The Omega [#Herschrijven]

79. Logan [1]

79. Logan

Ik voelde mijn bloed koken. Mijn handen balden zich onbewust tot vuisten. Hoe durfde hij hier binnen te komen? Ik had hem toch duidelijk gemaakt dat ik hem nooit meer wou zien? Axelle legde haar hand op mijn been. Duidelijk om me rustig te houden. Alleen was ik allesbehalve rustig. Ik wou naar hem uithalen. Hem aanvallen. Axelle draaide haar hoofd naar me toe en keek me wat ongerust aan. " Blijf alsjeblieft kalm " mompelde ze. Mijn aandacht ging helemaal naar haar toe. Ik zou haar niet nog eens teleurstellen. Ik ademde rustig in en uit en voelde langzaam hoe de woede uit me ging. Ondertussen hadden Oliver en Jack zich al tussen mij en mijn vader gezet. Om er zeker van te zijn dat ik niet zou uithalen.

Behalve Oliver en Jack had nog niemand zich verzet. Alle ogen leken om mij gericht. Op wat ik ging doen en zeggen. Of ze moesten ingrijpen of niet. Op dat moment wist ik zelf nog niet wat ik ging doen. Een deel van me wou uithalen, maar een ander deel wou Axelle niet teleurstellen. Uiteindelijk koos ik voor Axelle. Niet dat die keuze zo moeilijk was. Ik zou haar altijd boven alles kiezen.

" Wat doe je hier? " Mijn woorden waren direct aan hem gericht. Het was ook de vraag die iedereen hier bezig hield. Hij was dan ook recht in het hol van de leeuw gestapt. Nu pas had ik door dat ook mijn moeder er was. Ze stond achter mijn vader. Haar ogen waren ongerust op mij gericht, terwijl haar handen zijn arm vast hadden. Alsof zij hem wou meetrekken naar buiten. Om een confrontatie te vermijden. Alleen was die al lang aan de gang.

" Ik denk dat wij eens moeten praten " Zijn ogen waren niet op mij gericht. Ze keken naar Axelle. Mijn arm legde zich om haar heen en drukte haar wat dichter tegen me aan. Hij had het recht niet om naar haar te kijken! " Ik dacht dat ik duidelijk was geweest " kaatste ik meteen terug. Ik wou niet dat hij in de buurt kwam van Axelle en de baby's. Ze was nog maar net genezen. Ik wou niet dat haar opnieuw iets zou overkomen.

" Logan ... Ik wil gewoon uitleggen waarom ... " Een grom verliet mijn mond. Ik wou geen uitleg. Ik wou geen sorry. Ik wou alleen dat hij wegging en zo ver mogelijk uit onze buurt bleef! Axelle en ik hadden niets aan excuses. Wat gebeurd was, was gebeurd en daar kon niets meer aan gedaan worden! " We hebben echt geen nood aan je uitleg. Je kan ons alleen maar helpen door weg te gaan " gromde ik. Mijn moeder trok opnieuw aan zijn arm, in de hoop om nu echt weg te gaan. Mijn vader had zijn aandacht even op ons gevestigd. " Als dat is wat je wil " hoorde ik hem nog mompelen, voor hij zich omdraaide.

Ik zuchtte opgelucht, bij het feit dat hij weg was. Er was niets ergs gebeurd en we konden gewoon verder gaan met wat we bezig waren. Dat dacht ik tot Axelle zei: " Wacht ... Ik denk dat we wel moeten praten. " Ze stond recht en bewaarde zo wat ruimte tussen ons. Mijn ouders bleven in de deuropening staan, terwijl ik wat verbaasd naar Axelle keek. " Ben je vergeten wat er gebeurd is?! " vroeg ik ongelovig. " Hij heeft er wel voor gezorgd dat je in het ziekenhuis lag! " Ik wees beschuldigend naar mijn vader.

Ze hield haar hoofd schuin en kruiste haar armen. " Volgens mij ben jij evengoed verantwoordelijk. Jullie waren beiden aan het vechten. " kaatste ze terug. " Ik zit hier nu toch ook naast jou? Als je vader weg moet, dan jij ook " De kamer was muisstil. Ergens had ze wel een punt. We waren hier beiden verantwoordelijk voor, maar mijn vader was wel de aanleiding. Zonder hem had ik haar nooit pijn gedaan. Ik was ervan overtuigd dat ik haar niet op andere gedachten kon brengen. Daarvoor leek ze te kalm. Ik ging met mijn hand over mijn gezicht, in de hoop zo nog een paar seconden bedenktijd te hebben. Uiteindelijk kon ik niets anders dan toestemmen. " Oke ... Ik ga wel mee. Ik vertrouw hem niet meer " Axelle zuchtte ook zachtjes, alsof ze opgelucht was door mijn antwoord. Ik stond recht, sloeg mijn arm rond haar heen en drukte een kus op haar wang. Ik hoopte maar dat ik mijn kalmte kon bewaren, want anders zou ik echt wel buiten vliegen.   

A/N: Sorry dat het zo lang geduurd heeft :s Ik ben nog steeds ziek, maar nu is eindelijk gevonden wat ik heb :D Normaal zou ik tegen volgende week niet meer ziek moeten zijn. Alleen is er dan nog altijd school. Ik heb heel veel werk, dus ik hoop dat ik toch nog 1x om de 2 weken kan updaten en als ik tijd heb natuurlijk 1x per week.

Laat zeker weten wat jullie van dit hoofdstuk vonden :)

Vote/Comment/Follow