Simyacı

Teşekkürler

Öncelikle bu "Simyacı" maceramda bana güç katan siz okurlarıma sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. Bu teşekkür metinini yazmadan önce kısaca kendimden bahsedeyim. Ben Oğuzhan Aktaş. 2001 doğumluyum ve Ordu'luyum. Ankara'da yaşıyorum. Cumhuriyet Anadolu Lisesi'nde 9. Sınıf öğrencisiyim. İleri de Nasa'da Astrofizik dalında bir mesleğe sahip olmak istiyorum. Tabi bu yolda çok çalışmam gerek. Kendimi sizin gibi insan hissettiğim andan itibaren tek bir amacım var; o da öldükten sonra arkamda iz bırakmam. Bu yol bir kumsal gibidir. Denize yakın yürürsen ayak izin çok fazla hayatta kalamaz. Ben de elimden geldiğince denizden uzak yürümeye çalışacağım. İlk teşekkürümü hikayede de yer verdiğim, 8. Sınıf arkadaşlarımdan Aylin Taçyıldız'a gönderiyorum. 8. Sınıftayken onun resim ödevlerini yapmam karşılığında bana getirdiği kitaplar ufkumun açılmasında önemli katkılarda bulundu. Kendisi tam bir kitap aşığıdır ve ona ne kadar teşekkür etsem azdır. İkinci teşekkür ise beni 4. Sınıftan itibaren usanmadan, bıkmadan yetiştiren resim öğretmenim Şükran hocama gitsin. İnanın ilk başlarda Cin Ali en büyük dostumdu fakat şimdilerde usta bir ressam olma yolunda ilerliyorum. Burda onun ismini anmamın asıl amacı bana en dipteyken nasıl sıradanlığın dışına çıkarak fark yaratabileceğimi öğretmesidir. Başta Ablam olmak üzere buradan bütün aileme teşekkürlerimi yolluyorum. Her ne kadar annem bu kitabı kendim yazdığıma ilk başlarda inanmasa da ona da burdan teşekkürlerimi yolluyorum. Başta edebiyat, fizik ve resim öğretmenlerim olmak üzere buradan bütün öğretmenlerimi selamlıyorum. Bildiğiniz üzere en büyük hayalim bir gün bu kitabın İthaki veya Pegasus gibi günümüzün kitaplarını basan önde gelen yayın evlerinden birinde basılmasını çok isterim. Ayrıca bana boyun eğmemeyi öğreten Katniss Everdeen'e, tam yerin dibini boylamışken yeniden hayata tutunan Mark Watney'e de çok çok selam yolluyorum. Onlar benim sessiz arkadaşlarım. Her zaman yanımdalar ve sıkıştığımda fikirlerine sığındığım insanlardır. Biliyorum çok fazla teşekkür ettim ama benim yemeklerini yiyip kaçıp giden tatlı obur kedilerimi asla unutmadım, unutturmayacağım. Yine de Helali Hoş olsun. Unutmadan bu kitabı yazmama bahane olan ona binlerce kez teşekkür ediyorum. Bir gün sizinle kitap imzalarken buluşmak üzere hoşçakalın, İkinci kitabı okumayı unutmayın!