Dengesiz Serseri #Wattys2019

İlk gerçek öpücük

Multideki resim zaten bölüm resmi ve baya güzel bir bölüm .
Multi'de bölüm Şarkısı ;

Teoman-Dudaklarımda.

"Bana sormuştun ya..." Gözleri beklentiyle gözlerimin içine bakıyordu, muhteşem kahveleri beklenti yüklüydü.

"Benim için özel misin diye..." Utandım, bakışlarım ellerimize indiğinde çenemden nazikçe tutup tekrar gözlerini gözlerime kitledi;
" Evet, sormuştum." Sabırsızlandığı her halinden belliydi, bende bir an önce söyleyip rahatlamak istiyordum.

"Evet, benim için özelsin Ulaş. Bu hep böyleydi, sen hep özeldin."

Benim cesaretime ve sonunda itiraf etmemin rahatlığıyla derin bir nefes vermeme karşın Ulaş gözlerini ayırmadan bana bakıyordu. Sanki gözlerimde daha önce görmediği, bilmediği bir şey keşfediyordu, öylesine derin bakıyordu. Bende anın derinliğini bozmamak için onun o çikolatayı andıran gözlerine baktım.

"Gözlerin bana çikolatayı andırıyor." Evet istemeden de olsa aramızda ki sessizliği bozmuştum, sesli düşünmüştüm.

Benim sesimin fısıltısına karşın o da fısıldadı;
"Senin ki de bana balı." Bunu söylerken nefesi suratımı yalamıştı, içim ülperdi.

Yine sadece birbirimize bakıyorduk. Sessizlik, bana iyi gelmiyordu. Evet şu an gözlerime bakan gözler hep baksın, bende hep o çikolatayı anımsatan gözlere bakayım isterdim ama kafamda onlarca soru vardı, onlarca merak ettiğim konu... Ve hepsinin cevabı da Ulaştaydı.

Birbirini özel bulan insanlar nasıl davranırdı ki? Ne hissederdi? Sanırım ilk önce bunu sormalıydım.

"Ulaş..." Diye fısıldadığımda gözlerini kapattı, sanki anı bozmak istemiyor gibiydi. Ama gözlerini o kadar uzun süre kapatmıştı ki, bir terslik olduğunu sanmaya başlamıştım.

"Ulaş iyi misin?" Dedim bu sefer telaşla .

Yine gözlerini açmadı, açmadan cevapladı.
"İyiyim." O kadar yakındık ki sıcak nefesi resmen bedenimi kavuruyordu.

"Neden gözlerini açmıyorsun?" Yine gözlerini açmadı.

"Çünkü şu an... Nefesin bu kadar yakınımdayken tek düşünebildiğim şey dudakların ve seni öpmek." Ulaş? Beni öpmek istiyordu ve kendine engel olmak için mi karşımda böyle duruyordu yani?

"Aa yani şey..." Utanmıştım hatta şu an suratım öylesine kızarmıştı ki Ulaş'ın gözlerinin kapalı olmasına neredeyse sevinecektim.

"Pekala o zaman ben biraz geri çekileyim." Dediğimde hemen koluma yapıştı.

"Lütfen dur, sadece dur." Gözlerini açmıştı ve gitmemem için öyle bir koluma yapışmıştı ki, sonradan fark edip ellerini gevşetmişti.

"Pekala... Ama o zaman gözlerin kapalı devam etsek sanırım ikimiz içinde en iyisi olacak." Şu an beni öpmesini istemezdim, aklımda cevaplanmamış bu kadar soru varken bunun sırası değildi.

Gözlerini yeniden kapattığında aynı mesafedeydim, yine nefeslerimiz birbirine karışacak kadar yakındık.

"Ben olanlara çok şaşkınım Ulaş, bu olanlar ..." Iki kelimeyi bir araya getirmekte zorlanmam normal miydi?