The Omega [#Herschrijven]

73. Logan [3]

Veel leesplezier ;) 

73. Logan [3]

Nog nooit was ik zo snel een ziekenhuis binnen gespurt. Iedereen keek naar me en boog meteen het hoofd. Het moest voor hen ook raar zijn om hun Luna te behandelen. Bij mij was de enige emotie die ik voelde, nervositeit. Bezorgdheid, beter gezegd. Ik wou haar zo snel mogelijk zien. Alleen zou het me niet verbazen moesten ze me bij haar weghouden. Ik zou haar pas kunnen zien als ze haar onderzocht hadden én ze wisten wat ze had.

Ik ijsbeerde wat in de gang en blies een aantal keer. Waarom duurde het zo lang? Waarom vertelde niemand me iets? Oliver's hand belandde opeens op mijn schouder en ik verstijfde even. Ik had echt geen nood aan praatjes of iets dergelijks. Axelle, dat was het enige dat ik nodig had op het moment. Door deze situatie leek het alsof ik niet meer helder kon denken. Ik kon alleen maar denken aan haar. " Het komt allemaal wel goed, Logan. Het is niet zo verwonderlijk dat ze zich niet goed voelt. Jullie hebben net weer een aanval overleefd en ze heeft gewoon even tijd nodig om dat te verwerken, mentaal en fysiek. "

Ik bromde iets tegen hem, dat ik echt geen nood had aan praten. Daardoor haalde hij zijn hand van mijn schouder en stapte wat achteruit. Ik begon bijna meteen weer te ijsberen. Mijn gedachten draaiden overuren. Misschien was ze nog steeds ziek van het gif? Misschien zat het zelfs nog steeds in haar bloed. Of misschien had Harper niet helemaal de waarheid verteld en had ze ons niet al het tegengif gegeven. Dat kon ook natuurlijk.

Ik schudde mijn hoofd even. Axelle zou me moeten horen praten. Ik had beloof dat ik Harper het voordeel van de twijfel zou geven en nu beschuldigde ik haar weeral van dingen die misschien niet waar waren. Ik zocht gewoon een schuldige voor deze situatie. Die schuldige had ik gevonden in Harper. Iemand die er waarschijnlijk zelfs helemaal niets mee te maken had.

Het begon nu echt wel lang te duren. Ik wachtte al zeker bijna een uur. Al een uur was ik aan het ijsberen. Ik staakte de strijd even. Axelle had er ook niets aan als ik al mijn energie stak in het wachten. Ik besloot gewoon te gaan zitten en zo te wachten tot ik eindelijk nieuws kreeg. De ene na de andere dokter en verpleegster gingen binnen en kwamen ook weer buiten. Elke keer weer liet ik ze stoppen en sprak ik ze aan. Niemand kon iets zeggen of wou iets zeggen. Waarschijnlijk waren ze aan het wachten tot ze honderd procent zeker waren. Ze zouden me niet boos willen maken met een verkeerd ziektebeeld. Dat was een slim idee van hun. Ik zou mezelf niet in de hand kunnen houden als ik wist dat ze in de fout waren gegaan. Dan zou Axelle nog langer afzien dan nu.

Ik kon het echt niet meer aan. De seconden tikten weg. Minuten werden uren en nog steeds wist ik niets. Ik had wel eindelijk wat informatie gekregen, een uur geleden. Blijkbaar was ze flauwgevallen doordat ze zich vermoeid had. De 4 meisjes vonden het blijkbaar een goed idee om één of ander wedstrijdje te doen, terwijl Axelle nog aan het herstellen was van het gif. Ze waren blijkbaar verschillende test aan het doen, om te zien of het gif nog in haar bloed zat. En dat zou wel even kunnen duren, want als het het gif niet was, dan moesten ze naar andere oorzaken beginnen zoeken.

Ik had ook gevraagd of ik Axelle even kon zien. Dat vonden ze blijkbaar geen goed idee. Ze was nog te zwak en werd continu onderzocht om de oorzaak te vinden. Ik zou alleen maar in de weg lopen, zeiden ze. En wat deed ik nu dan? Hier zitten wachten. Hier liep ik toch ook in de weg! Ik had een paar keer gevloekt en was dan naar huis gegaan. Op doktersadvies. Ze vonden het toch verstandiger moest ik me even opfrissen en wat eten. Dat had ik ook een in recordtijd gedaan. Een kwartier later zat ik alweer trouw op post.

Bijna alle dokters verlieten de kamer tegelijkertijd. Langzaam stond ik recht en wachtte geduldig tot iemand naar me toe kwam. Dat gebeurde ook. De laatste dokter sloot de deur en kwam naar me toe. " Blijkbaar zit het gif nog steeds in haar bloed. We zijn op zoek naar een manier om dat eruit te krijgen, maar dat is niet zo simpel " zei hij. Hij klemde zijn schrijfplank in zijn handen. Duidelijk nerveus. " Niet zo simpel? Wat is het probleem? Axelle is sterk genoeg, ze kan een behandeling wel aan "

Hij keek links en rechts van zich en schraapte zijn keel. " Wel ... " begon hij. " Het is nogal groot nieuws, ziet u " Ik trok een wenkbrauw op. Waar had hij het over? " De Luna is zwanger. " floepte hij er dan zomaar uit. Mijn handen zochten naast me naar iets om me aan vast te houden. Zwanger?! Het ene woord waar ik zo lang op hoopte was er nu eindelijk en dan nog net op zo een moment. Ik word papa, was het enige dat in mijn gedachten galmden. Ik moest er even van bekomen én het was pas op dat moment dat ik begreep waarom ze haar niet meteen konden helpen. Ze brachten ons kindje in gevaar als ze haar medicijnen zouden geven. Hopelijk was er niets mis met het kindje, door het gif zelf. Ik mocht er niet aan denken dat er iets met hem of haar zou gebeuren, omdat ik ze niet had kunnen beschermen. " Als u wilt kunt u naar de Luna toe. Ze kan elk moment wakker worden "

Dat hoefde ik me echt geen twee keer laten te vertellen. Ik stapte zo snel mogelijk de kamer in en zag haar liggen in het ziekenhuisbed. Ze had een paar machines rond haar staan en ik vond het een verschrikkelijk zicht. Als ik kon zou ik zo met haar ruilen, maar ik wist ook dat dat niet kon. Jammer genoeg. Ik stapte naar haar toe en stopte naast het bed. Mijn hand nam die van haar vast en met de andere wreef ik over haar haar. Geduldig wachtte ik tot ze wakker werd. Om haar het nieuws te vertellen.   

A/N: Volgens mij zijn heel veel mensen blij nu haha :p Axelle is eindelijk zwanger, maar het gevaar is nog niet geweken. Het gif zit nog steeds deels in haar bloed en het is niet makkelijk om daarvan te herstellen nu ze zwanger is. En ze weten ook nog niet hoe het babytje gereageerd heeft op het gif. Dus het is nog even bang afwachten :( Maar het babytje is er :) Dat is al iets haha :p

65 votes? Om deze leuke wending te vieren? :) 

De volgende maand word druk. Ik heb bijna examens en zal dus niet elke week meer kunnen schrijven :s ik hoop wel af en toe in die maand nog iets te plaatsen, maar ik kan niet beloven of zeggen wanneer dat zal zijn.

Vote/Comment/Follow