YAS SÜRGÜNÜ

59. Bölüm - Zafer

Azra, oğlunun kıyafetlerini on sene önce yaşadığı odasındaki dolabına düzenlerken arkasında ki yatağa oturmuş bir halde sürekli, annesinin; Ömer'in ne kadar kendini beğenmiş bir adam olduğundan, başlarına ne geldiyse o adamın kibirinden geldiğinden bahsedişini dinliyordu. Azra onlara her şeyi açık açık anlatmamıştı henüz, anlatsa onların bunu anlamayacağına da emindi. Ömer ile şiddetli bir kavga ettiklerini, anlaşamadıklarını, çocuklarını huzursuz bir evde büyütmek yerine ayrı ayrı ama huzurla büyütmeyi tercih ettiklerini anlatmıştı. Şimdi, annesi bu anlattıklarından çok tatmin olmamış bir halde sürekli Ömer'in kızına bir fenalık yaptığını söylüyordu. Azra'nın solmaya başlayan yüz morluğunu da görüyordu elbette Güzin, bu yüzden daha da çok inanmıyordu Azra'nın anlattıklarına. Çok daha başka sebepler olmalıydı altında ama Azra'nın ne ketum bir kız olduğunu çok iyi bilirdi, mevzu ailesi olunca saklamak istedikleri daha da artardı. Eşyaların son postasını da dolaba koyduktan sonra on beş dakika önce gelen telefon üzerine vekaletini vermek için evden çıkması gerektiğini, avukatla görüşeceğini söyleyip banyoya girdi Azra. Hızlıca yıkanıp, gençliğinde yaptığı gibi saçlarını bile kurulamadan üzerine geçirdiği kıyafetleri ile çıktı evden Azra. Avukatla sözleştikleri gibi noterde görüşüp, ayrıntıları da ayak üstü görüştükten sonra sadece üç gün sonra boşanacağının haberini aldı. Hepsi bu kadardı işte koskoca on sene üç gün sonra on dakikalık bir evrak işi ile, hakimin kararı ile sona erecekti. Hafifti aslında Azra ama gene de biraz ağır.

***

Annesini aradı yol üzerinden, Mehmet dedesi ile birlikte balık almaya hale gitmişti. Bunu duyduğuna sevindi, Mehmet'in babasının onu kaçırdığı iki gün içinde her şeyin ne kadar alt üst olacağını düşünüp kapıldığı karamsarlığı unutmasını diliyordu böylece. Dedesi ona iyi gelecekti... Şimdi ne yapması gerektiğini düşünürken, bütün gün Uğur'un onu hiç aramadığını düşündü. Belli ki merak ediyor ama saygısından aramıyordu. Çantasından telefonunu ararken vazgeçti Uğur'u aramaktan. Gidip bir yarım saat sohbet edebilirdi. Eski bir arkadaş, iyi demlenmiş bir çay... Keyiflendi bir anda... Uğur'dan başkası ona kendini iyi hissettiremezdi. Yoldan geçen ilk taksiye el kaldırıp, şoföre Uğur'un yaşadığı semtin adını söyledi. Semtin adı dilinde alışılmış duruyordu. Taksiyi Uğur'un tamirhanesinin önünde durdurup, onu görebilmek için fazlaca aceleci kaldırdı başını Azra, dikkat kesildi dükkanın önünde ve İbrahim'in motor yağı içindeki suratının alık bir ifadeyle kendine dönük olduğunu gördü. Çocuğa başıyla selam verdiğinde, İbrahim de bu güzel kadının artık buraya sık sık gelecek olmasından memnundu: "Abi, abla geldi!" diye içeri seslenirken İbrahim, Uğur; tıpkı yıllar önce yanında çalıştığı Çetin Usta gibi dekore ettiği ofisin içinden elinde telefonu ile çıkıp, şaşkınca gülümseyip el salladı. Telefonun ucunda işle alakalı konuştuğunu anlayabiliyordu Azra. Uğur'un işareti ile adama yaklaştı ardından da ofise girdi. Gösterilen yere oturdu, bir tamirhane ofisinden çok, düzenli bir şirket odasına benzeyen ofisi oluşturan eşyaları inceledi Azra. Uğur telefonu kapatmak için acele ettiğini kolayca hissettiriyordu karşısındakine ama konuştuğu kişi işini halletmeden kapatmak niyetinde değildi. En sonunda pes edip, eliyle hayali bir şekilde kaşık tutup karıştırıyor gibi yaparak dudaklarını bir heceyi fısıldıyor gibi net bir şekilde aralayıp: "Çay?" dedi. Azra, tebessümle adamı onaylayınca Uğur gene telefonla çıktı dışarı ve sadece dört dakika sonra elinde ufak bir tepsi ve iki bardak çay ile döndü, derin bir nefes verdiğini duyurarak: "Kapatmak bilmedi." diye şikayet etti az evvel ki durumdan. Azra durumla ilgili yorum yapmadan aldığı çayına tek şeker atıp ağır ağır karıştırdı ve göz ucuyla baktı Uğur halen çayını tek şekerli içiyordu. Buna dikkat edemediği önceki seferlerde aklının ne kadar dolu olduğunu düşündü? Ne kadar ne yapacağını bilmez bir halde olduğunu? Henüz ne konuşacağını tartarken Uğur başladı söze: