The Omega [#Herschrijven]

71. Logan [2]

 71. Logan [2]

" Ik ben er, schat. Ik laat je niet meer alleen " Ik sloeg mijn armen om haar heen en drukte haar tegen me aan. Ze jammerde alleen maar. " Je hebt haar eigen leven in jouw handen. Als je jezelf aan ons overgeeft, dan krijgt ze het tegengif "

Zijn woorden bleven in de lucht hangen. Hij had haar vergiftigd, dat was zeker. Waarschijnlijk met één of andere vloeistof waar weerwolven niet tegen kunnen. Zonder tegengif zou ze het niet overleven. Daar was ik van overtuigd. Ik draaide me naar haar toe en wreef met mijn duim over haar wang. Mijn keuze had ik al gemaakt zodra hij de situatie uitgelegd had. Ik moet haar redden. Ik zou doodgaan van verdriet moest zij het niet overleven.

" Waarom doe je dit? " vroeg ik en draaide me deels naar hem om. Mijn duim bleef over Axelle's wang wrijven en ik probeerde haar zo gerust te stellen.Het was natuurlijk een magere troost voor haar. Ze had nog steeds pijn, heel veel pijn. Ze jammerde nog steeds en had haar armen om zichzelf heen geslagen. Hopend om zo te pijn te laten verminderen.

Hij lachtte, voor hij zijn hoofd schudde. " Je broer. Je bent hem toch nog niet vergeten " zei hij tegen me. " Wat heeft Luca hiermee te maken? " kaatste ik meteen terug. Moest ik soms boeten voor een fout van mijn halfbroer? Hij lag onder de grond, en toch waren we nog niet van hem af ... Had ik echt ooit gedacht dat het voorbij was? Dat we nergens meer bang van moesten zijn?

" Je had beter aan de gevolgen moeten denken toen je hem vermoordde ... " gromde hij. Hij zette een paar stappen dichterbij en ik stond automatisch recht, om Axelle af te schermen. Hij zou geen voet in haar buurt kunnen zetten. " Hij was de mate van mijn dochter. Ze was zo gelukkig. " zei hij. " Tot jullie haar leven een hel moesten maken. Ze stonden op het punt om aan kinderen te beginnen. Luca wou een goede toekomst voor haar. Een toekomst in een roedel, want door je vader kon Luca nergens terecht. Hij wou een goede toekomst voor mijn dochter en jij hebt ze alles afgepakt! " Hij begon tegen me te schreeuwen, maar ik lette er niet op.

" Ik wist niet dat hij een mate had. Alleen vind ik, dat het Luca's eigen fout is. Hij heeft me zelf uitgedaagd voor een gevecht. Dan had hij beter aan de consequenties moeten denken " zei ik en zette me naast Axelle op het bed. Mijn hand wreef over haar rug en ze jammerde door de wrijving. " Dan mag je haar dat altijd zelf ook proberen uitleggen "

Een deur ging open en een meisje kwam binnen. Ongeveer even oud als Luca. Ze had haar armen rond haar buik geslagen en vanaf deze afstand kon ik zelfs zien hoe moe ze was. Ze zag er slecht uit. En dan was dat nog redelijk positief uitgedrukt.

Ze zette een aantal stappen naar haar vader toe en die sloeg een arm om haar heen. " Dit is de moordenaar van Luca " zei hij. Ze rilde duidelijk bij het woord ' moordenaar ' en keek me langzaam aan. " Leg het haar nu maar uit Logan. Dat het allemaal Luca zijn fout is! Dat hij het verdiende om vermoord te worden! " schreeuwde hij opnieuw tegen me.

Axelle jammerde door het luide geschreeuw en ik keek kort naar haar. Ze zou het niet meer lang volhouden. " Waarom? " klonk er. Ik draaide mijn hoofd naar de stem toe en zag dat het meisje gesproken had. Ik schraapte mijn keel. " Het was ik of hem. Hij had mijn mate ontvoerd en dreigde ermee om haar te vermoorden. Toen heb ik voor haar gekozen en heb hem de Alfa titel gegeven. Alleen zou ik die later terugeisen via een gevecht. Luca heeft daarmee ingestemd. Als hij gewoon ingezien had dat hij niet ging winnen dan was hij hier nog " zei ik eerlijk.

