traditie af om naar dit huisje te komen na de ceremonie. Natuurlijk wist ik ook waarom we juist naar dit huisje moesten komen. Ik voelde mijn wangen al rood worden en verborg mijn gezicht dus in zijn borst. Alleen had hij me wel door.

" Waar denk je aan? " vroeg hij me. Zijn vingers gingen even over mijn vuurrode wangen. " Aan jou, aan ons " bekende ik wat verlegen. Hij drukte een kort kusje op mijn lippen. " Laten we maar gaan slapen. Dan kunnen we morgen toch nog iets doen, in plaats van in ons bed zitten " Hij pakte mijn hand vast en bracht me dan naar de slaapkamer toe.

" Kan je mijn rits even open doen? " Ik draaide mijn rug naar hem toe. De rits was altijd het ergste aan het dragen van een jurk. Hoe kon je die nu in godsnaam open doen? Logan opende hem langzaam en liet zijn hand iets langer dan nodig op mijn rug liggen. Kippenvel ontstond op de plaats waar hij me aanraakte. De goede soort.

Ik hield mijn jurk vast en draaide me dan opnieuw om, zodat ik naar hem kon kijken. Hij stapte ondertussen al naar de badkamer en ik hoorde hem daar wat lawaai maken. Ik maakte van de mogelijkheid gebruik om me te omkleden. En daarna wachtte ik tot hij klaar was. Hij knipte het licht van de badkamer uit en kwam naar me toe. Enkel gekleed in een boxershort. Had ik al gezegd dat Logan een mooi lichaam had? Zo niet, dan zeg ik het nu dus!

Ik bekeek hem even van kop tot teen, tot ik , opnieuw blozend, wegkeek. Hij had natuurlijk door dat ik naar hem gestaard had en kwam naar me toe. Zijn armen sloeg hij weer om me heen. " Jij bent duidelijk aan stoute dingen aan het denken, Lunatje " Hij drukte een kus op mijn neus en keek me daarna met een grijns aan. " Volgens mij ben ik niet de enige die stoute gedachten heeft, Alfaatje" kaatste ik terug. Logan trok een wenkbrauw op, wel nog steeds met de grijns op zijn gezicht.

We keken mekaar een tijdje aan. Zonder iets te zeggen. De stilte bracht rust en het leek alsof we alle twee aan het nadenken waren. " Laten we maar in bed kruipen. Straks gebeuren hier zaken die beter niet gebeuren " zei hij zacht. Bedoelde hij dat er dan zaken zouden gebeuren die ik niet wou? Zo interpreteerde ik die woorden wel. Ik was niet meer de zwakke Axelle van een aantal weken, maanden geleden. Ik was nu een sterke vrouw. Een Luna. Ik drukte een kort, en plagend , kusje op zijn lippen, voor ik fluisterde: " Misschien wil ik wel dat hier stoute dingen gebeuren "

A/N: Vote/Comment/Follow