Simyacı

Ben Bir...

Son olanlardan sonra Zero'ya bir cevap vermem gerekiyordu. Ve onunda bana. Onu nasıl Kimyacı yaptıklarını bilmem gerek. Çünkü günün birinde onu öldürmem gerekicek, her ne kadar istemesemde. Eğer bir insan sonradan da kimyacı olabiliyorsa geri insana dönüşmesi için bir yol vardır. Yüreğimde bir ağrı var. Sanki içimde küçük bir canavar var ve bütün bedenimi yiyip bitiriyor. Sabah yine balkonuma oturmuş bunları düşünüyordum. İçerden Zero. "Su" diye bağırması ile yerimden fırlayıp ona su götürdüm. Bacakları yataktan çıkmıştı. Uzun olmak da ne kadar zormuş. Gerçi onun yanında bir elf gibi durmasam benim için güzel. Suyu içmesi için bardağı eline verdim. Bardağı o kadar sert kavradı ki bardak kırıldı ve bütün yatak ıslandı. Hemen yan çekmeceden gri bir kazak alıp geldim. Üstünü ben çıkardım. Kaslarını kasamıyordu. Bu yeni bedenin kontrolü onun beyni için fazlasıyla zor bir işti. Zaten bu yüzden o kadar salak hepsi. Pijama niyetine giydiği tişörtü çıkardığımda bacaklarından kalbine doğru bir çizgi çıkıyordu. Üstelik bu çizgi penisin etrafında üç kere dönmüştü. Bi anda sıçtık kelimesi ağzımdan çıktı. Bir insanın hem simyacı hem kimyacı olmasının ne anlama geldiğini bilmiyordum. Acilen Frau'na ihtiyacım vardı. Nasıl getireceğimi bilmiyordum. Beynimle düşünmeyi denesem Zero boğazıma yapışır. Sophie'ye bakma bahanesiyle evden çıktım ve ormana kadar aralıksız koştum. Yeterince uzaklaştığıma kendimi ikna ettiğimde orada durup düşünmeye başladım. Etrafımda kargalar dönmeye başladı. Ardından ses kesildi. Kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Frau'nun boynuna atlayıp sımsıkı sarıldım. Yere ayaklarım deyince Frau konuşmaya başladı;
"Bunu nasıl başardın bilmiyorum ama sen gelmiş geçmiş en zeki simyacısın. Sana birşey olursa uzayın sistemi çöker. Sen bir çekirdeksin. Dünya'da olduğun için etraftaki göktaşları dünyanın etrafında dönüyor. Bütün evren bu olayı konuşuyor. Bir kimyacıya yakalanmaman artık imkansız, hadi gel gidelim" dedi. Ama ben onu bunun için çağırmadım. Zihnimi okuyacağını sanmıştım. Ardından söz aldım;
"Zero hem simyacı hem kimyacı. Onu kurtarmam gerekiyor. Bana yardımcı olabilirmisin?"
"Ne, sonradan olma bir simyacı mı?"
"Evet, üstelik senin gibi zincir simyacı"
"Peki ne zamandan beri?"
"Jack ve Dany diye iki kimyacı onu kaçırdığından beri."
"Hemen onu öldürmelisin. Eğer öldürmezsen dünyayı yiyip bitirir. Bunu ciddi anlamda söyledim. Eğer bir insanoğlu hem simyacı hem kimyacı olursa gelişiminin son evresinde çevresine muazzam bir enerji salar. Bu enerji dünyanın çekirdeğini tepkimeye sokar ve her yerden lavlar fışkırır. Zaten gelişiminin son evresine kadar onu öldürürsün, öyle değil mi?". Bunu yapamam. Onun babasına bir söz vermiştim. Ellerimle onu öldüremem.
"Peki onu bu dertten kurtarmanın yolu varmı?"
"Var ama sana yok."
"Neden?"
"Hani seni bi anda 16 yaşına getiren taş var ya, o taşın sönük biçimde iken Zero o taşa dokunacak. Zero bir anda 5 yaşına geri gelecek. Zaten o zamandan son evreye geçen süreye kadar vücudu ortalama 58 yaşında ölür. O zamana kadar onunla vaktini geçirirsin zaten". Hayatımda bu kadar saçma bir sistem görmedim. O taşı bulmam için 5 yaşındaki bir simyacıya ihtiyacım var. Ve şimdi mükemmel bir fikir buldum. Ama buna Zero izin verir mi bilmem. Ama yaşamak istiyorsa bunu yapmak zorunda. Zero'yu yaza kadar bir kadınla evlendireceğiz. Bu kadının simyacı olması gerek. Daha sonra Zero işini yapıcak ve dünyaya muhteşem bir simyacı bebek getirecekler. O bebek 5 yaşına geldiğinde zümrüt taşı onun karşısına çıkacak ve önce bebek bütün enerjiyi vücuduna çekecek, sonra Zero dokunup bütün enerjisini taşa verecek. Ama bir problem var; enerjiyle dolu bu taşı biz ne yapacağız?