Ze pinkte een traantje weg en haar vader omhelsde haar meteen. " Hij wou gewoon een beter leven voor jou. Hij wou je geven waar je recht op had. Zij hebben het van jullie afgepakt. Van jou " Haar vader probeerde haar duidelijk te vertellen dat ze moest inzien dat het mijn schuld was. Ergens was het ook mijn schuld, maar ze vergaten wel dat Luca Axelle ontvoerd had én zelf ingestemd had met het gevecht.

Het bleef een tijdje stil. Axelle was het enige dat hoorbaar was. De twee anderen stonden een paar meter van ons vandaan en waren tegen mekaar aan het praten. Het gaf mij de mogelijkheid om even alleen met Axelle bezig te zijn. " Logan? " fluisterde ze. Ik leunde dichter naar haar toe en wreef over haar wang. " Ik ben er schat, het is bijna voorbij " zei ik om haar gerust te stellen. " Niet doen " mompelde ze. " Aanvaard ... de deal niet " ging ze mompelend verder.

" Ik ga je niet laten doodgaan, Axelle. Ik ga je redden, of je dat nu wilt of niet. Ik ga je echt niet aan je lot overlaten " Ik drukte een kus op haar wang en draaide me dan om naar de twee anderen. " Ik doe het. Geef haar het tegengif en geef mij het gif maar " zei ik. Het deed me vanbinnen pijn dat ik Axelle nooit meer zou zien als ik het gif kreeg, maar zij was veilig. Dat was het belangrijkste.

" Ik wil wel zien dat het beter gaat met haar. Ik wil wachten tot ze het tegengif gekregen heeft " De man knikte langzaam. " Zolang je maar dood gaat " bromde hij. Hij deed teken naar iemand anders, die naar ons toe liep en Axelle bijna meteen het tegengif gaf. Ondertussen stond iemand anders achter me en pakte me vast, zodat ik niet zou weglopen.

Axelle's toestand verbeterde binnen een paar seconden. Het tegengif werkte duidelijk. Ze opende haar ogen en keek, zonder zich te bewegen, naar iedereen rondom zich. " Je hebt haar nu gezien. " bromde iemand achter me. " Breng hem weg " zei hij dan duidelijker. De mannen pakten me vast en spoten iets in mijn nek, voor ik iets kon doen. Daarna trokken ze me weg. Ik voelde de vloeistof door mijn aderen gaan. De pijn kwam er nog niet. Misschien duurde het bij Alfa's langer voor ze de pijn begonnen te voelen?

" Axelle. Ik hou van je, vergeet dat alsjeblieft nooit! " schreeuwde ik naar haar. Iemand hield haar vast, terwijl ze naar me toe probeerde te komen. " Logan! " schreeuwde ze. Ik zag hoe ze begon te wenen en haar mond vormde: ' ik hou van je '. Het was het laatste dat ik zag, voor ik de pijn begon te voelen en ze me ergens naartoe bracht. Het enige waar ik nog aan dacht waren die 4 woorden en het feit dat Axelle veilig was nu. Ze zouden haar laten gaan. Alleen zou ik haar nooit meer zien.   

A/N: Vermoord me alsjeblieft niet :( Geloof me, in het volgende hoofdstuk zal ik alles, of toch heel erg veel, goed maken ;) 

En daarbij, jullie hebben dit hoofdstuk al 2 dagen vroeger gekregen dan ik gezegd had ;) 

Morgen rond de middag plaats ik een spoiler voor het volgende hoofdstuk op mijn profiel. Zeker kijken dus ;)

65 votes? Dan probeer ik tegen vrijdag nog iets te schrijven :)

Vote/Comment/Follow