Dengesiz Serseri #Wattys2019

"Yol Gösteren Hatıralar"

Gİf-Ulaş
ve
Adele - Don't you remember
Bölümü mutlaka bu şarkıyla okuyun.

(Sonda ki Yorum başlıklarına bakıp, yorum yapmayı unutmayıııın :) )

"Kalmanı istiyorum domates, ne olursa olsun benimle kal." Bir süre sessiz kalarak yüzüne baktım, bana kal diyordu ama kalmam için bir sebep sunmuyordu.Gerçekleri anlatmıyordu.

"Mert'e davranışın çok öküzceydi biliyorsun değil mi?" Cevap verme hakkımı kullanmak yerine konuyu değiştirmek daha cazip gelmişti.

"Kızım ben sana benle  kal diyorum,sen Mert diyorsun!"

"Neden biliyor musun?" Omzuna sinirle bir yumruk geçirdim.

"Çünkü sana hayır demekten korkuyorum, kafama sıçayım sana hayır bile diyemiyorum." Bağırarak üstüne doğru yürümeye devam ettim.

"Aptalım ben çünkü, ne yaparsan yap aptal gibi sevmeye devam ediyorum. Arkamda bırakamıyorum seni. " ellerimi sinirle saçlarımdan geçirip sakinleşmeye çalıştım,bugünlerde böyle birden sinirleniyor, birden sakinleşedebiliyordum iyice dengesizleşmiştim.

"Bende seni seviyorum, neden ayrıyız o zaman?"

"Kendine sor bu soruyu Ulaş, neden ayrıyız?" Arkamı dönüp soğuktan üşüyen ellerimi cebime sokup yürümeye başladım. Ulaş ise tahmin ettiğimin aksine peşimden gelmiyordu, belki de ikimizde yalnız kalıp sakin kafayla düşünmeliydik.

Adımlarımı hızlandırıp karşıda ki cafeyi fark ettim.
Kocaman kırmızı harflerle 'Cadde' yazan cafenin içine girdiğimde aklımda sıcak çikolata içip biraz ısınmak ve bolca düşünmek vardı. Köşe de bir masaya oturup, başımı iki elimin arasına aldığımda düşünmek için en uygun pozisyonu almıştım.

"Efendim, ne alırsınız?" Siyah etek ve kırmızı gömleğinin üstüne giydiği siyah kazakla oldukça sevimli görünen, benim yaşlarımda ki kıza bakarak içten gülümseyişine karşılık verdim.

"Sıcak çikolata." Diye yanıtladığımda elinde ki küçük deftere not alıp, gülümseyerek uzaklaştığında tekrar düşünme pozisyonumu aldım.

Ulaş'ı deli gibi özlemiştim ama deli gibi merak ettiğim şeyler özlemime gölge düşürüyordu, düşünmek çözüm değildi. Tek çözüm Ulaş'ın benden sakladığı şeyleri anlatmasıydı ve bu da benim elimde olan bir şey değildi.

"Buyrun, sıcak çikolatanız." Duyduğum tanıdık sesle başımı kaldırdığımda karşımda Tuğba'yı gördüm. Bakışları ve sesindeki imayı çözebilmişim ve birazdan belli ki laf sokmalarına maruz kalacaktım.

"Hoşgeldin, sende ister misin?" Sevimli olduğuna inandığım bir gülümsemeyle sıcak çikolatamı işaret ettiğimde kafasını iki yana sallamakla yetindi.

"Anlat." Yavaşça karşımdaki krem rengi sandalyeye oturduğunda, sıcak çikolatamdan bir yudum aldım,

"Neyi?" Diye sorduğumda kaşları çatıldı. Haklıydı, son zamanlarda hiçbir şeyi anlatmıyordum. Resmen bütün olayları içimde yaşıyor, çevreme garip davranıyordum ama elimde değildi Ulaş'la takılmak beni bu hale getirmişti. Arkadaşlarıma bile hiçbir şey anlatamaz olmuştum resmen aramız açılmıştı.