YAS SÜRGÜNÜ

35. Bölüm - Kayboldum!

Uğur'un baş döndürücü etkisi, esiri olduğum kollarının arasında bir çocuk ürkekliğinde, bir aşık arzusundaydım. Bana daha ne kadar zarar verebileceğini düşünmeden daha ne kadar mutlu edebilir diye düşünerek. Belimden doladığı kolunun kuvvetli etkisinden kurtulmak, çırpındığım ağ da diğer bir kolum bedeni ile sıkışmış halde, diğer kolum de avucunun içinde tuttuğu elimle engellenmek istenir gibiydi. Gözlerine en son bu kadar yakın baktığımda bana anlattığı hayat hikayesi ile ona daha çok bağlandığım gerçeği çırılçıplak hayalimde; ancak, şimdi yeniden anlatacağı ya da anlayacağım başka bir hayat hikayesi olmadığına emindim. Fısıldıyordum; dudakları, yanağımı okşarken:

"Yapma, Uğur. "

Adını anmanın verdiği keyfi ona bu kadar yakın olabilmekle yaşamak derdindeydim. Dudakları sıcacık kulağıma değerken hiç ummadığım şeyler duymaya başladığımda Uğur'dan, bütün tüylerim diken diken olmuştu bile.

"Sen nasıl mükemmel bir varlıksın Azra, ne yaparsam yapayım gitmeyecek, hayatımda ilk defa kaybetmemek için delirdiğim türden... Senin o şaheser aşkın ruhuma gıda. Kalbime ödül... Beni affet! Kalbini kırmakta hiç zorlanmamışım gibi görünsem de affet! "

Avucunun içindeki elim bıraksa titrer, bedenim desteği olmasa o koltuğa yayılırdı. Çocukluğumun bayramı olan o ev de, ilk kez aşık olduğum adamın kolları arasında uğradığım hezimet değildi; ancak, zaferim olduğundan da emin değildim. Ertesi gün bir kısa eteğin peşinden gitmeyeceğinin hiçbir garantisi yoktu. Kulağıma fısıldıyordu, fısıltısı ise kanıma bir hastalık gibi giriyordu.

"Beni bırakma, Azra! "

Bir yakarış gibi duyduğum şu sözlerden sonra bakışlarımı çevirdim Uğur'a. Bakışlarım yüzünde gülümseyip göz kırpınca, hareket ettirmekte zorlandığım kolunu bedeninden kurtaramadan kontrolsüzce avucumu dayadım bedenine. Bacaklarına değen avuçlarım sıcacık teniyle yanarken, benimde bütün bedenim sıcacıktı. Birazdan Uğur bana sahip olacaktıysa da, ben buna izin vermeye çoktan razı olacaktım. Bir daha onun kadar kimseyi sevmeyecektiysem, bana ilk kez sahip olacak kişi de Uğur olmalıydı.

Gülümsüyor oluşuma mani olamadan:

"Seni tutmak çok zor. " dedim. Bacağına dokunan elime baktı önce, sonra da: " İşte tutuyorsun ya. " dedi.

" Yarın kim bilir kimi bulacaksın? " 

" Bulmam. "

" Sen inanıyor musun kendine? "

Dudakları kıvrılırken kendinden bile emin olamadığını gördüm. Gene de dürüsttü ve çabucak:

" Denerim. " dedi.

" Sen denerken ben ne olurum? "

" Ne olursun? "

" Çok üzülürüm. "

" Sen bu aydınlık kalbinle bu karanlık adamı seviyorsan, ben seni üzmem. " İnandım... Öylesine delice bağlıydım ki hiç üzülmeyeceğime inandım.

Gözlerimi kapadım, başımı omzuna yasladım, elimi tutan elinin hissinde:

" Sınavlarda çok iş görürüm hem. " dedim zavallıca. Dudakları bir karşılık olarak saçlarıma değdiğinde o öpüşle sarsıldım. Söyleyeceklerim dolandı birbirine, susmak zorunda bir teslimiyetle bekledim:

" Bu durumda Recep'in derslerinden bile geçer miyiz? " 

" Biz o derslerden... "