Dengesiz Serseri #Wattys2019

78.Bölüm: "Büyük Sır."

Dikkatle dinlemeye başladığımda bu büyük sırrı öğrenecek olmanın gerginliğini yaşıyordum. Bir yanım her şeyi delicesine öğrenmek isterken bir yanım delicesine duyacaklarımdan korkuyordu.

"Bundan 2-3 yıl önce biz Handan, ben ve Bora ayrılmaz üçlüydük. Bora aramızda en neşeli en eğlenceli olandı." Gözleri dolmaya başladığında bir yandan da Bora'yı anlatırken hayranlıkla gülümsüyordu.
"Sonra biz bir gün Handan'la öpüştük benim için özel bir şey değildi ama Bora için Handan özeldi, aşıktı ona."
Nasıl yani Ulaş ve Handan daha önce iki çok yakın arkadaş mıydı? Gözlerinden bir damla yaş süzüldüğünde benim de gözlerim dolmaya başladı. Derin bir nefes aldı ve devam etti;

"Öyle bir arkadaşlıktı ki bizimkisi Bora'yla... Handan yoktu önceleri biz Bora ile çocukluk arkadaşıydık. İlk defa basketbolu bile birlikte öğrenmiş ve hırs yapıp birlikte okul takımına girmiştik. Bazen ben küçükken annemle babam kavga ederdi çocuk aklı işte sürekli ağlardım o zamanlarda bile kocaman gülümsemesiyle binbir şebeklikle beni güldürmeyi başarırdı."

"Sonra ne oldu?" Yaşlı gözleri benimle buluştuğunda elinin tersiyle gözyaşlarını sildi.

"Çocuktum daha liseye gidiyorduk ve onun Handan'a aşık olduğunu bilmiyordum. Ama öğrendiğimde de durmadım."
Gözleri acıyla kısıldı sanki birazdan hüngür hüngür ağlamaya başlayacaktı.

"O bana Handan'a aşık olduğunu söylediğinde bunu sanki bir yarışa dönüştürdüm sanki Handan benim onunla paylaşmayacağım bir hazine gibi geldi gözüme. Çocuktum Buse, tek anladığım kaç kızı elde edebilirim gibi saçma şeylerdi." Burnunu çekti ve devam etti.

"Benim de ona aşık olduğumu Handan'ın benle öpüştüğünü söyledim. O ise Handan'ı yıllardır sessizce sevdiğini  ve ona ölesiye aşık olduğunu söyledi." Derin bir nefes aldı ve sıkıntıyla elini saçlarından geçirdi.

"Handan Bora'ya karşı bir şey hissetmiyordu. Bana ise çok aşıktı ve biz birgün beraber olduk ve bunu Bora öğrendi. Kabullenemedi. Benim Handan'a aşık olmadığımı söyledi . O çok aşıktı ve ben onun aşık olduğu kızla hiç uğruma yatmıştım." Duyduklarımla tüm vücuduma bir şok dalgası yayıldı.

"Sonra?"

Olduğu yerde doğruldu ve bir çırpıda göz yaşlarını sildi. "Sonra o kaza oldu işte. Bora kaza yaptı ve..."
Elim şaşkınlıkla ağzıma gitti ve gözyaşlarım yanaklarımdan süzüldü. Aramıza giren o büyük sır, Ulaş'ın sürekli 'katilim ben' diye benden uzaklaştığı sır büyük bir yıkımdan ibaretti. Evet belki Ulaş'ın etkisi büyüktü ama nasıl onu suçlayıp onu bırakacağımı düşünürdü? Oma sırtımı dönemezdim.

"Bir daha onu hiç göremedim. Ailesi yurtdışına tedavi için götürdü ama bir çare olmadı. Makinaya bağlı ancak nefes alabiliyordu. Bir daha ne ailesini ne de onu görmedik sanırım Bora öldü onlarda yurtdışına yerleştiler." Ne diyeceğimi bilemedim. Nasıl teselli edilirdi? Yitip giden bir can vardı ortada buna nasıl üzülme denilebilirdi? Keşke daha önce söyleseydi onu daha iyi anlardım daha çok yanında olurdum. Yitip giden arkadaşına onunla beraber üzülürdük ve suçluluk duygusuyla beraber başa çıkardık.

"Bana hani sormuştun ya bu Handan'dan niye kopamıyorsun diye... Kendimi hep Handan'a aşık olduğuma inandırdım çünkü buna inandırırsam kardeşimi sikik egom yüzünden değil gerçekten bende delicesine aşık olduğum için kaybetmiş olacaktım. Aşk insana her şeyi yaptırır diye kendimi yıllarca Handan'a bağlı tuttum bir yandan bana Bora'nın emaneti gibi gördüm ve canımın daha az acıyacağını umdum. Oysa sonra sen geldin..." Ellerini yanaklarıma koydu ve gözlerimin içine baktı.

"Handan'a hiç aşık olmadığımı anlamamı sağladın. Bir süre kabullenemedim hep tersledim seni hep Handan'a geri dönmeye çalıştım. Ama Buse ben senin için kardeşimi bir hiç uğruna kaybettiğimin acısıyla bile yüzleşmeyi göze aldım. Onun bana emaneti diye düşündüğüm Handan'ı bile hayatımdan çıkardım." Daha da kötü oldum. O bu kadar acı çekerken benim bunları bilmemem yüreğimi dağladı.