***

Frau'yla buluştuktan sonra eve geldim. Sophie de evdeydi ve benim Zero'ya verecek bir hesabım vardı. Nasıl bir yalan söyleyeceğimi bilmiyordum. İçeri girdiğimde ikisi oturmuş sohbet ediyordu. Sophie kızıl saçlarını Zero'nun göğüsüne salmıştı. Bacakları Zero'nun bacakları arasından geçiyordu. Ve o an orda durup ağladım. Zero birisini sevmişti. Artık yazın olacak düğündeki gelinimiz belliydi. İçeri girdiğimde ikisi de düzleşip ayağı kalktılar. Bi asker gibi duruşları o kadar komikti ki orada durup deli gibi güldüm. İkisinin de suratında " Manyak mı bu?" gibi bir ifade belirip birbirlerine baktılar. Koşup Zero' nun kollarına sarıldım. Ardından Sophie'ye sarılıp ikisini tebrik ettim. Artık gerçekleri söylemenin vakti yaklaşmıştı. Nasıl söyleyeceğim hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Zero konuşmaya başladı;
"Sophie'ye gideceğini söyledin ama gitmemişsin. Peki nereye gittin?"
"Ormana"
"Ormanda ne işin vardı?"
"Eski bir dostu görmem gerekiyordu"
"Kim bu eski dost?"
"Frau"
"O kim?"
"Benim biyolojik babam". O mal ağzımı bir kere açtıysam durmuyor. Bu kadar ileri gideceğimi bilmiyordum. Şimdi asıl soru bombardımanı geliyordu. Zero ve Sophie o kadar şaşırmıştıki bu bilgiye ben bile şaşırmıştım. Zero başladı söze;
"Senin baban Jack amca değil miydi?"
"Hayır, ben başka bir dünyada yapılıp annemin rahmine konuldum. Zaten annemgil beni sperm takviyesiyle doğurdu."
"Ne yani sen bir uzaylı mısın?"
"Belki"
"O zaman kanıtla bize". Bir anda evin içi savaş alanına döndü. Beynimle düşündüm bunu. Hemen ardından dediğim oldu. Evin her yerindeki eşya hava uçtu. Tabiki bu anda Zero bayıldı. Beyni bunu kaldıramadı. Zero'nun gözlerini açmasını beklerken evin içini topladık. Sophie bana düşman gibi tavır takınmıştı. Ben onlara daha çok şey anlatmadan bu tepkiyi veriyorlarsa gerçeklerin tümü kalplerini durdurur. Sophie bana dönüp;
"Daha bilmediğimiz birşey var mı?"
"Evet"
"Peki bu bilgiler bizi etkiliyor mu?"
"Sadece sizi değil bütün evreni etkiliyor" derdemez Sophie de bayıldı. İkisini de yatağa yatırdım. İkiside saf ve temiz gözüküyordu. Bu aşkı sonsuzluğa dökecek olan da bendim, sonunu getirecekte. Kendimi çok kötü hissediyordum. Hayat bizim için her ne kadar farklı olsada sıradandı. Ama şimdi ağzımı açmamla darmaduman oldu. Yaklaşık yarım saat sonra ikisi de uyandı. Zero bana doğru o turkuaz mavisi gözlerini sonuna kadar açıp dedi ki;
"Sen kimsin?"
"Ben bir... Ben bir Simyacı'yım."